Haberler

Mimarlığın "Baba"ları

Tarih: 18 Haziran 2010 Kaynak: Wikipedia, Wallpaper, Arcspace, Archdaily Derleyen: Selin Biçer
Her yıl Haziran ayının 3. haftası Babalar Günü olarak kutlanıyor. Mimarlığın "baba"ları bazen gerçekten mimarların babaları da olabiliyor. Dünya çapında tanınan mimarlardan Albert Speer ve oğlu Albert Speer Jr., Jørn ve oğlu Jan Utzon, Frank Lloyd Wright ve oğlu Lloyd Wright, Bernard Tschumi ve babası Jean Tschumi, Álvaro Siza Vieira ve oğlu Álvaro Leite Siza Vieira, ülkemizden Neşet ve oğlu Emre Arolat, Behruz ve oğlu Can Çinici, Ahmet Can ve oğlu Orçun Ersan, Şandor ve kızı Tülin Hadi, Doğan Hasol ve kızı Ayşe Hasol Erktin, Aytaç ve oğlu Ali Manço, Hayati ve oğlu Murat Tabanlıoğlu, Atilla ve oğlu Cem Yücel ilk akla gelenlerden. Arkitera Mimarlık Merkezi olarak tüm babaların Babalar Günü'nü kutlarken "baba mesleği"ni seçenleri araştırdık.

Speerlar

Albert Speer 1905'te Mannheim'da doğdu. Alman mimar 2. Dünya Savaşı sırasında yaşanan soykırımın tartışmalı suçlularından biri olarak biliniyor. Adolf Hitler'in sağ kollarıdan biriydi, hatta o kadar yakındı ki ölümünden önce intihar edeceğini ve yakılma isteğini Führer bizzat kendisi anlatmıştı. Zamanın baş mimarı olarak görev yaptı. Savaş sonrası yargılandı ve 20 yıl hapis yattı. Serbest bırakıldıktan sonra 2 kitap yazdı. 76 yaşındayken doğal nedenlerden ötürü Londra'da öldü.

Speer 1931'de Nazilere katıldı. Mimarlık mesleğindeki başarıları parti içindeki yükselişini hızlandırdı.

Hep bir matematikçi olmak istemişti, ancak dedesi gibi mimar olan babası iyi bir geleceğinin olması için onu mimari disipline doğru yönlendirdi. Sırayla Karlsruhe Üniversitesi, Münih Teknik Üniversitesi ve Berlin Teknik Üniversitesi'ne gitti ve burada hayranı olduğu Heinrich Tessenow'dan ders aldı, asistanı oldu.


Berlin'in maketi

Hitler, Reich Chancellery ve Zeppelinfeld stadyumu gibi birçok yapıyı tasarlaması ve inşa etmesi için Speer'i görevlendirdi. Büyük ölçekte binalar, geniş bulvarlar ve yeniden düzenlenmiş ulaşım sistemiyle Berlin'i yeniden inşa etmek üzere planları vardı. Speer'in babası konuyla ilgili maketi gördüğünde oğlunun tamamiyle çıldırmış olduğuna kanaat getirmişti. Berlin'de Nazi döneminde inşa edilen yapılarından sadece bir tanesi hala ayakta duruyor.

Speer'den kalma en önemli mimari miras ise 1943'te kurduğu savaşta hasar gören şehirleri yeniden yapılandırılması için çalışan grup.

1928'de Berlin'de evlendi. Bu evlilikten çocukları Albert Speer, Hilde Schramm, Fritz Speer, Margret Nissen, Arnold Speer ve Ernst Speer oldu. Aralarından Albert Speer Jr. babasının izinden giderek mimar ve kent plancısı oldu.

1934'te Berlin'de doğdu. 1964'te ilk uluslararası ödülünü kazandı. kendi ofisini kurdu. Çoğunluğu Suudi Arabitan'da olmak üzere yurtdışı projelere imza attı. 1977'de Kaiserslautern Üniversitesi'nde profesör oldu.


Hanover Expo 2000

1984 yılında Frankfurt'ta Almanya'nın en tanınmış mimarlık ve kentsel tasarım ofisi olan Büro Albert Speer & Partner'ı kurdu. 2000 yılında Hanover'da Expo 2000, Şangay Uluslararası Otomobil Şehri ve Pekin Olimpiyat kompleksini tasarladı. 2018'de Münih'te düzenlenecek Kış Olimpiyatları'nı tasarlayacak ekip içinde de yer alıyor.

Saarinenler

20. yüzyılın başlarında art nouveau binalarıyla ünlenen Finli mimar Eliel Saarinen 1873'te Rantasalmi'de doğdu. 1950'e Michigan'da 76 yaşındayken öldü.
Helsinki Teknik Üniversitesi'nde öğrenim gördü.


Hvitträsk

Helsinki Merkezi Tren İstasyonu, Finlandiya Ulusal Müzesi, Vyborg Tren İstasyonu, Hvitträsk, Kleinhans Müzik Holü ve en önemli projesi olan 1900 Dünya Fuarı'ndaki Fin pavyonunu tasarladı. 1910-15 arası Munksnäs-Haga şehir planlama projesi üzerine çalıştı ve konu üzerine bir kitap yazdı. Şehir planlama danışmanı olarak Estonya Reval ve Budapeşte'de bulundu. 1923'te Şikago Tribune Kulesi için kazandığı ikincilik ödülü nedeniyle Amerika'ya taşındı. 1925'te Bauhaus'un Amerikan muadili olarak düşünülen ve daha sonra başkanı olacağı Cranbrook Sanat Akademisi'ni tasarlaması istendi.

