Başlangıçtan II. Dünya Savaşı'na Kadar Venedik Bienali
1893:
19 Nisan 1893'de kurucusu Riccardo Selvatico önderliğinde Venedik Şehir
Konseyi, 22 Nisan 1894 tarihinde açılmak üzere İtalyan Sanatı Bienal
Sergisi organize etme kararı aldı.
1894:
30 Mart'taki konsey toplantısında ilk kararlar alındı: "Davet
etme" sistemiyle yabancı sanatçılar için bir sergiye yer verilmesi;
kurulacak bir jüri tarafından seçilen, davet edilmemiş İtalyan sanatçıların
çalışmalarının eklenmesi. 6 Nisan günü, gelecek yılın ilk sergisi Başkan
Selvatico tarafından ilan edildi
1895:
1894-1895 kışı süresince Giardini di Castello'da bulunan, tasarımı
konsey mimarı Enrico Trevisanato'ya ve cephesi Venedikli sanatçı Marius De
Maria'ya ait olan palazzo dell'Esposizione'nın yapım çalışmaları devam
etti. Toplam 224,000 ziyaretçinin iştirak ettiği 1.Uluslararası Venedik
Sanat Sergisi, 30 Nisan tarihinde Kral ve Kraliçe Umberto I ve Margherita di
Savoia tarafından açıldı.
1902:
İnşası Bevilacque-Le Masa düşesinin yardımlarıyla gerçekleştirilen,
yönetimi daha sonra Bienal sekreterliğine devredilen Modern Sanat Galerisi 18
Mayıs'ta Ca Pesaro'da açıldı.
1907:
Giardini di Castello'da ulusal ilk pavyon açıldı. (Belçika,Leon Sneyers
tasarımı)
1910:
27 Nisan günü fütürist şair Marinetti St. Marks Meydanı'nda bienal karşıtı
bir broşür derledi. Alışılagelmemiş olması gerekçesiyle halkın üstünde
bir şok etkisi yaratmasından korkulan Picasso'nun çalışmaları Palazzo'da
bulunan İspanyol Odası'nca geri çekildi. İspanyol sanatçının çalışmaları
ancak 1948 yılından itibaren sergilenmeye başlandı.
1914:
Pro Arte Pavyonu'nun cephesi restore edildi. Büyük bir törenle açılan
Rus Pavyonu'nun da eklenmesiyle Giardini'deki ulusal pavyonların sayısı İtalyan
Pavyonu hariç yediye yükseldi. I. Dünya Savaşı sebebiyle 1916 ve 1918 yılları
arasında Bienal gerçekleştirilmedi.
1920:
Hükümet komisyonundan Nunzio Vitelli'nin Giovanni Bordiga'yı başkan
olarak atamasıyla Venedik Belediye Başkanı ve Bienal yöneticisi arasında
ilk itilaf çıktı. Empresyonizm akımına büyük ilgi duyan Vittorio Pica'nın
genel sekreterliğe getirilmesiyle Bienal'de ilk kez avant-garde sanat çalışmaları
sergilenmeye başladı.
1922:
Afrikalı bir sanatçının heykel sergisi ve Modiglani'nin ilk
retrospektifini gerçekleştirmesi pek çok eleştiriye yol açtı. Pica 'nın
bu başına buyruk davranışlarını önlemek amacıyla şehir konseyi Pica'yla
beraber çalışmak üzere ilk etapta yedi kişiden oluşan birYönetim Kurulu
oluşturdu. 1924'de sayısı 8'e, 1926'da 13'e çıkarılan bu kurul nihayet
1930'da feshedildi.
1927:
Genel Sekreter Pica, Palazzo Ducale adlı büyük mağazanın zemin katında
Bienal için bağımsız bir mekan buldu.
1928:
Bienalin ilk arşiv çalışmalarını derleyen ve 1930'da adını Çağdaş
Sanatlar Tarih Arşivi olarak değiştiren Çağdaş Sanatlar Tarih Enstitüsü
8 Kasım'da kapılarını açtı.
1930:
Bienal yönetimi, kraliyet tarafından verilen emir üzerine şehir
konseyinin eliden alındı ve dönemin faşist İtalyan hükümetinin eline
verildi. Sayısı hızla artan vakıflar ve başkanının çabaları sayesinde
Bienal farklı disiplinlerin içerildiği bir etkinlik haline getirilerek son şeklini
aldı. 1930 yılında başlangıçta iki yılda bir, 1937 yılından itibaren
ise her yıl gerçekleştirilen Uluslararası Çağdaş Müzik Festivaline ilk
ev sahipliğini yaptı.
