Engellilerin metrobüste yaşadığı sıkıntıları tespit etmek için bir arkadaşımız tekerlekli sandalye ile yola çıktı. Otobüs duraklarına ulaşmakta zorluk çeken arkadaşımız, ancak vatandaşların yardımıyla otobüse binebildi. İstanbul'un trafik problemine çözüm için geliştirilen metrobüs sistemi Avcılar-Zincirlikuyu güzergâhında hizmet vermeye başladı.

Başbakan Tayyip Erdoğan'ın hafta sonunda dile getirdiği eksiklikler hızla gideriliyor. 29 kilometrelik hat üzerinde 24 durak bulunuyor. Ancak durakların büyük kısmında noksanlar var. Bunların büyük kısmında çalışmalar devam ediyor. Durakların ve üstgeçitlerin dar olması, zemin kauçuklarının kalkması ve bilet turnikelerinin az olması da sıkıntılar arasında yer alıyor. Tekerlekli sandalye kullanan engelli vatandaşlar için ise metrobüsle seyahat etmek neredeyse imkansız. Bazı duraklarda üstgeçide çıkmak için rampa yapılırken iniş düşünülmemiş! Engellilerin köprü üzerinde mahsur kalması kaçınılmaz oluyor. Yardımsever vatandaşlar tarafından kucaklanmadan gitmek istediğiniz yere ulaşamıyorsunuz.

Metrobüsü kullanmak isteyen engelli vatandaşların neler yaşadığını görmek için bu hattı 'engelli' gözüyle gezmeye çalıştık. Bir arkadaşımızı tekerlekli sandalyeye oturtarak Yenibosna'daki gazete binasından yolculuğumuza başladık. Bu seyahatin ne kadar zor olacağını daha ilk dakikalarda anladık. Gazete binasından yolun karşısına trafik ışıklarını kullanarak geçtik. Ancak ilk sınavımızı karşıya geçince verdik. Kaldırıma çıkmak için bir yer aradık ama bulamadık. Anayolda otomobillerin yanımızdan hızla geçmesine aldırış etmeden ilerlerken fıkra gibi bir olayla karşılaştık. Az önce çıkamadığımız kaldırımın sonuna engelli vatandaşlar için iniş yapılmış.

Şirinevler köprüsünde engelli yolu unutulmuş
Yenibosna metrobüs istasyonuna doğru yol alıyoruz. Yine bir engelle karşı karşıyayız. Bu kez karşımızda basamaklar var. İstasyona gidebilmek için merdivenleri inmekte zorlansak da zıplaya zıplaya başarıyoruz. Duraktaki engelli çıkışına 15 dakikada varabiliyoruz. Nihayet Yenibosna durağına iniyoruz. Peron görevlisinin yardımı ile artık duraktayız; ama asıl gezi şimdi başlıyor. Otobüslerin durağa yanaşma mesafesi engelli için o kadar uzak ki düşünürken iki metrobüs kaçırdık. Sonunda 4 vatandaşın yardımı ile araca bindik.

Şirinevler durağında yine yolumuza devam ederken garip bir durumla karşılaştık. Yapılan rampadan yukarı tırmandık; ama inecek yer yok! Üstgeçide çıkıp Ataköy ve Şirinevler ayağı arasında mekik dokuyarak aşağı inmeye çalışsak da nafile. Her iki tarafın çıkışına engelliler için ne bir asansör ne de engelli platformu konulmuş. Şirinevler'den metrobüse tekrar binerek Merter'e ulaştık. Burada karşılaştıklarımız 'bu kadar da olmaz' denilecek türden. Durakta engelliler için ne iniş ne de çıkış yolu var. Anne-babaların da bebek arabalarını kucaklayarak inmeye çalıştığını görünce problemin engellilerle sınır olmadığını anladık. 'Şansımızı Cevizlibağ'da deneyelim' dedik. Amacımız, engelliler için donanımlı yeşil otobüslere binmek. Cevizlibağ'a geldiğimizde diğer istasyonlarda olduğu gibi yine aynı üzücü durumla karşılaştık. Metrobüsün en hareketli durağında engelliler için ne iniş ne de dönüş platformu vardı. Bu gezi, engellilerin İstanbul'da bir yerden bir yere gitmesinin neredeyse imkansız olduğunu görmek için yeterliydi. Metrobüsle daha fazla devam edemeyeceğimizi anladık ve geri döndük.