1904'te evlendi ve 1905'te Eva-Lisa ve 1910'da Eero doğdu.

Eero Saarinen 20. yüzyıl ortasının en önemli Finli-Amerikan mimarlarından biri. 51 yaşındayken beyin tümorü nedeniyle öldü.

1929'da Paris'te Académie de la Grande Chaumière ve Yale Mimarlık Okulu'na gitti. Yaklaşık 1 yıl boyunca Kuzey Afrika ve Avrupa'yı dolaştı. Ana yurdu Finlandiya'da da 1 yıl geçirdikten sonra babasının yanına Cranbrook'a döndü ve ders verdi. Orduya katıldı ve burada Beyaz Saray için tasarımlar yaptı. Babasının ölümden sonra Eero Saarinen and Associates'i kurdu.


TWA Uçuş Merkezi

Missouri'de Jefferson Ulusal Anıtı, JFK Uluslararası Havaalanı'nda TWA Uçuş Merkezi, Washington'da Dulles Uluslararası Havaalanı'nın ana terminal binası, MIT'de Kresge Oditoryumu ve Yale Üniversitesi'nde Ingalls Rink en önemli yapıları arasında gösteriliyor.

1940 yılında katıldığı Organic Design in Home Furnishings yarışmasında Charles Eames ile birlikte bir sandalye tasarladı ve birincilik ödülünü kazandı. Ünlü Tulip sandalyesini 1956 yılında yarattı. Mobilya tasarımı yaparken organik mimariden yararlandı.

Michigan'da babasıyla birlikte "Miesvari" rasyonel çelik-cam karışımı General Motors Teknik Merkezi'ni tasarladı. 1956'da yapı tamamlandı. Sidney Opera Binası jürisinde yer aldı.

1961'de ölümünden sonra tamamlayamadığı 10 projesi ortakları olan Kevin Roche ve John Dinkeloo tarafından yapıldı.

AIA Altın Madalyası'nı kazandı.

Utzonlar

Jørn Utzon Kopenhag'da 1918'de doğdu. Dünyaca ünlü Sidney Opera Binası'nı tasarlayan mimar. 28 Haziran 2007 tarihinde Dünya mirası seçildiğinde, hayattayken eserinin bu ünvanı aldığı ikinci tasarımcı oldu. 2008'de uykusunda kalp krizi geçirerek öldü.

1937'de Danimarka Kraliyet Sanat Akademisi'nde mimarlık eğitimine başladı. Alvar Aalto ile çalıştı. Daha sonra Frank Lloyd Wright'in ABD'nin Arizona eyaletinde yer alan okulunu ziyaret etti. 1950 yılında Kopenhag'da kendi mimarlık ofisini açtı.


Sidney Opera Binası

1957'de Sidney Opera Binası için açılan mimarlık yarışmasını kazandı. Bu uluslararası düzeyde kazandığı ilk yarışma oldu. Yarışmanın jüri üyelerinden Eero Saarinen bu projeyi "dahiyane" olarak nitelendirerek başka hiçbir tasarımı onaylamayacağını duyurdu.

Sidney Opera Binası Utzon'un hayatında bir dönüm noktası oldu. Tasarımın o günün koşullarında inşa edilemiyor olması oldukça zorlayıcı oldu. Projenin masrafları arttıkça proje karşıtları türedi ve çoğaldı. Utzon 1966'da tüm bu tepkilere istifa ederek yanıt verdi.

Bugün Avusturalya'nın simgelerinden biri olan Sidney Opera Binası modern mimarinin son derece karmaşık geometrileri için yolu açtı. Tasarım bilgisayar analizi kullanımı ile karmaşık şekiller tasarımının ilk örneklerinden biriydi. Utzon tasarım tekniklerini geliştirdi, Arup ise bu geliştirilen teknikleri daha da geliştirdi ve hala bu tekniklerin gelişmiş halleri mimarlık için çalışıyor. Tasarım aynı zamanda dünyada ilk kez bazı malzemelerin kullanımına da neden oldu.

Opera Binası Avustralya Kraliçesi Elizabeth II tarafından 20 Ekim 1973'te resmen açıldı. Mimar Jørn Utzon ise açılış törenine davetli değildi. Ne kadar üzücüdür ki açılışta adı bile geçmedi.

1985'de Jørn Utzon'a Avusturalya'nın en önemli nişanlarından "Companion of the Order of Australia" verildi ve Sidney Opera Binası'nın giriş kısmınin yeniden tasarlanması için davet edildi.

2003 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü'nü kazandı. Mart 2006 tarihinde Kraliçe II. Elizabeth, Jørn Utzon'un yeniden tasarladığı Sydney Opera Binası bölümlerinin açılışını yaptı. Sağlık durumu kötüye giden mimar, inşaat sürecinde Danimarka'dan Avusturalya'ya gidemediği için açılış törenine de katılamadı. Törene kendisi adına, mimar olan oğlu Jan Utzon katıldı.

Danimarka'nın batı kıyılarında Esbjerg Performans Sanatları Merkezi'ni Jørn Utzon ve oğlu Jan Utzon birlikte tasarladılar. Proje sürecinde 60'lar boyunca uğraştığı Sidney Opera Binası'nda kazandığı deneyimlerden faydalandı, İsveç'te üretilen bir prototip olarak tasarladığı "Sidney" kaplaması burada kullanıldı.

Baba Utzon'un projelerinde ana ilham kaynağı olan doğa elemanların yinelenmesiyle dilden gelen basitlikten geliyordu. Karar aşamalarında en çok etkilendiği kavram insanlardı.