1932:
Film Festivali ilk kez sahneye kondu: ilk yıllarında herhangi bir ödül
dağıtılmayan Uluslararası Sinematografik Sanat Sergisi 6-21 Ağustos
tarihlerinde Excelsior Oteli'nin terasında gerçekleştirildi. 1935 yılı
itibariyle festival her yıl düzenlenmeye başlandı. İtalyan Pavyonu'nun
cephesi yenilendi. 1932 ve 1934 yıllarnda Bienal süresince şiir kongreleri düzenlendi.
1933:
Bienal artık yurt dışında da İtalyan Sanatı'nın sergilendiği
organizasyonlar gerçekleştirmeye başladı.
1934:
1936 yılından itibaren her yıl düzenlenmeye başlayan Uluslararası
Tiyatro Festivali ilk kez düzenlendi.
1937:
10 Ağustos'ta Venedik sahilinde Palazzo del Cinema, bunu takip eden sene de
Palazzo del Casino açıldı.
1939-1945:
Eylül 1942 ylında II. Dünya Savaşı sebebiyle Bienal kesintiye uğradı.
Sanat Sergisi 1948'de toplanıncaya kadar son kez düzenlendi. 1943'ten 1945'e
kadar iptal edilen Film Festivali, Jean Renoir'ın "Güneyliler" adlı
filminin yazarlar jürisince ödüle layık görüldüğü 1946 yılında tekrar
başladı. Müzik ve Tiyatro Festivalleri de ancak 1947'den sonra tekrar düzenlenebildi.
Savaş sonrası Dönemden 1973 Reformlarına kadar geçen süreç
1948:
Sona eren savaşla beraber düşen faşist yönetimin ardından Uluslararası
Sanat Sergisi, görkemli bir doğa sergisiyle büyük bir dönüş yaptı. Sanat
tarihçisi genel sekreter Rodolfo Pallucchini, işe Roberto Longhi tarafından
sunulan Empresyonistler ve çağdaş sanatın öncülerinden Chagall, Klee,
Braque, Delvaux, Ensor, Margritte gibi isimlerle başladı. Guttuso tarafından
Picasso'nun çalışmalarının retrospektifi sergilendi.
1948-1954:
Genel Sekreter Pallucchini yönetiminde Sanat Sergisi, çağdaş sanatın ve
avangard çalışmaların bir gözlemcisi olma niteliği kazandı. 1950 yılında
Birleşmiş Devletler Pavyonu'nda Pollock, Gorky ve ilk kez De Kooning'in çalışmaları
sergilendi. 1952 yılında Alexander Calder, Gran Premio di Scultara ödülünü
kazanan Amerikalı ilk sanatçı ünvanını kazandı.
1949:
Sahildeki arena genişletildi. Sonradan adı Leone d'oro (Altın Aslan)
olarak değiştirilen Leone di San Marco fikri ortaya atıldı ve Henri-George
Clouzot tarafından Manon'a ödül verildi.
1951:
Hükümet savaş sonrası ilk kez yeni yönetici kurulu atadı. Mostra del
Cinema: Japon sinemasının batıya açıldığı ilk film olan Akira Kurusawa'nın
"Rashomon" adlı filmi Altın Aslan ödülüne layık görüldü.
Uluslararası Çağdaş Müzik Festivali'nde Stravinsky'nin The Rake's Progress
dünya premierini gerçekleştirdi.
1953:
Mostra del Cinema: Altın Aslan ödülüne kimse layık görülmedi. Fellini
(I vitelloni), Mizoguchi, Carne,Houston Gümüş Aslan Ödülü aldılar.
1954:
San Giorgio Adası Japon No Tiyatro Gösterisi'nin Avrupa'daki ilk buluşma
yeri olarak sağlandı. Mostra del Cinema: Altın Aslan Castelllani'nin
"Romeo ve Juliet" 'ine verildi. Rakipleri Fellini'nin "La
Strada"'sı ve Visconti'nin "Senso"'su ise Gümüş Aslan'a layık
görüldü.
1955:
Mostra del Cinema: Carl Theodor Dreyer'in "Ordet" adlı filmi Altın
Aslan ödülü.
