38 yaşındaki Yiğit Yazıcı mobilyalara resimleriyle hayat veriyor. Boyadığı objeler ev dekorasyonunu renklendirirken aynı zamanda birer sanat eserine dönüşüyor. Yazıcı, "Amacım kültür, gelenek farklarını aşıp geniş kitlelere ulaşabilecek sanat eserleri yaratmak. Semboller, renkler ve şekiller aracılığıyla farklı kişilere uzanmak ve onları düşünmeye zorlamak istiyorum" diyor.

1992’den bu yana profesyonel olarak resim yapan Yiğit Yazıcı’yla, Bebek Starbucks’ın duvarlarından, en zor işim dediği yelkenli boyamasına kadar dekoratif resim çalışmalarını konuştuk.

Resimle profesyonel ilişkiniz nasıl başladı?
1992’de Mimar Sinan Üniversitesi Resim Bölümü’nden mezun oldum. Öğrenciliğimde sergilere katılmaya başladım. Mezun olduğum yıl Yahşi Baraz’ın organize ettiği New York-İstanbul sergisine katıldım. Sergide, sekiz Amerikalı, 35 Türk ressam vardı. Sonraki sergilerim resmin dışındaki objelerden oluşuyordu. Sergiye gitme alışkanlığının seyrekliğini düşünüp, çalışmalarımı kalabalık yerlerde açtım. İlki 1998’de Akmerkez’deydi. Çok fazla kişi gezdi.

Ev eşyalarını ve objeleri boyamaya nasıl başladınız?
Objelere hep ilgi duydum, dostlarıma hediyeler yaptım. Ufak hediyelikler zamanla büyüdü. Üç boyutlu resim fikrinden yola çıktım. İşlevsel, üç boyutlu, evde yer alacak objeler üzerine çalıştım. New York’ta bunun ayrı bir uzmanlık olduğunu, moda haline geldiğini gördüm. Türkiye’de de sevilebilirdi. Çalışmalarımı resim ve fonksiyonel sanat olmak üzere iki ayrı yolda sürdürmeye karar verdim. Fonksiyonel sanatta, resimle yüzey kaplama çalışması yapıyorum. Zaten sanatta disiplinler arası çizgiler ortadan kalkıyor. Moda, fotoğraf ve resim artık birbiriyle iç içe. Bilgisayarda yapılan eser kağıda basılıp satılabiliyor. Fonksiyonel sanatın gelecekte daha da önem kazanacağı kanısındayım.

Sevdiğim Tüm Objeleri Boyayabilirim
Çalışmalarınızda resim ve dekorasyon ne ölçüde iç içe?
Resim dekorasyonun bir parçası. Bazı sanatçılar resmin dekoratif unsura dönüştürülmesini eleştirir. Oysa müze de bir mekandır, eser orada da bir dekor işlevi görür. Sanat eserini kullanılabilir hale getiriyorum. Dokunulacak, taşınabilecek bir obje kişiyle birlikte yaşayan bir nesneye dönüşür. Resim dekorasyonda etkin kullanılabilir, kullanıcısı için duvardaki tablodan daha önemli hale gelebilir.

Objeleri evin dekorasyonuna göre mi boyuyorsunuz?
Evin esere göre dekore edilmesi daha doğru. Özgürce üretilen esere imza atılır. Sanatçı heyecan duyduğu eseri ortaya çıkarmalı. Bu tür eserler mekanın ruhunu alır, bu mekanda yaşayanları mutlu eder.

En çok hangi objeleri boyamayı seviyorsunuz?
Doğramadan masaya pek çok deneme yaptım. Sevdiğim her türlü objeyi boyayabilirim. Boyayla malzeme birleşince obje işlev kazanıyor. Çalışmalarımın hem kendini göstermesini hem de mekanın ruhuna ayak uydurmasını istiyorum. Mekandaki tek önemli objeyse kendini göstermeli. Mesela çok eski klasik bir mobilyayı bambaşka bir varlığa dönüştürmek heyecan verici.

Boyadığınız objeleri, eşyaları kendiniz mi tasarlıyorsunuz?
Çoğu ürünü ben tasarlıyorum. Mesela ayakkabı dolaplarının kapaklarını tasarladım, üstlerini resimledim. İlk kez iki sene önce bir mimarla içki dolabı boyadım, o günden bugüne iç mimarlarla da çalışıyorum.