Wrightlar

Frank Lloyd Wright 1867'de Wisconsin'de doğdu. 1959'da Arizona'da öldü.

Ailesiyle birlikte 1877 yılına kadar Wisconsin'da yaşadı. 1883'e kadar Madison'daki bir askeri okulda eğitim gördü. Bu eğitimin ardından Wisconsin Üniversitesi'nde bazı teknik resim ve matematik dersleri aldı.

Şikago'da Joseph Lyman Silsbee'nin yanında çalışmak için okuldan ayrıldı. Burada birkaç ay çalıştıktan sonra Louis Sullivan'ın yanında işe başladı. Sullivan asistanı üzerinde kalıcı bir etki bıraktı. Her ne kadar Frank Lloyd Wright Sullivan ile bundan birkaç yıl sonra kavga ettiyse ya da onunla uzun yıllar boyunca konuşmadıysa da hep yaşlı adama borçlu kaldı. Bir binanın biçiminin onun temel işlevine göre ifade edilmesi gerektiğini Frank Lloyd Wright'a öğreten Sullivan'dı.

Wright iç mekan tasarımıyla ilgili yeni bir fikir geliştirdi. Mekanları tekil işlevine göre kutu halinde geri çekti. Böylece bu kutuları gerek üst üste gerekse iç içe geçirerek ortak kullanımlı mekanlar yarattı. Tavan yüksekliğindeki ince oynamaları ve belirlenmiş hacimlerdeki bölücüleriyle, tanımlanmış mekan ve eklenmiş mekan arasındaki zıtlığı yaratmış oldu. Bu deneyimlerden yola çıkarak Wright bu fikirlerini geliştirerek Prairie House projesinde uyguladı.

Wright olgunlaşan bu konut projeleri temel bir haç (L veya T şeklinde) etrafında konumlanıyordu. Tuğla, ahşap ve sıva gibi basit malzemeler kullanıyordu tasarımlarında.


Şelale Evi

İfadenin geleneksel üslubundan şaşırtıcı derecede farklı olarak, Şelale Evi sınırlamalara maruz kalmadan özgürlük için bir istek meydana getirmiş ve çevre ile başarılı işbirliği içinde insanoğlunun doğayla doğru bir ilişki kurmasında bir yol gösterici oldu. Ayrıca Şelale Evi fikir ayrılıklarının çözümü de oldu. Aynı zamanda çarpıcı derecede önemli ve tehlikeli şekilde geçici olan Şelale Evi, güvenli biçimde düz kaya çıkıntısına ankre edilmiş ancak boşluğa atlıyormuş gibi görünen yapı hareket ve istikrar, değişim ve süreklilik, güç ve gelip geçicilik sayesinde zıtlıkların bir çalışması haline gelmişti, bu da insanların durumunu macera ve endişeli belirsizliğe davet eden bir paradoksa dönüştürüyordu.

Ölümünden iki yıl önce 1957'de tamamlanan en unutulmaz kentsel yapısı olan Guggenheim Müzesi Manhattan'ın ortasında bulunmaktadır. Kiriş ve sonrası mimarlığının mümkün olduğunca önemli bir reddi olarak Guggenheim görsel akışkanlık ile yapısal sağlamlığın yaratıcı uyumu oldu. Ziyaretçinin sürekli "yolda" tutulduğu söylenir. Frank Lloyd Wright'ın küçümsediği bu şehir yeterince ironik olarak mimarın en cesur yaratılarından biri şimdi önemli bir dönüm noktası haline geldi.

1914'te Wright ev halkından birkaç kişiyi hizmetlilerinden birinin çıkardığı yangında kaybetti. Yangın karısı için yaptığı Taliesin Evi'nde oldu. Bu ev aynı zamanda onun stüdyosuydu. Bu trajedi mimarisine de etki etti.

Bütünlüğünü koruyan tasarımlar yaptı. 1920'lerde de pek çok proje yaptı ve böylece teorik olarak Wright yeni bir yönle kendisinin en iyi projelerine imza attı.

Frank Lloyd Wright 3 kez evlilik yaptı ve 7 çocuk sahibi oldu. Babası gibi mimar ve peyzaj mimarı olan Lloyd Wright 1890'da Illinois'te doğdu. Kaliforniya'da 1978'de öldü.

Wisconsin Üniversitesi'nde mimarlık eğitimi almaya başladı, ancak aileden gelen içgüdülerden olsa gerek okulu bıtraktı. Boston'da peyzaj mimarlığı ofisi Olmsted Brothers ile çalışmaya başladı. Botanik ve bahçıvanlık konusunda uzmanlaştı. Yine aileden gelen bir hisle bir yapının doğayla olan uyumuna çok önem verdi.

Kardeşi John ile birlikte 1913'te Güney Kaliforniya'ya yerleşti. Los Angeles'lı mimarlarla birlikte çalıştı. Çoğunlukla Los Angeles ve Güney Kaliforniya'daki projelere imza attı. Bir ara Paramount Studios'ta yapım tasarımcısı oldu. 1915'te San Diego'da Kaliforniya - Panama Exposu için peyzaj tasarımları yaptı.


Imperial Hotel

1919'da babasının Japonya'da yaptığı Imperial Hotel projesinde önemli sorumlulukları üzerine almaktan kaçınmadı. Ayrıca bunu takiben Los Angeles'ta babasının 4 projesinde şantiye şefi ve peyzaj mimarı olarak çalıştı.

