|
Phill Niblock, İstanbul'da
 Sesler
kolayca insan sesi olarak tanınabiliyor ve yerden bir iki metre yukarıda dolaşıyor
gözükerek düşük frekanslı bir alan halinde yayılıyordu. Tavana yakın
bir noktada, herhangi bir hoparlörden 10 metre uzakta, harmonik tonlardan oluşan
bir adacık vardı. "Gaipten sesler " duymadığımdan emin olmak için
odanın geşitli yerlerini gezdim. Fakat o harmonik adası hep olduğu yerde
duruyordu ve bir hoparlörden direkt olarak fırlıyormuş gibi canlıydı.
Ancak akustiğin sırlarıyla algıklanabilecek, inanılmaz bir halüsinasyondu
belki de içtiğim şarabın sırlarıyla...
Tom Johnson, The Village Voice, 1972.
Müzik dünyasını 1960'lardan ve 70'lerden sonra ele geçiren minimalist akımın
devleri bugün iyice tanınıyor: LaMonte Young, Phillip Glass, Terry Riley ve
Steve Reich. Young'un 1950'lerde yaptıklarıyla başlayan bu geleneğe Brian
Eno gibi pop dünyasının pek çok ismi de yakın görülebilir. İsmi
Minimalizm ile anılan müzisyenler bu sözcüğün yalnızca bir pazarlama
etiketi olduğunu söyleyip birbirlerinden çok farklı olduklarını, bu kadar
büyük bir kategorizasyonun mümkün olmadığını her fırsatta dile
getiriyorlar.
Bu ağır topların yanında, onlar kadar popülerleşmemiş olmasına rağmen
en az bir Reich ya da Young kadar enteresan işler üretmiş bir isim daha var:
Phill Niblock. Niblock, minimalist fikirlerle ilk tanışmasını eğitimini aldığı
görsel sanatlar aracılığıyla tanışıyor. Carl Andre, Donald Judd ve
Robert Morris gibi görsel sanatçıların arasındayken mikroses deneylerine başlıyor
ve 1960'lardan başlayarak kısa sürede New York'taki sanat çevrelerinde
tavizsiz ve radikal enstalasyonları ile tanınmaya başlıyor.
Niblock'un müzikleri kayıt edilip daha sonra defalarca dinlenecek yapıtlar
değil. İçerisinde gezinilerek deneyim edinilmek üzere kurulan enstalasyonlarını
tam kayıt edebilmek olanaksız. Günkü müziği ancak Tom Johnson'un da dediği
gibi her noktasında farklı bir ses dokusunu canlı tutan dinamik bir alan
olarak tanımlanabilir. Aynı eser, belli bir mekandaki performansta kalmış
icracının bile tanıyamayacağı şekilde, ikinci bir mekanda bambaşka bir
eser olarak duyuluyor. Niblock bunun için çok yüksek bir ses volümü ile
dinleyiciye saldırıyor. Nedeni ise fizyolojik: insan kulağında işitme işlemini
gerçekleştiren tüyleri türlü şekillerde uyararak, gerçekte icra edilmemiş
frekansların duyulmasını sağlamak.
Niblock bu enstalasyonlarından birini kurmak üzere 15 Ağustos'ta Phill
Niblock olacak. Kendi çektiği videolarla beraber, halüsinasyonlarla bezeli,
melodisiz ama sonsuz dinamik frekans örgüleriyle dolu performanslarından
birini gerçekleştirecek. Ve ancak orada bulunanlarca farkedilecek bir
zenginlik yaratacak.
15 Ağustos 2002 Perşembe
saat: 22:00
Loft:
Elmadağ Caddesi, Duvardibi Sokak
Kısmet Han No:61, Kat:4
Harbiye, İstanbul
E mail: [email protected]
Tel: 0212 230 02 80
Fax: 0212 230 02 81
Arkitera
|
