Sokak hayvanlarını tablolarına taşıyan ressam Emel Yalın'ın hayvan sevgisi, sadece resimleriyle sınırlı değil. Yalın, kimsesiz ve terk edilmiş hayvanları tedavi ettirip onlara yuva da buluyor.

- Siz aslında avukatsınız. Ressamlığa neden soyundunuz?

- Bizim toplumda hep bir inanış vardır, 'elinde bir altın bileziğin olsun' diye. Ben de 18 yaşlarında, "Aman aç kalmayayım," dedim ve avukat oldum. Sekiz yıl avukatlık yaptım ve sonra bu işin bana göre olmadığını anladım. Avukatlığı bıraktım ve resme verdim kendimi. İnsanın kendini bulması, kendine uygun işi yapması çok önemli. Ama toplum bizim önümüzü açmıyor, aksine önümüzü kapatıyor. 

Çok Masumlar 
- Neden sokak hayvanlarının resmini yapmayı seçtiniz?

- Bunun çok fazla nedeni var. Bir kere hayvanlar çok masumlar. İnsanlarda göremediğiniz bir masumiyet onlardaki. Ayrıca insanlar kendi haklarını koruyabilirler ama onların kendilerini koruma şansları yok. Bunu bir insanın yapması lazım. Böyle sevgi dolu varlıkların, bu kadar vahşetle karşı karşıya kalmaları benim içimi acıtıyor. Bu yıl Mevlana yılı. Mevlana "Ne olursan ol, yine gel," derken bence bütün doğaya sesleniyor. Yani biz bir bütünüz. Tür ve cins ayrımı diye bir şey olamaz. Bence kedi köpek, eşittir sevgi. Bizim de en çok ihtiyaç duyduğumuz şey sevgi. Bu sevgiyi bize en güzel evcil hayvanlar öğretebilir. Bunun için ben hayvanları resmediyorum.

- Ne zamandır hayvanları konu edinen resimler yapıyorsunuz?

- Üç yıldır... Hayvanlara ilgim hep vardı, sonra Çankaya Belediyesi burada çok güzel bir barınak meydana getirdi. Ben de bu barınağın yapımında desteğim olsun diye giriştim bu işe. Tam da bana oturdu yani. Ben şu anda hayvan resmi yapmaktan son derece mutluyum. Çünkü onlarla devamlı bir sevgi alışverişi içindeyim.

- Resimlerinizdeki modelleriniz gerçek mi?

- Evet gerçek. Ben sokak hayvanlarıyla iç içe yaşıyorum. Sabah bir çıkıyorum peşime takılıyorlar. Kedi ve köpekleri sokaklardan topluyorum. Onlara ev buluyorum. Çankaya Belediyesi'nin yardımlarıyla onları aşılatıp, tedavilerini yaptırıyorum. Bu benim için bir hayat biçimi oldu. Benim evimde şu anda bir de güvercin var. Kanadı kırıktı, bir aydır ben bakıyorum.

- Evde devamlı baktığınız başka hayvanınız yok mu?

- Bir kedim vardı, vefat etti. Benim yaşadığım bölgede cins köpekler sürekli sokağa terk ediliyor. Ben onları toplayıp tedavilerini yaptırıp, sahiplendiriyorum. Evimde tutmuyorum çünkü sahiplendiğiniz zaman sorun çıkıyor. Bir tek hayvana bakıp da ona bağlı kalmaktansa, sokakta ihtiyacı olanları toplayıp onlara ev bulmak daha iyi. Sokak hayvanı sorununa çözüm getirmek için de resim yapıyorum.

- Sokak hayvanları için çözüm nedir sizce?

- Aslında bu sorun çözülmez, diye bir şey yok. Ben denedim. "Ankara veya Türkiye çapında bu sorunu çözemem ama acaba kendi bölgemde çözebilir miyim?" diye bir deneye giriştim. Buradaki köpekleri kısırlaştırdım, sahiplendirdim, yavrulara baktım. Kendi bölgemde şu anda hiç köpek yok. Yani her bölgede bir- iki gönüllü bu işi yapsa, sorun diye bir şey kalmaz.

- Resimlerinizdeki bakış açınız nedir?

- Vahşet ve acı yok benim resimlerimde. Sadece hayvanların duygularını veren resimler yapıyorum. Ben bu resimleri çok sevgiyle yaptığım için sergime gelenler, "Hayvanlarla hiç ilgim yoktu ama ben buradan sevgiyle ayrılıyorum," diyor. Gerçek iletişim beyinden beyine değil, kalpten kalbedir. Benim resimlerim de kalpten kalbe ulaşıyor. Yürekten ve gönülden yapılan işin muhakkak yerine ulaşacağına inanıyorum.