Taggart Evi, Ramon Novarro Evi ve Sowden Evi 1920'lerde tasarladığı yapılar arasında ilgi çekenlerdendi. 1946 - 1957 arasında Mojave Çölü'ndeki Institute of Mentalphysics için birçok yapı tasarladı. Ancak en iyi bilinen yapısı peyzaj konusundaki yeteneğini konuşturduğu 1951'de inşası tamamlanan Wayfarers Şapeli ya da diğer adıyla Cam Kilise.

Lloyd Wright'ın oğlu Eric Lloyd Wright da bir mimar.

Tschumiler

Bernard Tschumi 1944'te Lozan'da doğdu. İsviçreli mimar, dekonsturktivizmin en güçlü temsilcilerinden biri olmasının yanında aynı zamanda bir yazar ve eğitimci.

Paris ve Zürih'te mimarlık eğitimi aldı ve 1969'da mezun oldu.

Tschumi 1970'lerden bu yana mimarın meslekteki yerini tekrar değerlendiriyor. Mimari form ile bunun içinde geçen olayların gerçekten çok ilgili olmadığını savunuyor. O'na göre mimar, sosyal bir yapıyı ifade etmek yerine yapısal sorgulamalar yapan bir araç olmalı ve yeniden gözden geçirmeli.

Rus görüntü yönetmeni Sergei Eisenstein'ın mekan, olay ve hareket sistemiyle ilgili sorgulamalarından fazlasıyla etkilendi.

1978'de The Pleasure of Architecture isimli bir makale yayınladı. Makalesinde mimariyi seksle kıyasladı.

1982 yılında Paris'te büyük bir kentsel park yapılması için düzenlenen Parc de la Villette Yarışması'nı kazandı.

1990'da Groningen'de Video Pavyonu, 1992'de Tourcoing'de Le Fresnoy, Studio National des Arts Contemporains ve 1995'te Marne la Vallee'de mimarlık okulu projeleri ile mimarlığını kurallara uydurmamaya kararlı olduğunu gösterdi. Le Fresnoy kompleksinde mevcut yapıların çatılarını kullanarak kocaman bir şemsiye oluşturdu.

1988 yılında katıldığı Kansai Havaalanı, Lausanne Bridge city ve 1989'daki Bibliothèque de France yarışmalarında kentsel ölçekte mimarlığın yeniden değerlendirmesini test etti. Bu projelerle birlikte Tschumi süregelen plan - cephe kompozisyonu gibi mimarlık yöntemlerine karşı gelmiş oldu.


Parc de la Villette

Tschumi'nin projeleri insani ihtiyaçları entelektüel amaçlar için feda ettiği için eleştiriliyor. Parc de la Villette Paris'in en büyük parkı olmasına rağmen ziyaretçilerine emniyetsiz mekanlar ve akılcı olmayan peyzaj yapılarını sunuyor.


Jean ve Bernard Tschumi

Jean Tschumi, Bernard Tschumi'nin mimar olan babası 20. yüzyılın ortalarında mimarlık eğitimi ve pratiğini etkileyen önemli figürlerden bir tanesiydi. Babası Bernard'ı her pazar şantiye gezilerine götürdüğü zamanlarda mimarlığı antipatiyle karşılıyordu. Ancak New York ve Şikago'yu gördükten sonra bir anda fikir değişikliği yaşayan mimar babasının adımlarını takip etmeye karar verdi. 1962 yılında henüz 18 yaşındayken babasını kaybedince onunla yeterince çok mimarlık hakkında konuşmamış olmasından pişmanlık duyuyordu.

Belki de bu yüzden Bernard Tschumi babası İsviçreli mimar Jean Tschumi'nin 43 çizimini MoMA'ya bağışladı.

Sizalar

Álvaro Siza Vieira 1933'te Porto-Matosinhos'ta doğdu. 1955'te Porto Üniversitesi Güzel Sanatlar Okulu'ndan mezun oldu. 1966 ile 1969 yılları arasında burada ders verdi ve 1976 yılında geri döndü.

Siza'nın modernistliği için evrensel koşulları aydınlatan bir bağlam deniyor.

Lizbon'un Chiado tarihi şehir bölgesinde yürüttüğü restorasyon projeleriyle 1992 yılında Pritzker Mimarlık Ödülü'nü aldı. Ancak ödüllü projesi 1988 yılında bir yangın sonucu tamamiyle yok oldu.

Bunun dışında 1988'de Madrid Mimarlık Okulu Altın Madalyası, Avrupa Mimarlığı için Mies van der Rohe Ödülü ve Alvar Aalto Madalyası, 1993'te Portekiz Ulusal Mimarlık Ödülü, 1998'de Harvard Üniversitesi Galler Prensi Ödülü, 2001'de Wolf Prize in Arts ve 2005'te Fransa Özel Şehircilik Büyük Ödülü ve 2009 RIBA Kraliyet Altın Madalyası'nı kazandı.

Babası bir mühendis olan Júlio Siza Vieira'ydı. Joana Marinho Leite ile evliliğinden Álvaro Leite Siza Vieira adında mimar bir oğlu var.


Tolo Evi

Álvaro Leite Siza Vieira 1962'de Porto'da doğdu. Escola do Porto Mimarlık Fakültesi'nden 1994'te mezun oldu. Mezun olmadan önce 1987'de babasıyla birlikte Lizbon'da ilk projesini gerçekleştirdi, 1992'de Helsinki'de Çağdaş Sanat Müzesi yarışmasına katıldı, 1995'te Palermo Üniversitesi için olimpik kompleks projesini yaptı. Birçok yarışmaya girdi. Uluslararası sergilere katıldı. Portekiz'de birçok konut projesini tasarladı.

