|
Tanımı:
Beton, çimento, su, agrega ve kimyasal veya mineral katkı maddelerinin homojen
olarak karıştırılmasından oluşan, başlangıçta plastik kıvamda olup, şekil
verilebilen, zamanla katılaşıp sertleşerek mukavemet kazanan bir yapı
malzemesidir.
Betonun mutlak hacmini %70 oranında agrega (kum, çakıl,
mıcır), %10 oranında çimento, % 20 oranında su oluşturur. Gerektiğinde,
çimento ağırlığının %5'sinden fazla olmamak kaydıyla, katkı malzemesi
ilave edilebilir.
Betonu günümüzün en yaygın taşıyıcı yapı
malzemesi yapan özellikleri şöyle sıralamak mümkündür :
- Ucuzluğu,
- Bilgisayar kontrollü santrallar, transmikserler, pompalar... vb. ile üretim,
taşıma ve yerleştirme aşamalarında büyük gelişmelerin sağlanmış olması,
- Şekil verilebilme kolaylığı,
- Çelik donatı ile (betonarme) çekme mukavemetinin yetersizliğinin
dengelenmesi
- Yüksek basınç dayanımlarına ulaşılması
- Fiziksel ve kimyasal dış etkilere karşı dayanıklılığı (uzun ömür,
bakım kolaylığı),
- Hafif agrega ile hafifletilmesi, pigmentlerle renklendirilmesi
Hazır Betonun Tarihçesi:
Hazır beton, dünyada ilk kez yüzyıl başında (1903) Almanya'da ortaya çıkmış,
sonraki birkaç yıl içersinde de ABD'de görülmeye başlamıştır; 1914 yılında
, Stephan Setephanian adında, Ermeni asıllı bir Türkiye göçmeni tarafından
beton taşıma amaçlı "transmikser" aracının geliştirilmesi, hazır
beton endüstrisinin Amerika'daki yaygınlığını artırmış, özellikle savaş
yıllarından sonra , bazıları bugün de faaliyette olan pek çok hazır beton
firması kurulmuştur. İzleyen yıllarda hazır betonun yapıların temel inşaat
malzemesi olarak benimsenip, yaygınlaşmaya başlaması uzun sürmemiş, kısa
zamanda pek çok ülkede hazır beton üretilip, kullanılır olmuştur. Özellikle
20.Yüzyılın ikinci yarısıyla birlikte hız kazanan kentleşme ve altyapı
çalışmaları, hazır beton ve beton ürünlerinin daha çok üretilip, yaygınlaşmasını
sağlamış, dolayısıyla bu alanda pek çok teknolojik gelişme kaydedilmiştir.
|
