Geçen Perşembe günü İstanbul Teknik Üniversitesi’nde bir toplantı başladı. Cuma günü de süren iki günlük bir toplantıydı bu... Konusu, İstanbul’un yüreği tarihi yarımadaydı. 2700 yıllık bir birikimin yüreği…

Kültür tarihini yazıyla başlatanlara göre Anadolu’nun 4000 yılının 2700 yılı bu… Roma’ya ikinci başkenttik, Doğu Roma’ya, Osmanlı İmparatorluğu’na -neredeyse bütün yeryüzüne- başkentlik yapmış bir yürek… Bütün bunların izlerini taşıyan bir yaşama kültürü üreticisi… Kültür üretip çevresine yayan bir özek…

Bakmayın Tevfik Fikret’in “Bin kocadan arta kalan bakire” dediğine… Onun da, bütün oturanlarının da (ölülerini de sayarsanız 300 000 000 kişiyi aşar) yüreklerine egemen olmuş bir ece…

Nedim “maarif satılır suklarında” (kültür satılır dükkanlarında) diyor, İstanbul için. Oysa biz en kültürsüz biçimde davranıyoruz ona. En kötü biçimde yönetiyoruz… Ancak bu denli anlayışsız olunabilir ona…

Toplantı gerçekten başarılı düzenlenmişti. Mimarlar Odası’nın İstanbul Büyük Kent Şubesince… Bütün konuşmacılar bu sorumlu örgütümüze teşekkürle başladılar konuşmalarına… Toplantı yerini, uzun yıllar özlediğimiz biçim de tümüyle dolduran dinleyiciler arasında yalnızca bir vali yardımcısı ile iki gencecik gazeteci vardı. Ne medyayı ne de başka yöneticileri ilgilendirmemişti bu toplantı…

Neden mi? Bunu Tv’lere, güncelere sormalı… Tarihi yarımada capacanlı tutularak korunması gereken bir kültür alanımız. Bana kalsa toplu taşınım araçlarından başkasının sokulmaması gerek… Bütün İstanbullularca gece gündüz yaşanabilir kılınması gereken bir alan…

Bütün dönemlerin hiçbir izinin silinmeden tümüne saygı gösterilen, kentliliğin okulu olması yeniden sağlanacak bir kültürün oylumu…