Arolatlar

Neşet Arolat, 1934 yılında Ankara'da doğdu. 1959 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi'nden mezun oldu.

1959-1960 yılları arasında Stuttgart'ta çalıştı. 1961 yılında Şaziment Arolat'la birlikte, Ankara'da kendi bürosunu açtı. 1968'de bürosunu İstanbul'a taşıdı.

Neşet Arolat'ın oğlu Emre Arolat ise 1963'de Ankara'da doğdu. 1982'de Galatasaray Lisesi'nden, 1986 yılında Mimar Sinan Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nden mezun oldu. Öğrenciliği döneminde çeşitli ulusal ve uluslararası proje yarışmalarında ödüller kazandı. Bu projelerinden bazıları mimari dergilerde yayınlandı.


Kervansaray - Lara Oteli

1986-1987 yıllarında Washington'da "Metcalf and Associates" Mimarlık Bürosu'nda çalıştı. 1992 yılında, MSÜ Mimarlık Fakültesi'nde lisansüstü eğitimini tamamladı. 1987-2004 yılları arasında Arolat Mimarlık A.Ş.'de Şaziment ve Neşet Arolat'la birlikte tasarımcı ortak olarak çalıştı. Çalışmalarına 2004 yılında Gonca Paşolar ile birlikte kurduğu EAA ile devam ediyor.

Çiniciler

Behruz Çinici, 1932 yılında İstanbul'da doğdu. 1954 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nden mezun oldu. 1954-1961 yılları arasında aynı fakültenin Şehircilik Kürsüsü'nde asistan ve İTÜ Maçka Teknik Okulları'nda öğretim görevlisi olarak çalıştı.

İlk atölyesini 1954 yılında Ayhan Tayman'la birlikte İstanbul'da kurdu. 1956'da Enver Tokay, Hayati Tabanlıoğlu, Ayhan Tayman ile birlikte katıldığı Erzurum Atatürk Üniversitesi Kampüsü Planlama Yarışması'nda birincilik ödülünü kazandı. Ankara Petrol Ofisi Yönetim Binası, Ankara Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü ve İstanbul Eminönü Çarşı Merkezi ve Ofis Kompleksi yarışmalarında birincilik ödüllerini kazandı. DSİ Genel Müdürlüğü yapısı dışında tümü uygulandı. 1960'ta Altuğ Çinici'yle birlikte çalışmaya başlayan Behruz Çinici, 1961'de ODTÜ Kampüsü yarışmasını kazandı ve 1962'de ofisini Ankara'ya taşıdı. Bu tarihten sonra 1980'e kadar ağırlıklı olarak ODTÜ Kampüsü yapılarını gerçekleştirdi. Aynı yıllarda gerçekleştirdiği çok sayıda proje arasında Ankara Fen Lisesi Kompleksi, Burhaniye Artur Sitesi, 3000 Konutluk Çorum Binevler Sitesi, Ankara İran Elçiliği İlkokul Binası , Güllük Tatil Köyü, Sefer Ağa Sanayi Çarşısı ve TBMM Halkla İlişkiler Binası ve Milletvekili Sitesi yer alıyor.


TBMM Meydan-İbadet-Kitaplık Kompleksi

Meclis Camisi olarak bilinen TBMM Meydan-İbadet-Kitaplık Kompleksi'ni oğlu Can Çinici ile birlikte gerçekleştirdi. 1980'li yıllarda Ankara'daki atölyesinin yanı sıra İstanbul'da da bir atölye kuran Behruz Çinici çalışmalarını ağırlıklı olarak burada sürdürdü. İstanbul'da gerçekleştirdiği pek çok bireysel yapının yanı sıra önemli projeleri arasında; Taksim Meydanı Uluslararası Yarışma Projesi İkincilik ödülü ve Naciye Sultan Sitesi, Soyak Sitesi ve Salacak'da bir restorasyon projesi sayılabilir. Yurt dışında da çeşitli projeler gerçekleştiren Çinici'nin Libya ve Suudi Arabistan'da uyguladığı tatil köyleri, toplu konut siteleri, otel ve saray projeleri var.

Çinici, tasarım ağırlıklı mimarlık çalışmalarının yanı sıra özellikle Türkiye'de mimarlığa yönelik yasal ve yönetsel çerçevelerin oluşmasına yönelik katkılarıyla da ön plana çıktı. 1964-66 arasında İmar İskan Bakanlığı Şehir Planlama Komitesi üyeliği, 1972-74 arasında Turizm Bankası'nda müşavir mimarlık yaptı. 1977'de TBMM Vakfı sanatçı üyeliğine, 1980'de merkezi Paris'te bulunan UIA Kentsel ve Kırsal Düzenleme çalışma Grubu üyeliğine, 1982'de Uluslararası Hadara Derneği şeref üyeliğine ve YÖK Sitesi müşavir mimarlığına atandı. Kendisine devlet tarafından Büyükelçilik ünvanı verilen Behruz Çinici 1993'te T.C. Başbakan Şehircilik Mimarlık Başdanışmanlığı'na atandı. 1981 yılında Fransız Mimarlar Odası tarafından "Sir Robert Matthew" ödülü'ne, aynı yıl ODTÜ tarafından "Pritzker" ve ülke içinde ise "Atatürk" ödüllerine aday gösterildi. 1984 yılında Simavi Ödülü'nü, 1986 yılında TC İş Bankası Kent ve Mimarlık ödülü'nü, 1991 yılında Türkiye Prefabrik Birliği ödülü'nü, 1995 yılında TBMM Camisi ile Ağa Han Mimarlık ödülü'nü Can Çinici ile birlikte aldı.

