Benim yaşlarımda olanlar oraların güzelliklerini hatırlarlar. Bugün Tuzla'daki özel ve askeri tersanelerin bulunduğu bölge harika bir plajdı. Sahilde kır gazinoları vardı. Su cam gibiydi. Balıklarla beraber dalış yapılırdı. Küçük Pavli Adası açıklarından ıstakoz çıkarılırdı. Tuzla Gölü’nde çeşit çeşit kuşlar, Eşek Yarımadası’nda muhteşem ağaçlar vardı. Oralara pikniğe gidilir, balık yemeğe gelinirdi.

Tersanelerden sonra göl kurudu, etraf çelik ve beton yapılarla, vinçlere doldu. Pavli Adası karaya bağlandı. Deniz kirlendi, balıklar gitti denizanaları geldi; kuşlar gitti, sivrisinekler geldi. Güzelim sayfiye mekanları Pendik Temenye, Kaynarca, Güzelyalı bitti. Tuzla Mercan, Eşek Adası can çekişiyor.

Birde üstüne üstlük neredeyse her ay bir cenaze çıkıyor.

Tersaneler yapılırken defalarca söylemiştim. İstanbul kıyı şeridini sanayi tesisleri ile kesmeyin demiştim. Suadiye, Bostancı, Küçükyalı, Maltepe, Kartal, Pendik, Temenye, Güzelyalı, Kaynarca, Tuzla, Bayramoğlu, Darıca şeklinde gidiyordu güzelim sahil. Sn. Demirel yazlarını Tuzla, Mercan’da geçiriyordu. Villası halen orada. Bugün beton ormanına dönüşen Bayramoğlu’nda evi olmak prestij konusuydu.

Tersaneler geldi, İstanbul’un sayfiye sahilini ortadan hem bıçak gibi kesti, hem çevreyi kirletti. Bir bakıma İstanbul'un bir kolunu kesti.

Yöneticiler, karar vericiler bunları nasıl göremiyorlar anlamam zor.

Şimdilerde Sabiha Gökçen Havalimanı bölgeye bir ivme getirdi, yanlışı toparlamaya çalışıyoruz. Pendik Marina yapıyor. Formula-1 orada. Yeni Oteller yapılıyor. Kartal (nedense yabancı bir mimara teslim edilmiş) kentsel dönüşüm projesi başlatıyor. Bütün bunların anlamlı olabilmesi için Tersanelerin buradan taşınması kaçınılmaz.

Bu söylediklerim İstanbul’un Avrupa yakası içinde geçerli.

Sanayiyi kent dışına atmalıyız.

İstanbul'a, İstanbullular’a sahillerini iade etmeliyiz.