Müzisyen ve İstanbul araştırmacısı Haldun Hürel yeni bir İstanbul çalışmasıyla okurun karşısında. 944 sayfalık "İstanbul'un Ansiklopedik Öyküsü"nde, her birinin hikayesi şehrin tarihi kadar eski olan sokak, yokuş ve çıkmazlar var.
Hadun Hürel'i hepimiz 70'li yılların ünlü müzik grubu 3 Hürel'den biliyoruz. Haldun Hürel, İstanbul araştırmalarıyla da nitelikli okurun yakından tanıdığı bir isim. "İstanbul'u Geziyorum Gözlerim Açık", "Anlat İstanbul", Çocukların İstanbul'u", "Mimar Sinan'ın İstanbul'u" kitaplarında İstanbul'un farklı yönlerini gündeme getiren Hürel, Kapı Yayınları arasından çıkan 'İstanbul'un Ansiklopedik Öyküsü' nde İstanbul'u neredeyse sokak sokak anlatıyor. 944 sayfalık kitapta alfabetik sıralanan 2506 madde ve 353 fotoğraf bulunuyor.
Detaylı bir kaynak
Bugüne dek İstanbul üzerine yazılmış kitaplardan detaycılığıyla ayrılan kitapta yüzlerce semt, mahalle, cadde, sokak, yokuş ve çıkmaz öyküleriyle birlikte ele alınıyor. Eski-yeni isimleri mukayeseli olarak veriliyor ve mekanın bugünkü durumu tahlil ediliyor. İstanbul araştırmacıları ve meraklıları için ciddi bir kaynak niteliğindeki kitaptan sizin için ilgi çekici bir kaç madde seçtik:
Etiler: İstanbul'un yeni semtlerinden olan Etiler, adını, 1954 yılında Etibank'ın bu ıssız sayılabilecek tepelerde yaptığı 192 adet villa tipi konuttan almıştır.
Belgrad esirleri
Belgrat Ormanı: Kanuni Süleyman'ın 1521'de Belgrat seferinden dönüşünde, beraberinde getirdiği Sırp esirleri yerleştirdiği bölge olması nedeniyle bu isimle anılır.
Bereç: Bu garip isim aslında bir pil markasıdır. Bir dönem Topçular'da faaliyet gösteren bu fabrika bölgeye adını verdi.
Çatladıkapı: Bu kapının ve duvarının 1532 depreminde hasar gördüğü ve çatlak haliyle asırlardır öylece kalakaldığı iddia edilir.
Balyemez Sokağı: Osmanlılar, orta etkide, fakat bir hayli uzun menzilli ve tunç dökümden imal edilen güçlü toplarına "Balyemez" derlerdi. Belki de Boğaziçi'nin bu kısmında deniz yolunu kollamak için böyle bir toplar dururdu.
Kanlıca: Adı konusundaki söylencelerin en akla yatkın olanı, vaktiyle bu çevrede kağnı yapan köylülerin olmasından dolayı, bu yerleşime "Kağnıca" denmesidir.
Madam Feri'nin köyü ve Kokoroz
Feriköy: Abdülaziz döneminde Şişli'nin batıdaki yamaçlarında yer alan bu yerleşim, yeşilliklerle kaplıydı. Küçük mahallelerinde daha çok gayrimüslim cemaat otururdu. Bunların içinde zengin bir bayan olan ve geniş çiftlik arazileri bulunan Madam Feri, bunların bir kısmını Osmanlı Devleti'ne bağışlayınca, köyün adı "Madam Feri'nin Köyü"nden kısaltılarak Feriköy'e dönüştü.
Kokoroz Sokağı: Kokokroz, çirkin ve zayıf, yaşı geçkin kişilere, genellikle bu tür sevimsiz, huysuz kadınlara takılan bir lakaptı. Belli ki İstanbul'un eski dönemlerinde Tarlabaşı semtinde bu lakapla bilinen biri oturuyordu.