Geçen yıl Ankara'nın o meşhur su kesintileri döneminin bittiği müjdesi geldiğinde günlerce hırlama sesini dinleyerek musluğa bakmıştık acaba bize ne zaman gelir diye. Damacana suyu kubura döktüğümüz bir günün akşamı su boruları titredi ve kendine geldi. Ya da biz öyle zannettik ilk başta. Musluktan akan kahverengi sıvı ve kapı-pencere saatlerce evi havalandırarak defetmeye çalıştığımız fosseptik kokusuyla karşılaşınca anladık boruların meramını. Telefona sarılarak derdimizi anlatmaya çalıştığımız ASKİ görevlisi sorularımızın tamamına ‘bilmiyorum', ‘bilen yok' türü cevaplar verince dayanamayıp sorduk: "İşiniz Allah'a kaldı mı diyorsunuz yani?" Görevli mahcup şekilde ‘evet' cevabını verince anladık, susuzluğa karşı çıktıkları yağmur dualarından payımıza düşenin esmer su olduğunu.

Dünya Su Forumu gündeme oturunca merak ettim, acaba Dünya Su Konseyi üyesi Türkiyeli kurum ve şirketler kimdir diye. İSKİ, DSİ, GAP gibi kamu kurumları ve onlarca inşaat şirketi ve Müteahhitler Birliği gibi oluşumların yanında bir de Su Vakfı diye bir vakıf vardı. Gözüme takıldı, internet sitesine girdim baktım bunlar kimdir diye. Yayınlar kısmında baraj tasarımına ilişkin kitaplar yanında zemzem suyuna ilişkin de kaynakları görünce iyice emin oldum: su bizim için artık uhrevi bir şeydir.
Kentte kaşınmaya başlayınca anlayabiliyoruz suyun ne menem bir şey olduğunu. Ama rakının yanına tuzlayıp koyduğumuz hıyar kaşınmıyor susuz kalınca. Bahçeye tükürüp filiz vermesini umduğumuz kiraz çekirdeklerinin damacana su alacak hali yok, ön ödemeli sayaç da taktıramıyorlar.

Sahi, su sayaçlarınız yenilendi mi? Paranız kadar su kullanacaksınız unutmayın. Su meta oldu çünkü, taşların altından değil de künklerin içinden aktığından beri. Paranız kadar akar su musluklarınızdan, o da eğer akarsa... Ama parası olanlar zaten bahçelerindeki havuzlarda biriktiriyorlar suyu. Bizimse diş fırçamızı temizlerken akıttığımız su yüzünden suçluluk hissetmemiz bekleniyor. Yapılan araştırmalar gösteriyor ki tüketilen suyun yüzde 15'i yerleşimlerde ve evsel kullanımda harcanıyor. Bu yüzde 15'in yaklaşık yüzde 35'lik kısmının şebeke kaybı olduğu göz önüne alındığında geriye daha da az bir miktar kalıyor. Geriye kalan miktardan da basmanızın yasak olduğu hatta tel örgüler arkasından gördüğünüz çimlerin sulanması için harcanan miktar, havuz ve jakuzilerde harcanan miktarlar da düşüldüğünde diş fırçanız ne kadar da masum görünüyor değil mi gözünüze!

Dedik ya su bizim için uhrevi bir şey artık. Hurilerle Nuriler su ikram edecek bize. Bal şerbetlerini, şarapları başkaları içecek. O başkaları için su gayet dünyevi çünkü. Suyu gıcır gıcır paralara dönüştürebilme yeteneğine sahipler. Peygamber mucizesi gibi bir şey. İşte o peygamberler 16-22 Mart'ta İstanbul'da vahiy indirecek.

Buna karşı çıkanlar da var ama. ‘Salonlar onların, sokaklar bizim olacak' diyorlar. O sokaklar ki, su kesintisi sırasında patlayan künkler yüzünden evlerini su basan insanların kürek çekerek geçtiği, suyun parasını ödeyebilmek için evden işe taban teptiği...

"Suyun büyük kısmının harcandığı kıtlığa çare olarak sunulan endüstriyel tarımın karşısında doğaya ve emeğe dost üretimlerimizle bizler, yarattıkları hiçbir krizin bedelini ödemeyeceğiz" diyorlar.

Sendikaların, meslek örgütlerinin, siyasi partilerin, kolektiflerin, dergi çevrelerinin, çevre platformlarının ve yerel örgütlenmelerin oluşturduğu ‘Suyun Ticarileşmesine Hayır Platformu', uzun süredir sürdürdüğü ve şu sıralarda sokaklarda basın açıklamalarıyla duyurduğu çalışmalarını toplumun geniş kesimleriyle paylaşmak üzere hazırladığı eylem takvimini 15 Mart'ta İstanbul Kadıköy'de yapacağı yürüyüş ve mitingle başlatıyor. Atölye çalışmaları, panel, forum, sergi ve gösterimlerle zenginleşen program; aynı zamanda sık sık sokağa çıkmayı da öneriyor.

Suyun ticarileşmesine hayır diyenler 15 Mart'ta İstanbul sokaklarında!

Sokaklarda akıp meydanlarda sel olalım