Ev objeleri için mağaza açmayı düşünüyor musunuz?
Şimdilik sergi açmayı daha doğru buluyorum. Uzun vadede bir art-shop yapmayı hayal ediyorum. Büyük müzelerin hediyelik mağazalarına benzeyecek. Kendi eserlerim yanında başka sanatçıların eserlerine de yer vereceğim. 2007 Nisan’ında sadece objelerle ilgili bir sergim olacak. Tekstil alanına yönelmeyi planlıyorum. Bu sergide kıyafetler de yer alabilir.

Resim çevresinden tepki alıyor musunuz?
Tepki gösterenler oluyor. Mesela deri boyayıp ayakkabı yaptığımda, "sanat ayağa mı düştü" diyebilirler. Fakat dünyada bu alanda örnekler var. Batı’da sanat tarihine bakmak yeterli. Bir esere değer kazandıran, sanatçının bilgisini ve hislerini yansıtma biçimi. Tabii resmi ve sanatı ucuzlaştırmamak lazım. Örneğin, ayakkabıyı mağaza yerine galeride satarsanız ürünü sanat yönüyle sunarsınız.

Hayalim Uçaktan Görünecek Resim Yapmak
En çok neyi boyamak isterdiniz?
Uçaktan baktığınızda görülebilecek şeyler boyamak istiyorum. Ya da çok büyük bir şehri baştan sona boyamak, sinema veya tiyatro dekoru yapmayı isterim.

Boyama işleminde fiyatı neye göre saptıyorsunuz?
Objeyi çok seversem fiyatı yükseliyor. Diğer eşyalarda ise fiyat işçilik süresine göre değişiyor. Ayakkabı dolabı, içki dolabı gibi mobilyaları boyama ücreti 1500 - 6000 dolar arasında, iskemleyi 500 dolar, çantayı ortalama 1000 dolara resimliyorum.

Bodrum Kempinski, Barbaros Bay Otel’in duvarlarını resimleriniz süslüyormuş. Bu resimlerde hangi öğeler ön plana çıktı?
Bodrum Kempinski ilk başta benden 10 resim aldı. Sonra bu resimlere gelen ilgiden memnun olunca 40 tane daha sipariş verdi. Toplam 50 resim vermiş oldum. Hepsi 3-4 aylık çalışma sonucunda bitti. Resimlerin bir kısmı küçüktü, çok zaman almadı. Otel resim yapımını tamamıyla bana bıraktı ve karışmadı. Bodrum’la ilgili desenler yapmak istedim. Bir süre araştırma yaptım. Biraz bizden, biraz Yunan, biraz da bölgenin tarihini yansıtan resimler ortaya çıktı. Bu çalışma önemli bir referans oldu.

24 Saatte Yelken Boyadık
Tekne sahibi bir arkadaşım, teknenin kenarlarını boyamamı istedi. Daha sonra, tekneye yeni bir yelken yaptırdığını ve bunu boyamamı önerdi. Yelken kesilmiş ve dikilmişti. Yere serip germe şansımız çok yoktu. Hemen sekiz kişilik bir ekip oluşturduk. İlk önce bu işte kullanılacak boyaları araştırdım. Yelken boyarken ufak bir resmi büyütmem gerekiyordu. Düz olmayan bir yüzeyde ayaklarımızla yelken bezini açıp elimizdeki çıtalarla boyadık. 24 saatte bitirdik. Bir hafta sonra yelken yarışlara girdi.

Starbucks Resimlerim Beğenilince Fincan Deseni Oldu
Starbucks’ı Türkiye’ye gelmeden önce biliyordum. Kurumsal olarak güçlü bir firma olarak görüyorum. Tavrını, dizaynlarını, bardaklarını çok beğeniyorum. Starbucks, Türkiye’ye geldiğinde işletmecileriyle tanıştım. Birlikte bir şeyler yapabilmek için 3.5 sene düşündük. Sonunda Bebek’teki Starbucks’ın duvarlarını boyama işinde anlaştık. Hedef kitleyi belirleyip desenleri buna göre seçtim. Starbucks’la uyum içinde olmasına ve resimleri kendimi kaybetmeden göstermeye çalıştım. Bir ortak noktada buluştuk. Kuşbakışı İstanbul görünümünü yansıtan bir resim yaptım. İçinde Boğaziçi, Doğu-Batı ve Bizans var. Güzellik herkesi etkiler. Yine de bütün müşteri kitlesini memnun etmesi mümkün değil. Resim Starbucks için de bir sembole dönüştü. İlgi görmesi üzerine duvarlardaki resimleri çay fincanı haline getirip satışa sundular.