Müzik Festivali: George Gershwin'nin Porgy and Bess dünya premieri
1956:
Mostra del Cinema ödülü için bundan böyle filmlerin katılan ülkelerin
atamasına göre değil sanatsal seçime tabi tutularak katılmasına karar
verildi. San Marco Bazilikası'nda Stravinsky'nin "Canticum Sacrum"
filminin dünya premieri gerçekleştirildi.
1957:
28 Ekim'de hükümet gelen yoğun eleştiriler üzerine yönetici kurulu
feshetti. Hint sinemasını Avrupa'ya tanıtan Satyait Ray'ın
"Aparajito" adlı filmi Altın Aslan ödülünü kazandı.
1958:
Sanat Sergisi kapsamında Baj, Crippa, Dorazio, Scanavino ve Jasper Johns
gibi Italyan ya da yabancı genç sanatçıların çalışmalarının sunulduğu
bir sergi düzenlendi.
1959:
Mostra del Cinema: Maria Moricelli'nin "La grande guerra" ve
Roberto Rosselini'nin "II generale Della Rovere" adlı bu iki film Altın
Aslan ödülüne layık görüldü.
1961:
Mostra del Cinema: Alain Resnais'nin "L'année derniére a
Marienbad" adlı filmi Altın Aslan ödülünü kazandı.
1962:
Mostra del Cinema: Andrei Tarkovsky'nin "Ivanovo Destsvo" filmi ve
Valerio Zurlini "Cronaca familiare" adlı filmi Altın Aslan ödülünü
paylaştılar.
1964:
Sanat Sergisi kapsamında Amerikalılar San Gregerio'da Birleşik Devletler
Konsolosunun hizmetine sunulan binada Pop Art'ı Avrupa'ya tanıttılar. Mostra
del Cinema: Michelangelo Antonioni'nin "II deserto rosso" filmi Altın
Aslan ödülünü kazandı.
1966:
Mostra del Cinema: Altın Aslan ödülü Gillo Pontecorvo'nun "La
battaglia di Algeri"filmi.
1967:
Mostra del Cinema: Altın Aslan ödülü Luis Buñuel'in "Belle de
jour" filmine verildi.
1968:
Öğrenci protestoları Bienalin açılmasını engelledi. Kurumsal değişikliklerin
gerçekleştirildiği bir sürece girildi; bu süreç 1973'teki yeni Statünün
belirlenmesine kadar devam etti.
1972:
Uluslararası Sanat Sergisi bu tarihten itibaren bir tema üzerine açılmaya
başladı: "Opera o comportamento" (çalışma ve ya davranış)
1973:
26 Temmuz'da Parlemento, Organizasyonun yeni statüsüne karar verdi. Başkanlığına,
Kültür Bakanı'nın parlemento komitesine danışarak aday gösterdiği
"demokrat" bir yönetim kurumu ASAC adlı tarih arşivini kurdu.
Bienal kapsamına dans da eklenerek aktiviteler adına yeni bir dönem başladı.
1999:
48. uluslararası Sanat Sergisi Arsenale'nin Artiglerie, Isolotto, Tese,
Gaggiandre gibi tarihi mekanları boyunca konumlandırıldı. DMT (dans, müzik,
tiyatro) adında canlı şovlar için yeni bir sektör oluşturuldu. Temmuz'dan
Ekim ayına kadar toplam 21 konser organize edildi, Ağustos'tan Ekime kadar
tiyatro sektöründen 14 gösteri, Eylül Ekim ayları boyunca 13 dans gösterisi
sahnelendi. 56. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne Jerry Lewis
layık görüldü
2000:
18 Haziran'da 70,000'i aşkın ziyaretçinin katıldığı 7. uluslararası
Mimarlık Sergisi açıldı. 57. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne
Clint Eastwood layık görüldü. DMT( dans, müzik, tiyatro) sektörü yoğun
bir etkinlik dizisi gerçekleştirdi
2001:
DMT sektörünce 5 Mayıs- 6 Ekim tarihleri arasında dünya premierleri,
uluslararası kongreler, 45'i bulan gösteri düzenlendi. 9 Haziran Uluslararası
Sanat Sergisi'nin resmi açılışı yapıldı. Bu yılki sergi en fazla yabancı
ülkenin katıldığı ve 240,000 katılımcının iştirak ettiği sergi olma
özelliği kazandı. Mostra del Cinema yaşam boyu başarı ödülüne Eric
Rohmer layık görüldü.
|