Beşiktaş’taki Uluslararası Heykel Sempozyumu için mermer blokların başına geçen sanatçılar başta gürültü ve toz yüzünden çevrenin tepkisini çekmiş. Şimdi Demokrasi Parkı’ndaki 11 heykelden herkes pek memnun.

Tribal, Yastık, Bürokrasi, Balık, Kabuk, World, Ay Saati, Sevince Daire 3, Neaudertal, Göremenin Üçlüsü, İsimsiz... Bunlar ne mi? Beşiktaş Demokrasi Parkı’nın bir aylık misafirleri. Bilenler bilir, bunlar aslında mermerden yapılmış birer heykel. Ve Demokrasi Parkı’na geldiklerinde birer mermer blok halindeydiler ve yaklaşık 20-25 gün içinde 11 heykeltraşın çalışmalarıyla son hallerini aldılar. İçlerinde Anadolu motifli bir yastık da var, İstanbul’un kozmopolit yapısını ve çarpık kentleşmeyi yansıtan apartmanlarla dolu sokaklar da var, aşkın doruk noktasını yansıtan bir evlenme teklifi de var, engin denizlerde dolaşan balık da, hatta ta ilk çağlardan gelip zamanımızı ziyaret eden bir kadın da var.

25 gün çalıştılar
‘Bu heykeller nereden çıktı?’ diye soracak olursanız, en iyisi işin aslını baştan anlatmak gerek. 5-31 Temmuz tarihleri arasında Beşiktaş Belediyesi ve Mimar Sinan Güzel Sanatlar Fakültesi’nin ortaklaşa düzenlediği Uluslararası Heykel Sempozyumu’na katılan Ömer Emre Yavuz, Derya Yılmaz Aşan, Neslihan Pala, Corrada Machese, Tolga Yutrözveri, Reijiro Wada, Mustafa Yılmaz, H. Mustafa Akkaya, Ali Dirier, Ercan Yılmaz ve Hünkar Yılmaz’dan oluşan 11 heykeltraş yaklaşık 25 gün içinde Demokrasi Parkı’nda özgürce çalışmalarını gerçekleştirdi.

Aslında ilk günlerde çok da özgür oldukları söylenemez, çünkü ilk günlerde mermer bloklara istedikleri şekli verebilmek adına gürültülü makinelerle, etrafa toz saçarak çalıştıkları için çevreden epey bir tepki almışlar. Sempozyuma katılan heykeltraşlardan Ali Dirier, bu süreci ve insanların tepkisini şöyle anlatıyor; “10 tane makineyle çalıştığımız için çok toz çıktı ve gürültü oldu. Çevreden ağaçlara zarar verir mi diye bazı şikayetler geldi, ama belediyeye haber verdik ve gelip ağaçları yıkadılar, böylece bu sorun da çözülmüş oldu. Ayrıca çevreden ‘Keşke bunları başka yerde yapıp buraya getirseydiniz’ diyenler oldu, ama o zaman da insanların kafasında bazı soru işaretleri olabilirdi. Ve ‘Bak bak belediye nelere para yatırıyor’ diyebilirlerdi. Ama, bu şekilde insanlar bir sanat eserinin nasıl ortaya çıktığını görmüş oldular ve kafalarındaki soru işaretleri de yok oldu. Burada öğretmen evi var mesela, ilk zamanlar onlar da rahatsız oldular tozdan ama, onlar için de yeni bir hayat geldi bu çalışmayla. Çok büyük aşkla ve zevkle izlediler bizi, oraya bir şeyler yiyip içmeye çıktığımızda çalışmalarımızın ne zaman biteceğini, nasıl gittiğini falan sordular, bizlerle ilgilendiler. Bu gösteriyor ki bu kısa süre içinde bile olsa bir şeyler sunabilmişiz onlara, bu çok güzel bir gelişmedir benim için.”

Ali Dirier’e göre “Bir sanat eserinin nasıl ortaya çıktığını insanlar görmeli ki sonra ona sahip çıksın”. Hakikaten heykellere olan ilgi Ali Dirier’in sözlerini doğruluyor. Ali Dirier’le görüşmemizden birkaç dakika sonra parka gelen Seray Ençetin isimli bir üniversite öğrencisi, bu durumdan oldukça memnun; “Böyle çalışmalar İtalya’da çok oluyor, ama bizim ülkemizde çok az. Bu çalışma sırasında insanların çok olumlu tepkileri oldu ve heykeltraşlar da durumdan memnun görünüyordu. Onlarla fotoğraf çektiren, sohbet eden insanlar gördüm... Özellikle çocuklar çok ilgi gösterdi. Özellikle heykele ilgi azdır Türkiye’de ama böyle çalışmalar çoğalırsa gelecek kuşak hem heykele hem de diğer sanatlara daha çok ilgili olur diye düşünüyorum.”

Ee bu kadar istek olunca buna benzer sempozyumların devamı da gelecek elbette, hatta çok yakın tarihte, Kasım ayında Alanya’da gerçekleştirilmesi planlanan bir sempozyum daha var. Orada da İstanbul’daki gibi bir çalışma gerçekleşecek ve sanat adına bir adım daha atılmış olacak.

Tekrar Beşiktaş’a dönecek olursak, aklımıza bu heykellerin ne olacağı sorusu geliyor ve Ali Dirier’den bu heykellerin bir ay sonra İstanbul’un değişik parklarına götürüleceğini ve daimi evlerinin o parklar olacağını da öğreniyoruz.