Genç bir mimar için Madonna tarafından desteklenen yüksek prestijli bir okul projesini hayal etmek zor olsa gerek. Hele ki ilgi odağı hep ünlü pop yıldızında olunca... Dochantschi şikayet etmiyor. Zaha Hadid'le birlikte çalıştığı 7 yıl süresünce, spot ışıklarından sakınmanın nasıl olduğunu nasılsa öğrendi.

42 yaşında olan mimar, 2002'de Hadid'in yanından ayrıldı. Pritzker Ödülü kazananların arasından sıyrılarak, kendi gibi Avrupa doğumlu birkaç mimarın da bulunduğu grubun öncüsü oldu. Bu grupta, Tayland doğumlu Japonya'nın ustası Tadao Ando için 7 yıl çalışan 41 yaşındaki Kulapat Yantrasast da var. Yantrasast 2003'te Los Angeles'a taşındı. Şimdiden, tasarladığı büyük bir müze binası var.

Grupta, Hollanda doğumlu, Kayuzo Sejima ve Ryue Nishizawa'nın ortaklığındaki Sanaa'da 8 yıl çalışan 34 yaşındaki mimar Florian Idenburg da var. Bu bahar, Sanaa Pritzker Ödülü'nü kazandı. Kaderin cilvesi ki bundan sadece birkaç ay önce Brooklyn'de yaşayan ve çalışan Idengurg ve karısı Jing Liu, Modern Sanatlar Müzesi tarafından düzenlenen Genç Mimar yarışmasını kazandılar. "Direk Dansı" adını taşıyan yerleştirmeleri, 27 Haziran'da açılacak.

Idenburg karısı Liu ve çocuğuyla ofislerinde...

Bu 3 mimarın, evlerinden binlerce kilometre uzağa gidip, Amerika'ya yerleşmeleri dışındaki bir ortak noktaları da, ofislerinin şifreli, esrarengiz isimlere sahip olması.

Mimarlık böylesine bir depresyondayken, star mimarlar bile eski çalışanlarına iş veremezken, genç mimarlar, pazar için iyi haber. Tadao Ando'nun yanında çalışmış olan Yantrasast, bu konuda, "Kimse ona bir şey vermedi ve benim de aynı dersi öğrenmemi istedi," diyor.

Florian Idenburg

Genç mimar ve akıl hocasının dansı riskli. Bu dansa iki tarafın ya da tek tarafın incinmesi dahil olabilir. Idenburg, 2007'de Sanaa'yı terk etme kararı aldığında, bir mimarlık dergisi olan A+U'da, Japonya dışındaki ofislerin formları ile ilgili stratejilerini yazdı. Bunun üzerine Sanaa'nın ortakları Sejima ve Nishizawa, bu yazı hakkında bir bildiri yayınladılar.

Idenburg, "Onlar için çok işe yarayan bir elemandım. Japon hiyerarşik sisteminin dışındaydım. Bu, daha önce deneyimledikleri bir şey değildi," diyor.

Yantrasat da Japonya'da çıraklığını yapmış bir mimar. Mimarlık alanında doktorasını yapmak üzere Tayland'dan Tokyo'ya taşındı. Tadao Ando'nun dersini dinledikten sonra, O'nu, 1996 yılında, Modern Sanatlar Müzesi Yarışması projesinde çalışmak için Osaka'ya kadar izledi. Ando, yarışmayı kazandığında, Yantrasast'tan yanında kalmasını istedi. Böylece, genç mimar, çocuk sahibi olmayan Ando ve eşi Yumiko için sanki bir oğul gibi oldu.Yantrasast, 2003 yılında Los Angeles'a taşınmak için firmayı terk etti. Kusursuz İngilizce konuşuyor ve kendine Venice Beach civarında havuzlu bir ev inşa ettiriyordu.

Grand Rapids Sanat Müzesi, yeni binaları için bir mimar aradıklarında, yeni birini istediler ve Ando'yu değil, O'nun çırağını tercih ettiler.

Grand Rapids binası, Ando'nun en yi işini anımsatan, hayret verici bir mimari yapıya sahip. Yantrasast, bu binayı her ne kadar Ando'nun işlerine göre daha "açık" bulsa da, Japon hassasiyeti, gerginlik, kontrol ve disiplinle alakalı. Taylandlılar, daha açık şeyleri severler," diyor. Bu açıklığı, bilinçsiz olarak mimarlığına kattığını söylüyor.

