Kültür ve Turizm Bakanlığı’ndan gelen bir çağrıya gidip gitmemekte epeyce tereddüt yaşadım.

Ayazağa’daki Kongre ve Kültür Merkezi’ni tamamlayacak bir firma bulunmuştu, 2010 yılına, Kültür Başkenti İstanbul yılına yetiştirilecekti.

Bu merkezin yapılması için Kültür Bakanlığı ile imzalanan anlaşmanın tarihi 10 Ekim 1988’di. Demek ki, biz 23 Ekim’deki toplantıda bir açıdan, merkezin yapılamayışının 20. yılı buluşmasını gerçekleştirdik.

Ne var ki, ilk kez bir Kültür ve Turizm Bakanı, bir firma ile yapılan anlaşmayı açıkladı. Ertuğrul Günay, şimdilik somut bir adım attı.

Binanın temel atma töreninde Nejat F. Eczacıbaşı vardı, onun ölümünden sonra projeyi Şakir Eczacıbaşı yürüttü. Yirmi yıllık süre içinde aşağı yukarı altı yedi bakan (bir gazeteci arkadaş beş bakan olduğunu söyledi) burayı ziyaret etti ve içlerinden bazıları tamamlayacağı vaadinde bulundu.

İlk projenin adı, İstanbul Kongre ve Kültür Merkezi idi, o gün dinlediğim konuşmalardan, yeni konseptin farklı olacağı kanısına vardım. Çünkü bu binanın tamamlanması kadar, işletmesinin de düşünülerek projenin gerçekleştirileceği anlamı çıkıyordu.

Gene de bir sanat merkezi olduğu düşüncesinden uzaklaşılmamıştı, kısacası asıl işlevi, amacı unutulmamıştı.

Bu kompleks tamamlanınca, İstanbul bir konser salonu, tiyatro salonu, kongre merkezi kazanacak. Başka sanat birimlerinin, söz gelimi kitapçıların da bu yapıda bulunacağı söylendi.

İleride metronun buraya kadar ulaşacağını düşünürsek, kentin merkezinden birçok kişi buraya gelebilecektir. Hiç kuşkusuz lokantasıyla, kafeteryasıyla sosyal doku da unutulmayacaktır.

Hemen hemen bütün sunumlarda bulundum, nerdeyse burayı her santimetrekaresiyle tanıdım.

Yeni firma, projede bazı değişiklikler yapacağını, bunu da kurula onaylatacağını açıkladı.

Proje gerçekleşirse, İstanbul yeni bir kültür merkezi kazanacak.

Artık bitirilmesini bekliyorum, yeni bir firma için çağrıya artık olumlu yanıt vermeyeceğim.