Can Çinici 1962'de doğdu. ODTÜ ve Londra Architectural Association'da eğitim gördü. Katıldığı ulusal ve uluslararası yarışmalarda pek çok ödül kazandı. 1994'de Isparta Forum ve Rekreasyon Merkezi önerisi ile proje dalında 4. Ulusal Mimarlık ödülü'nü, 1995'de babasıyla birlikte TBMM Cami ile Uluslararası Ağa Han Mimarlık ödülü'nü , 1999'da Tepe Mimarlık Vakfı Ödülü'nü aldı. Birçok sergi, TV ve radyo programına katıldı.

Ersanlar

Ahmet Can Ersan 1953 yılında Samsun'da doğdu. 1974 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nden mezun oldu.

1977 yılında Ankara Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğü'nde, Yapı Şubesi Etüd Proje Şefi olarak görev yaptı. 1980 yılında yine Ankara Belediyesi'nde İmar Müdürlüğü Proje Şubesi Mimar ve İnşaat kontrol şefliği görevini üstlendi. 1984 yılında ise Altındağ Belediyesi'nde İmar Müdürlüğü yaptı.

1985 yılında ACE Mimarlık Mühendislik Müşavirlik Bürosu'nu kurdu.

Orçun Ersan 1978 de Ankara'da doğdu. 1996'da Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü'ne girdi. Öğrencilik yıllarından başlayarak çeşitli mimarlık bürolarında çalıştı. 2002 yılında mezun oldu.


Parkoran Konutları

Aynı yıl ACE Mimarlık Müh. Müş. İnş. Ltd. Şti'ne ortak oldu. 2003 yılında ODTÜ Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü'nde yüksek lisans çalışmalarına başladı. TMMOB Mimarlar Odası komisyonlarında aktif olarak yer aldı, aynı kurum bünyesinde 2 yıl boyunca bilgisayar destekli tasarım eğitimi verdi.

Hadiler

Şandor Hadi, 1931 yılında Kastamonu'da doğdu. 1961 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nden mezun oldu. Mezuniyetinden sonra Turgut Cansever çalıştı.

1968 yılına İbrahim Yolal İnşaat firmasında uygulamalardan sorumlu mimar olarak çalıştı. Aynı dönemde katıldığı Dumlupınar Zafer Anıtı Mimari Proje Yarışmasında İkincilik Ödülü, İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi Yarışmasında Birincilik ödülünü kazandı.


Milli Reasürans T.A.Ş. Genel Müdürlük Kompleksi, Çarşı ve Ofis Binaları

1963'te kendi serbest mimarlık bürosunu kurdu. 1964'te Sevinç Hadi ile birlikte çalışmaya başladı. Birlikte çeşitli proje ve uygulamalar yaptılar. Mimari proje yarışmalarına katıldılar, çeşitli dereceler aldılar, seminerlere katıldılar, sergiler açtılar. Yaptıkları işlerden bazıları arasında, İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphanesi ve Eski Doğu Eserleri Müzesi, Boğaziçi Rumeli Hisarı Valerie Szasy Villası, Hortaçsu Villası ve Yıldırım Oktay Öge Evi, Tuzla'da Tütüncü ve Hadi Ailesi Yazlık Evi, Boğaziçi Üniversitesi Aptullah Kuran Kütüphanesi, Milli Reasürans T.A.Ş. Genel Müdürlük Kompleksi, Çarşı ve Ofis Binaları sayılabilir.

Şandor Hadi 1966-1980 yılları arasında mimari tasarım alanında eğitimci olarak çalıştı. Mimarlık etkinliğinin yanısıra resim, heykel, ahşap oymacılığı ve eşya tasarımı alanlarında çeşitli eserler verdi. 1986 yılında vefat etti.

Kızı Tülin Hadi 1969 yılında İstanbul'da doğdu. İTÜ Mimarlık Fakültesi'ni bitirdikten sonra bir süre Londra'da Bernard Blauel'in ofisinde, daha sonra bir süre Turgut Cansever ile çalıştı.


Siemens Sosyal Merkezi

1994 yılından itibaren Cem İlhan ile ortak çalışmaya başladı. Birlikte katıldıkları ulusal ve uluslararası yarışmalarda çeşitli ödüller aldılar. Yarışma etkinliği dışında iç mekan ve endüstri ürünleri tasarımı çalışmalarını da sürdürüyor.

Hasollar

Doğan Hasol 1956'da Galatasaray Lisesi'ni, 1961'de İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'ni bitirdi. Bir süre aynı fakültede asistanlık yaptı. Yine 1961'de öğrenciyken Mimarlık ve Sanat Dergisi'ni çıkaran gruba katıldı.

1965-66'da Mimarlar Odası İstanbul Şubesi'nin Sekreter üyeliği'ni, 1966-69 arasında da Mimarlar Odası'nın dergisi MİMARLIK'ın Yazı İşleri Müdürlüğü'nü yaptı. Mimarlar Odası Yönetim Kurullarında görev aldı. 1968'de bir grup arkadaşıyla birlikte Yapı-Endüstri Merkezi'nin kuruluşunu gerçekleştirdi. 1978'de, YEM'in üyesi olduğu Uluslararası Yapı Merkezleri Birliği (UICB)'nin Yönetim Kurulu üyeliği'ne, 1980'de Başkan Yardımcılığına, 1989 ve 1992'de üst üste iki kez üçer yıllık dönemler için Başkanlığına seçildi. Başkanlığı sona ererken kendisine UICB Genel Kurulu'nca onursal üyelik payesi verildi.