Kulapat Yantrasast

Şimdi Yantrasast, göstermiş olduğu başarılarda, Japonya'da kaldığı uzun yılların katkısı olduğundan bahsediyor. Sanki, Amerika'da hala Ando'nun gözü ve kulağı... Ayrıca, Amerika'daki herhangi bir işinde Ando'ya yardımcı olmaktan mutluluk duyacağını belirtiyor. "Guggenheim olmadan Frank Lloyd Wright bugun bildiğimiz Frank Lloyd olmayacaktı."

Dochantschi de şanslı mimarlardandı. Almanya'da çalıştıktan sonra Japonya'ya birkaç gezi yaptı. Hem Arata Isozaki'yle, hem de Fumihiko Maki'yle çalıştı. Fakat 1995'te Zaha Hadid'le çalışmak için ayrıldı. O'nu, "çok çaba gerektiren ama çok güven verici," şeklinde tanımladı. Bundan sonra, Dochantschi'nin söylediğine göre, Haidid'in çalışanları gittikçe azaldı ve çok az bir kısmı bina yapım sürecinde çalıştı. 1997'de, Hadid, Rosenthal Güncel Sanat Merkezi için yapılan komisyonu kazandığında, kendisini bu ülkede kanıtlama şansını da bulmuş oldu.

Markus Dochantschi bir reklam çekimide, Kaynak: The New York Times

Dochantschi, proje mimarı olarak bilniyordu. Zamanının çoğunu New York'da geçirdi. Birdenbire, bir Amerikalı'yla evlendi. Müze inşaatı tamalandığında da, Manhattan'a yerleşmeye karar verdi.

Dairesinde küçük ölçekli projeler yaparken birden bire kendini, binlerce haktarlık alanları kapsayan master planları yaparken buldu.

2008'de, Dochantschi'nin ofisindeki bir stajyer, Raising Malawi Akademisi'nin yöneticisiyle tanıştı ve Dochantschi'nin bu binayı yaptığını söyledi. Madonna'nın hayvan severliğini kontrol altına alan Philippe van den Bossche tarafından işe alınmıştı ve zamanının çoğunu bu projeye harcayacağına söz vermişti. 40 hektarlık bir alana tasarladığı kampüs, çatısında bir nevi origami taşıyordu. Ateş tuğlası kullanmayı reddetti.

Bir tasarımcıdan çok, Malawi'nin kültürü ve ekonomisi il ilgli şeyler okudu. Fakat aynı zamanda da faturalarını ödemesi, para kazanması gerekiyordu. Bu yüzden, Almanya'nın Aachen kentindeki komisyon tam zamanında imdadına yetişti. Aachen Üniversitesi için 50 milyon Dolar'lık bir laboratuVar ve sınıf binası tasarladı. Bu bina, Hadid'in işlerine benzemiyor. Dochantschi, Hadid'in tarzına özenmiyor. Sadece uzmanlığını ve sabrını örnek alıyor. Dochantschi bu konu hakkında, "Biz sanat dünyasında değiliz. Tek gecelik başarı abidesi olmamızı bekleyemezsiniz," diyor.
Idenburg da akıl hocalarından öğrendiklerini işine nasıl yansıttığından bahsediyor. Doğup büyüdüğü Hollanda'da, Rem Koolhaas'ın etkisi altında bilinen metod: "Önce binayı şekillendirirsin, sonra şekli inşa edersin," diye geçiyordu. Japonya'da şekillendirmek, daha ustaca bir şeyin başlangıcı olarak geçiyor. Idenburg'a göre, Hollanda'daki mimarlık dünyası kendi kendini kutlar durumda. Okulu olan Delft'teki hocası Sejima'nın öğrettiklerinden sonra, Tokyo'ya onun ve Nishizawa'nın yanında çalışmaya gitti. Hollanda'daki bir devlet programından faydalandığı için de, maaşının çoğu, bu program tarafından karşılandı.

Sanaa, Toledo Sanat Müzesi'nin cam pavyonunu tasarlama işini aldığında, Idenburg, vaktinin çoğunu Amerika'da geçirmeye başladı. Sanaa'nın New York'taki ilk işi olan New Museum ile birlikte de, Idenburg ve karısı Liu, buraya yerleşme kararı aldı. MOMA projesine ek olarak Idenburg ve Liu Güney Kore'de bir galeri tasarlıyorlardı.

Idenburg, "Mimarlık sabır işi... İlk on sene boyunca sadece hayatta kalmayı ummalısınız," diye ekliyor. Dochantschi ise, genç mimarların düşük maaşları nedeniyle, sermaye için para biriktirmelerinin çok zor olduğundan bahsediyor. "Yeteri kadar tecrübeniz oluncaya kadar bekleyin, fakat çok fazla beklerseniz, geçindirmeniz gereken bir aileniz olur," diyor ve ekliyor: "Yani, zıplamak için sadece doğru zamanı bulmanız gerekiyor!"