25 - 26 Kasım 2006 tarihlerinde , Denizli - Pamukkale ‘de toplanan, Türk Mimar ve Mühendis Odaları Birliği, Mimarlar Odası 40. Dönem, 1. Merkez Danışma Kurulu, Pamukkale / Hierapolis’e ilişkin gözlemlerde bulundu, Mimarlar Odası Denizli Şubesi tarafından verilen bilgileri değerlendirdi ve bir sonuca vardı. Pamukkale / Hierapolis 1980 yılında “Birinci Derece Arkeolojik ve Doğal Sit Alanı” olarak ilan edildi. 1987 yılında UNESCO’nun Dünya Kültür Miras listesine giren alan, uluslararası toplumun dikkatini daha da çok çekmeye başladı.
1950’li yıllarda yıllık ziyaretçi sayısı yaklaşık olarak 10 bin kişi olan Pamukkale’de bu sayı 1990’lı yıllarda büyük oranda artmaya başlamış ve 2000’li yıllarda 1,5 milyon kişiye ulaştı. Gerek bu artışın yarattığı olumlu ve olumsuz etkileri bir plan bütünlüğü içinde yorumlamak ve değerlendirmek, gerekse alanın bir bütün olarak korunması, geliştirilmesi ve sunulmasını sağlamak amacıyla Denizli Valiliği tarafından devlet desteği sağlanarak 1991 yılında “Pamukkale Koruma Amaçlı İmar Planı” hazırlatıldı ve plan aynı yıl onaylanarak yürürlüğe girdi.
Koruma Amaçlı İmar Planının hedefleri arasında koruma ve kullanma arasında bir denge kurulması, arkeolojik araştırmaların diğer düzenlemelerle eşgüdüm içinde yürütülmesi, travertenlerin görsel ve yapısal güçlendirilmesi, kültür varlıklarının onarımı için önceliklerin saptanması, mevcut konaklama tesislerinin kaldırılması, yönetim planının hazırlanması, termal su dağıtım sisteminin sağlıklaştırılması, ziyaretçilerin travertenlere girmesinin engellenmesi ancak onların “su” ile buluşmasını sağlamak amacıyla rezerv kullanım alanları oluşturulması gibi hususlar bulunmakta.
Koruma Amaçlı İmar Planının onaylanmasından on yıl sonra Türkiye Cumhuriyeti ve Dünya Bankasının ortak etkinliği olan “Türkiye’nin Kültür Mirası Projesi” kapsamında 2002 yılında “Pamukkale / Hierapolis Sit Alanı Yönetim Planı” hazırlatıldı. Planın hedefleri, sit alanı için bir yönetim sistemi oluşturmak, koruma, geliştirme ve sunum hedeflerinin operasyonel, yönetsel ve parasal alt yapılarını oluşturarak sürekliliğini sağlamak, etkili bir sit alanı sunumu ve anlatımı için yeni bir bakış açısı yaratmak ve yerel toplumun bu olguya katılımını sağlamak olarak belirlendi. Ancak yönetim planı, merkezi ve yerel yönetim birimleri arasındaki yetki karmaşası başta olmak üzere değişik nedenlere bağlı olarak uygulamaya aktarılamadı. Bu olumsuzluk yapılan uygulamaların hizmete açılmasında sorunlar yaratmış ve yaratmaya devam etmekte.
Bu iki önemli belgenin hazırlanmasından sonra, alanda değişik parasal kaynaklar kullanılarak uygulamalar başlatıldı ve halen sürdürülmekte. Ancak bu uygulamaların, Pamukkale / Hierapolis’in gerektirdiği nitelik, duyarlılık, ölçek ve hıza henüz ulaşamadığı da anlaşılmakta. Uygulama projelerinin hayata geçirilmesinde ise, malzeme seçimi, işçilik ve projeye uygunluk gibi konularda eksiklikler olduğu gözlendi.
Bu değerlendirmeler ışığında Mimarlar Odası bir bölümü daha önce değişik ortamlarda dile getirilen hususların, dünya mirası Pamukkale / Hierapolis’in korunması ve geliştirilmesi süreçlerine önemli katkılar sağlayacağını düşünmekte ve özet olarak şu düşünceleri benimsemekte: Bir mirasın korunması ve yaşamının sürdürülmesinin, öncelikle onunla birlikte yaşayan, onu kimliğinin bir parçası olarak gören yerel unsurların bu mirası sahiplenmesi ve benimsemesi ile gerçekleşebileceğine inanmakta toplum ile mimari miras arasındaki barışıklığın oluşturulması için gerekli önlemlerin alınarak hayata geçirilmesini desteklemekte ve oda politikalarının doğal bir sonucu olarak Pamukkale / Hierapolis’in korunması, değerlendirilmesi, yönetimi ve sunumuna ilişkin süreçlere gerekli katkıyı sağlamayı başta Denizli Şubesi olmak üzere başından bu yana bir görev olarak görmekte.