1968'den beri Yapı-Endüstri Merkezi'nin başında olan Doğan Hasol, bu kurumun bilgi merkezi işlevi doğrultusunda YAPI Dergisi'nin yanı sıra başta Yapı Kataloğu olmak üzere, mesleki kataloglar ve mimarlık kitaplarının yayımlanmasına, mesleki kurslar, konferanslar, seminerler düzenlenmesine öncülük etti. Yayın etkinlikleriyle, Türk Serbest Mimarlar Derneği'nin 94/95 dönemi Basın-Yayın Ödülü'nü kazandı. Serbest mimarlık çalışmalarını eşi ve kızıyla birlikte kurdukları Has Mimarlık grubu içinde sürdürüyor. Bu kapsamda eşi Hayzuran Hasol ile birlikte, yapı dalında, Mimarlar Odası'nın 1990 Ulusal Mimarlık ödülü'nü kazandı.

Hasol, "Yağma Var!", "Her Şeyin Mimarı Var" ve "Mimari İzlenimler" adlı kitapları yazdı. Kendisine 1998 yılında İstanbul Teknik üniversitesi'nce, 1999'da da Yıldız Teknik Üniversitesi'nde "onursal doktor" ünvanı, 2000'de de Mimarlar Odası'nca "Mesleğe Katkı Başarı ödülü" verildi.


Swissôtel Grand Efes

1985-1987 yılları arasında Yapı Dergisi'nin yazı işleri müdür yardımcılığını yürüten Ayşe Hasol Erktin, aynı yıllarda Has Mimarlık Ltd. Şti.'nde de proje mimarı olarak görev yaptı.

1987 yılında gittiği ABD'de "Mimarlık Büroları ve Yaratıcı Kişilerin Yönetimi" konusunda yüksek lisans çalışmasını tamamladı. Dönüşünden bu yana Has Mimarlık Ltd. Şti.'nde çalışmasını sürdürüyor.

Erktin, 2000-2001 döneminde İstanbul Proje Yönetim Derneği Yönetim Kurulu Başkanlığı, 1997-2002 yıllarında Harvard Mezunlar Derneği Başkan Yardımcılığı görevlerinde bulundu.

Mançolar

Aytaç Manço 1936'da İstanbul'da doğdu. 1955-1957 yılları arasında IMA Mimarlık Bürosu'nda Maruf Önal, Abdurrahman Hancı, Süha Toner ve Şahap Aran Y. Mimarlar yanında teknik ressam olarak çalıştı.

1957'de Arı İnşaat, Haydarpaşa Liman İnşaatı şantiyesinde teknik ressam olarak çalıştı. 1960-1963 yılları arasında Prof. Muhlis Türkmen ve Prof. Hamdi Şensoy Y. Mimarlar Bürosu'nda, 1964-1965 yılları arasında Kadri Eroğan Mimarlık Bürosu'nda yardımcı mimar olarak görev aldı. 1965 yılında Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nde tahsilini tamamlayıp yüksek mimar ünvanını aldı.

1965-1967 yılları arasında Münih-Almanya'da Hubert Michel Mimarlık Bürosu'nda ve Orhan Çakmakçıoğlu Y. Mimar ile çeşitli proje ve yarışmalara katıldı. 1967'de Londra-İngiltere W. Bennett Mimarlık Bürosu'nda çalıştı. 1967-1969 yılları arasında Suudi Kraliyet Ailesi özel Mimarlığı, Cidde/Suudi Arabistan, okul, villalar, saray yenilemesi konularında proje ve uygulama denetimi görevlerinde bulundu. 1970'te Şinasi Önengüt ve Ersin Manço Y. Mimarlar ile 3F (Form Follows Function) Mimarlık Bürosu'nu kurdu.

1972'te çalışmalarına 3F Mimarlık Bürosu'nda yalnız olarak devam etti. 1975'te Prof. Sedad Hakkı Eldem ve Orhan Çakmakçıoğlu Y.Mimarlar ile üçlü ortaklık kurdu. 1976-1980 yılları arasında Orhan Çakmakçıoğlu & Aytaç Manço Mimarlık Bürosu'nu kurdular.

1980 yılında Aytaç Manço Mimarlık Bürosu'nda çalışmalarına devam etti. 1982'de Şinasi Önengüt ile DİMTAŞ Dekorasyon İnşaat Mimarlık Turizm ve Ticaret AŞ kurdu. 1987'de Şinasi Önengüt'ün ayrılması ile DİMTAŞ, Danışmanlık İnşaat Mimarlık Turizm ve Ticaret AŞ'ye dönüştü.

2001 yılından bu yana oğlu Mimar Ali Manço ile ortak olarak Ali + Aytaç Manço Mimarlık ve DİMTAŞ AŞ firmalarını yönetti.

Ali Manço 1977 yılında İstanbul'da doğdu. 2000 yılında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü'nden mezun oldu. Stajlarını TÜYAP Fuar ve Kongre Merkezi inşaatı ve N&N Mimarlık'ta (Antalya Havalimanı Yarışma Projesi) gerçekleştirdi.


Saray Apartmanı

Aytaç Manço Mimarlık Bürosu'nda çalıştı. Georgia Institute Of Technology İnşaat ve Çevre Mühendisliği Bölümü İnşaat Mühendisliği ve Yönetimi Yüksek Lisans Programı'nda yüksek lisansını, 2001 yılında Georgia Institute of Technology İnşaat ve Çevre Mühendisliği Bölümü İnşaat Mühendisliği ve Yönetimi Yüksek Lisans Programı'nda yüksek lisans eğitimini tamamladı.

