Bu yıl ilk kez düzenlenen Sony World Photography Awards’un Altın Gökkuşağı Ödülü’nü Doğu Anadolu’daki öğrenci kızları fotoğraflayan Vanessa Winship kazandı. Winship “Kırılgan ve narin köylü kızlarıyla özdeşleştim, beni büyülediler” dedi.
İlk kez bu yıl düzenlenen Sony World Photography Awards’un büyük ödülü I’iris d’Or (Altın Gökkuşağı), Doğu Anadolu’da çektiği kız öğrenci fotoğraflarından oluşan “Sweet Nothings” (Tatlı Sözler) adlı portfolyosuyla Vanessa Winship’e layık görüldü. Daha önce saygın fotoğraf yarışmalarından 2008 World Press Photo (WPP) portre hikayeleri dalında da birinci seçilen “Sweet Nothings”, ismini köylü kızların önlük yakalıklarındaki kalp ve kelebek şekillerinden alıyor. 179 ülkeden 12 bin 294 fotoğrafçının 70 bin 286 fotoğrafla katıldığı yarışmanın jürisinde, Magnum Fotoğraf Ajansı üyelerinden Bruce Davidson, Elliott Erwitt, Martine Franck ve Susan Meiselas görev yaptı. 25 fotoğraflık portfolyoyu bir gün Türkiye’de de sergilemek istediğini söyleyen Winship, NTVMSNBC’ye konuştu:
Karadeniz'in çağrısı
Daha önce Balkanlarda yaşıyordum. Dört sene önce İstanbul’a geldim. Daha önce Atina’da da yaşadım. Türkiye’ye gelmek, Arnavutluk’ta çalışırken aklıma geldi, bu bölgede bulunduğumdan doğal gelişen bir karar oldu.
Fotoğraflarımda aidiyet, kimlik ve sınırlar temalarıyla ilgileniyorum ve Karadeniz bölgesi de denizle olan sınır bölge olduğu için ilgimi çekti. Türkiye’ye, İstanbul’a ilk defa bunun için geldim.
İstanbul’un tarihi mirası ve şehrin dinamizmi beni çok etkiledi. Türkiye’de “Hamsi” ve “Kırkpınar Güneşleri” adlı projeler üzerinde çalıştım. Balıkçıları, o bölgedeki yaşamı fotoğraflamak istedim. Bu benim için önemli bir yolculuk oldu ayrıca.
Mavi önlüklü kızlarla özdeşleşmek
Türkiye’de birçok bölgeye gittim. Seyahatlerimde beni en çok etkileyen şeylerden biri, mavi önlükleriyle okula giden köylü kızlar oldu.
Çektiğim portreler çok sade ve narin. Ben de İngiltere’de kırsal bir bölgeden geliyorum. Kadın olmak ve benzer bir coğrafyadan gelmek, fotoğrafladığım öğrenci kızlarla empati kurabilmemi sağladı.
"Sweet Nothings"in öyküsü
Sweet Nothings (Tatlı Sözler) ismini, kızların önlük yakalarındaki kalp, kelebek ve bunun gibi figürlerden esinlenerek koydum.
Bunlar tatlı ve sevimli duygular çağrıştırdı. Kızlar kameranın önüne geçtiğinde karmaşık hisler yaşadık; bazen endişeli ve tedirgin olabilirken, bazen de yaklaşmak istiyorlardı.
Ben portrelerimde hem bu hisleri, hem de gözlemlediklerimi yansıtmak istedim.
"Türkiye'yi özlüyorum"
Türkiye’de bütün şehirleri ziyaret ettim. Şu anda Londra’dayım ve kendi ülkemde kültür şoku yaşıyorum. Türkiye’de tanıştığım insanlar, samimi, dost canlısı, ilgili ve yardımseverdi.
Türkiye gibi karmaşık bir ülkeyi anlatabilmek çok zor. Zaten ben bir siyasetçi değilim, sadece çok kişisel hikayeler anlatıyorum, onları fotoğraflıyorum. Sweet Nothings kolleksiyonundaki gibi, basit ve samimi. Fotoğrafları görenler de öyle düşünüyor; portrelerin kırılgan ve zarif olduğunu söylüyorlar.
Birgün bu sergiyi Türkiye’de de açabilmek istiyorum.