Fotoğraflar: Stevan Evans

Toronto’daki St.Gabriel Kilisesi’ne baktığımızda, sürdürülebilirliğe mi yoksa spritüelliğe mi öncelik tanındığını anlamak zor. Bu mekânda bu iki kavram da birbirinin içine geçiyor. Yapı Katolik Kilisesi’Nin bir kolu olan ve dünyayı kutsal kabul elen “Passionistler”e ait. Binayı tasarlayan Larkin Mimarlık Şirketi’nden Roberto Chiotti “insan dünyadan önce değil dünya insandan önce gelir anlayışı esastır” diyor. Ortaya çıkan strüktür oldukça radikal olarak tanımlanabilir.

Kilise Kuzey Amerika’daki en yeşil ibadet mekânlarından biri. İçe kapanık bir mekan organizasyonu yerine dışarıyla içerinin birarada olduğu bir planlamanın tercih edildiği kilisede bahçeye özel bir önem verilmiş ve yerden duvara kadar çıkan cam yüzeyler güneşten daha çok faydalanmak için tercih edilmiş. Klasik çan kulesinin olması gereken yere ise dev bir yatay çıkma yerleştirilmiş. Bu çıkmanın işlevi güneye bakan ve boydan boya cam yüzeylere sahip olan cepheyi yaz güneşinden korumak. Park alanı ise bahçeye daha çok yer açmak için yer altında çözülmüş. Güney cephesine ek olarak yapının orta kısmının tavanında da güneşlikler kullanılmış. Sanatçı David Pearl’in renkli camlardan yaptığı işlerinin yerleştirildiği açıklıklardan süzülen güneş, içerideki beton duvarların üzerine düşüyor ve dramatik bir hava yaratıyor. Bu yapı tinselliğin ekolojik değerlerle yan yana olabileceğinin en iyi örneklerinden biri.