2002-2006 yılları arasında İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Yapı Bilimleri Doktora Programı'na devam etti.

2004 ylında Baytur İnşaat Taahhüt AŞ. İhale-Teklif Departmanı'nda Dubai Palm Jumeirah Apartmanları ve Katar İslam Sanatları Müzesi projelerinde çalıştı.

2004-2007 yılları arasında gayrimenkul geliştirme projeleri için, DİMTAŞ Yapı Ortaklığı Ltd. Şti. Y. Mimar Aytaç Manço, İnş. Müh. Tarkan Onat ve İnş. Müh. Selim Tekyeli ile ortak olarak çalıştı.

Tabanlıoğulları
Hayati Tabanlıoğlu 1927 yılında Ankara'da doğdu. İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi'nde Emin Onat, Paul Bonatz, Clemenz Holzmeister gibi büyük mimarların eğitim verdiği yıllarda eğitim gördü, 1950 yılında mezun oldu.

1955 yılına kadar Almanya ve İsviçre'de çalıştı, Zürih E.T.H.'da asistanlık yaptı. 1954 yılında Hannover Teknik Üniversitesi'nde doktora yaptıktan sonra yurda döndü.

İlk mesleki başarısını 1957 yılında birincilik ödülü aldığı Erzurum Üniversitesi Uluslararası Mimarlık Projesi'yle kazandı.


Atatürk Kültür Merkezi

1946 yılında temeli atılan, ancak Bayındırlık Bakanlığı tarafından sorunlarıyla baş edilemeyen İstanbul Opera Binası projesi için Hayati Tabanlıoğlu göreve getirildi; 1956 yılında üçüncü kez değiştirilen günümüzün tartışmalı projesi ile Atatürk Kültür Merkezi, 1969 yılında tamamlanabildi. Bina yapımından 1,5 yıl sonra Kasım 1970'te yandı ve yapının yeniden yapımı gündeme geldi.

Aynı göreve bir kez daha davet edildi ve yapısını yeniden yapması istendi ve Atatürk Kültür Merkezi'nin ikinci açılışı 1977'de gerçekleşti.

Bunu Türkiye'nin ilk modern çağdaş terminal binasını olan Yeşilköy Havalimanı düzenlemesi ve dış hatlar terminal binası projesi izledi.

Devletten emekli olduktan sonra Barbaros Ticaret Merkezi, Galleria Alışveriş Merkezi, Yat Limanı, Regatta Çarşısı, Holliday Inn Crowne Plaza gibi projelerini kapsayan Ataköy Turizm Kompleksi projelerini yaptı. 1989 yılında "Galleria" ile ICSC (Alışveriş Merkezleri Uluslararası Konseyi) en iyi mimari tasarım ödülünü kazandı.

1990 yılında oğlu Murat Tabanlıoğlu'nun ortaklığı ile şirketleşen Tabanlıoğlu Mimarlık bünyesinde Doğan Medya Center İstanbul projesini gerçekleştirdi. Son olarak Bakırköy'de Carousel Alışveriş Merkezi ile Çocuk ve Kadın Doğum Hastanesi projesinde avan proje safhasında bir süreden beri mücadele ettiği hastalığa yenik düştü ve 1994'te vefat etti.

1960 yılında İstanbul'da doğan Murat Tabanlıoğlu, 1978-1992 yılları arasında eğitimini tamamladı. Viyana Teknik üniversitesi-Mimarlık Bölümü'nü bitiren Tabanlıoğlu, 1990 yılında babası Hayati Tabanlıoğlu ile birlikte Tabanlıoğlu Mimarlık Şirketi'ni kurdu.


İstanbul Sapphire

Yaptığı çalışmalarla aralarında TMMOB Yapı Dalı Başarı ödülü ve Dubai'de Cityscape Architectural Review yarışmalarında aldığı iki büyük ödül bulunmak üzere bir çok ödül aldı.

Yüceller

1942 yılında İstanbul'da doğan Atilla Yücel, 1965 yılında İTÜ Mimarlık Fakültesi'nden yüksek mimar mühendis olarak mezun oldu.

İTÜ dışında çeşitli Türk ve yabancı üniversitelerde ve programlarda konuk öğretim üyeliği dışında birçok konferansa katıldı ve jüri üyeliği yaptı.

Cem Yücel, 1972 yılında İstanbul'da doğdu. 1998'de İTÜ Mimarlık Fakültesi'ni bitirdi.


Soeurs Gardes-Malades Apartmanı Restorasyonu

Aynı yıl Mimarlık Atölyesi'ni kurdu. Bu dönemde Atölye, bir kısmı meslek medyasında yayınlanmış restorasyon, proje ve uygulama çalışmalarını yürüttü. 2001 yılında Yıldız Teknik Üniversitesi'nde yüksek lisans eğitimini tamamladı. 2000 yılından itibaren mimari, restorasyon, iç mekan ve ürün tasarımı konulu mesleki proje ve uygulama çalışmaları MarS-Mimarlar bünyesinde büro ortağı olarak devam ediyor.

Babanız mimar olsun olmasın bütün babaları seviyoruz. Babalar Gününüz mutlu olsun...

Takvim
<<Mayıs 2011>>
Pzt Sal Çar Per Cum Cmt Paz
            1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31          
Haber Bölümleri
Haber Kategorileri
Yayınlanan haberlere günlük olarak yukarıdaki takvimden, haberlerin kategorilerine ise aşağıdaki listeden ulaşabilirsiniz.