Fotoğraf sanatçıları Murat Germen, Sergen Şehitoğlu ve Ahmet Sel lise yıllarını geçirdikleri Moda'daki Saint Joseph Lisesi'nin 140'ıncı yaşını, yarattıkları karelerle kutluyor. Üç fotoğrafçıyla yıllar öncesine gittik.

Saint Joseph Lisesi'nde okumuş üç fotoğraf sanatçısı, ilk gençlik yıllarında adımladıkları koridorlara, oturdukları sıralara, sırtlarını dayayıp çevreyi kolaçan ettikleri duvarlara başka bir gözle baktı. Ortaya bu tarihi Fransız mektebinin 140'ıncı yılına özel bir sergi çıktı: Fotoğraflardaki 140 yıllık çınar: Saint-Joseph.

11 Şubat'a kadar 14.00 - 17.00 saatleri arasında Moda'daki okulun fuayesinde görülebilecek serginin yaratıcıları ‘mekteplerini' anlatıyor...

MURAT GERMEN:
‘Mum gibi oturmaya çalışmamızı anımsattım'
En keyifle hatırladığım şeylerden biri, okulun spor olanakları konusunda çok donanımlı olması ve bunu çevre mahallelerle paylaşmasıydı. Altı yıl voleybol takımında oynadım, altı kez Türkiye şampiyonu, bir kez dünya ikincisi olduk. Bu, meslek hayatımda disiplini koruma alışkanlığı kazandırdı. İTÜ'de aldığım lisans ve Amerika'da MIT'deki yüksek lisans eğitimimde Saint Joseph'te verilen altyapının şüphesiz faydası olmuştur.

Bir fotoğrafta, okula başladığımızda bizi biraz şoke eden Türk/Fransız kültürleri karışımı sıkı bir disiplin sonrasında, sınıfta mum gibi oturmamızı anımsatmaya çalıştım. Bir diğerinde iki küçük yer karosu genişliğindeki bir kulvardan dışarıya çıkmadan yürümek zorunda olduğumuz zamanları görselledim. Devamında; bu ortama alışmamız, okuldan maksimum fayda sağlamayı öğrenmemizi konu edindim. Başrol teklifi yaptığım ve ilerici vizyonu sayesinde beni hiç kırmayan sınıf arkadaşım, şimdinin Türk Müdür Başyardımcısı Ender Üstüngel'e çok müteşekkirim.

SERGEN ŞEHİTOĞLU:
‘Koridorların hatıralarını göstermeye çalıştım'
St. Joseph'li olmak, bu okula 11 yaşında girip 19'unda çıkmak, eğitimden daha önemlisi analitik düşünmeyi, etik duygusunu, kendine güvenmeyi ve herkesle konuşarak kendimi ifade edebilmeyi öğretti. Kazandığım ifade özgürlüğünü kaybetmemeye çalışıyorum. St. Joseph, çoğumuzun zihnine yer karolarını ve koridorlarını kazımıştır. Benim için çok özel olan bu projede, biraz sürreel biçimde, koridorların ve karoların hatıralarını, rüyamıza giren belli belirsiz okul görüntülerini, ortak hatıraları biraz düşsel biçimde göstermeye çalıştım.

AHMET SEL:
‘Pasta günü olan perşembeyi hâlâ severim'
Son sınıfta Fransız edebiyatı öğretmenimiz, Vietnam kökenli bir Fransız'dı. Çekik gözleri yüzünden adını ‘Yamamato' koymuştuk. Bir gün, hayatta kim olmak istediğimizi sormuştu. Gazeteci olmak istediğimi söyledim, benim gibi taşradan gelen arkadaşım diplomat olmayı aklına koymuştu, bir diğeri "Ben profesyonel devrimci olacağım" dedi. Fransa'ya yerleştim, 25 yıl gazetecilik yaptım. Taşralı arkadaşım geçenlerde büyükelçi olarak önemli bir başkente atandı, devrimci arkadaşım İstanbul'da polis kurşunlarıyla öldürüldüğünde 24 yaşındaydı... Mavi gözlü, yakışıklı bir çocuktu. Moda'daki okul bana dünyaya bakmayı, bağımsız ve dimdik ayakta durmayı öğretti. Yalnızlığı da... Mercimek çorbasını, bezelyeyi okulda sevdim. Perşembeleri küçük bir pasta verilirdi, perşembe günlerini hâlâ severim.

Cumartesi akşamları şimdi akademisyen olan bir arkadaşımla loş koridorları dolaşır, kapalı kapıların ardındaki gizemli dünyaları keşfeder, toz yığınları altındaki arşivleri karıştırırdık. Bir öğretmeni bu arşivlerin arasında çektim. ‘Cher frere' diye çağırdığımız hocalardan biri, yılların ardından geldi, ahşap dolabın önüne oturdu ve objektifime baktı, sert ama şakacı gözleriyle. Bugünün öğrencileri de girdi seriye, "Bize ne kadar benziyorlar" dedim. Bir de kız öğrencilerin fotoğrafını çektim, bizim zamanımızda yoktu. Yazık!