Charles Gwathmey bugünlerde mimari yarışmalara girmeyi reddediyor. Çok masraflılar ve diğer projelerin zamanlarını çalıyorlar, diyor.

Renzo Piano da artık daha fazla yarışmaya girmiyor çünkü ihtiyacı yok; yolunda giden pek çok projesi zaten var ve bir at yarışına dahil olmadan kolaylıkla iş alabiliyor.

Diğer taraftan Peter Eisenman ise meydan okumanın tadına varıp, meşgul olabilmek için yarışmaya girmesi gerektiğini söylüyor.

Ve Richard Meier de pek çok yarışmayı reddetse de yaptığı önemli işlerin, örneğin Roma’daki Jubilee Kilisesi, önemli bir bölümünü yarışmalar yoluyla elde ettiğini ve bazı yarışmaları reddetmenin ise gerçekten zor olduğunu, örneğin şu an hazırladığı Varşova’daki en uzun yapı için açılan yarışma, ekliyor.

Görünen o ki her gün, uluslararası çaptaki ustaların ya da yeni yeteneklerin, rekabet yoluyla, dikkat çekebilecek bir müze, havaalanı, tiyatro, adalet sarayı ya da konser salonu tasarımı ortaya koyabilmeleri için bir mimari yarışma açılıyor.

“Bir çeşit metastaza uğramak gibi bir şey,” diyor, yakın zamanlarda Paris’in batısında kalan iş merkezi La Défense’da 68 katlı bir kule yarışmasını kazanan, Los Angeles’lı mimar Thom Mayne. (Hollanda’dan Rem Koolhaas, Fransa’dan Jean Nouvel, İsviçre’den Herzog & de Meuron gibi ağırsikletleri devirerek.) “Son otuz yılda, bildiğimiz bütün önemli projeler neredeyse yarışma yoluyla elde edildi.”

Ama mimarlar bu tür yarışmalara girmek konusunda derin bir kararsızlık içinde olabiliyorlar. Sadece finalist olmak, yeteneğinizi ortaya koyabileceğiniz işleri ve prestiji bir anda artırabilir. Ama kaybetmek hem mali açıdan sizi geri götürüp, hem de aylarca süren bir çalışmanın hayal kırıklığıyla sonlanmasına neden olabilir.

“Bu işe kendinizi gerçekten çok yoğun bir biçimde adıyorsunuz,” diyor Los Angeles, Kaliforniya Üniversitesi’ndeki Hammer Müzesi’ni yeniden tasarlayan, Michael Maltzan. Ofis çalışanları günler boyunca çalışıyor ve ofis modellerden sunuma, kargoya kadar her şeyi fatura ediyor.

“Yarışmalar için masanızdaki her şeyi kaldırıyor ve yaptığınız bu işe genellikle aşık oluyorsunuz,” diyor Saltzan “Ve kaybedince, orada durup size bakıyor; ertesi gün işe gelmek gerçekten çok zor bir şey.” Mimarlar yarışmalarda genellikle ya önceden belirlenmiş bir ödül aldığınızı ya da kaybettiğiniz hissini daha güçlendirecek şekilde hiçbir şey alamadığınızı belirtiyorlar.

Bütün bu çaba için ortalama 25.000 ile 70.000 Dolar arasında bir masraf yaptıklarını tahmin ediyorlar ki, bu genelde ödülün iki ya da üç katına belki de çok daha fazlasına mal olması demek.

“Şanslıysanız, üçte biri kadarını kazanırsınız,” diyor Grimshaw Architects’in yöneticisi Andrew Whalley, “Çok rahat 100.000 dolara mal olabilir, çoğunlukla da iş saati kaybına. En büyük gider zaman.”