Gelişmiş ülkelerin ekonomilerinden savunmaya ayrılan pay toplansa, açlık sorunu biterdi belki, belki üstüne evsizlik de biterdi... belki okula gidemeyen çocuk kalmazdı. Isınamayan insanlar, işsiz kalanlar olmazdı belki... Güzel bir dünya düşlemenin sonu yok ve güzel bir dünyanın yolu önce savaşsız olmasından geçiyor. Tokluktan geçiyor. Paylaşmaktan geçiyor. Sevebilmekten geçiyor. Sadakatten geçiyor. Diğerlerinden de. Bu uğraklar arasında bencillik ve hırs ve savaş ve kandırma ve öldürme yok. Diğerleri de. Hepsi bir çırpıda sayılamaz, bilirsiniz...

Oysa kış geliyor ve dışarıda kötülük var. Uzaklarda bir yerlerde savaşlar sürüyor. Yakınımızda da. Sokaklar da bazen bir savaş alanı aslında... herkes "öteki" olduğunda birbirine; marka giyenlerle, yiyecek bulamayanların savaş alanı sokak. Evi yıkılanla, yıkan arasındaki çatışma alanı. İşte bu yüzden, herkes savunma halini almalı, herkes kapıları pencereleri kapamalı, duvarları yükseltmeli ve adamlar tutmalı parayla, dışarıdaki kötülük içeriye girmesin, hep dışarıda kalsın, bizden ırak olsun diye... bize dokunmayan yılanlar bin değil bin bir yaşasın diye...

Kör, sağır ve dilsiz oluyoruz gitgide. Tehlikeleri göremiyoruz ki, birbirimizi duymuyoruz. Birbirimizi duymuyoruz ki, konuşmuyoruz... konuşup anlatmıyoruz ki, paylaşmıyoruz... paylaşmıyoruz ki, çözüm üretmiyoruz. Sesimiz hiç mi hiç çıkmıyor bu yüzden.

Hem kış geliyor ve dışarıda kötülük var. Biraz daha dönelim sırtlarımızı birbirimize. Biraz daha uzaklaşahm. Biraz daha yükseltelim duvarları. Adamlar koyalım kapılara ve kapatalım kapıları pencereleri.

Yok yok. Olmadı bu. Bu kadar da değil. Bu biz değiliz. Bütün "ötekileri", hatta ötekileri öteki ilan edenleri bile, herkesi ve herkesi içine alacak, kapsayacak ve saracak sıcak bir sineyiz biz. Böyle olmalıyız. Biz, ateşten çemberi görünce kendini sokan akrep değiliz; o ateşte yansa da kendini küllerinden yaratan bir Anka Kuşu olabiliriz ancak. Böyle olmalıyız. Şimdi tarihten masallar okumanın sırası değil elbet. Şimdi, yangında kurtarılacakları kurtarma zamanı...

Şimdi, kenderimiz satılırken bir bir, kim bilir kaça, hem topluma ve toplama ne faydası varsa? Dubai kulelerinin yanında, yabancılara siteler eksikti ve daha niceleri, bunları saya saya sayfa biter, satılanlar listesi bitmez oysa... oysa, şimdi biz diyalog halinde olmalıyız.

Kötülüğü yalnızca dışarıda aramak yerine, kendimize iyice bir bakmalıyız. Neredeyiz, ne yapıyoruz ve biz kimiz? Yangın buradaysa, kaçacak başka yerimiz olmadığını bilmeliyiz. O yangın içinde ya kendini öldüren bir akrep ya da küllerinden var olan bir Anka Kuşu olacağımızı da. Fazla alternatif yok.

Evet, akrep değiliz biz, ama burası da masal dünyası değil, Anka Kuşu da olamayacağız. Peki bu gidişle biz ne olacağız?