Mimarlar Odası‘nı 2010’a kadar yönetecek merkez organlarının da belirleneceği 41. genel kurulu yarın Ankara’da başlıyor.
Farkında mısınız; ulusal medyamızda hâlâ tık yok!
Oysa aynı medya, odanın İstanbul seçimlerine haftalar kala adeta atağa kalkmıştı. Odanın kamu yararı anlayışını değiştirmek isteyen mimarların Yeter artık, Mimarlar Odası mimarlık yapmamıza engel olmasın... sözleri, sayfalardan ekranlara taşınmıştı ...
Bu çıkış ın anlamını düşünenler sordular: Sakın bu medyatik serzenişin nedeni, Galataport, Dubai Kuleleri gibi pazarlama projelerinin, odanın davalarıyla da durdurulması olmasın?
Nitekim aynı yorum, aynı projelerin egemenlerince de yapılmış olmalıydı ki yine o özgürlük isteyen mimarlar, kendilerinin bile şaşırdıkları düzeyde siyasal destek gördüler. Ne var ki bundan içtenlikle rahatsız olanlar bile hiç değilse nedeni hakkındaki düşüncelerini aynı içtenlikte açıklayamadılar...
Şimdi, işte böylesi bir süreçte yapılacak merkez genel kurulundan tek bir satır bile söz etmeyen medyaya ne demeli bilmem?
Hani bundan sonra da mimarların etkinliklerine aynı ilgiyi göstereceklerdi? Hani asıl amaçları mimarlığı da ülke gündemine getirmek ti? Türkiye’nin mimarları, günlerdir Türkiye’nin mimarlığını rant projelerine tutsak edenlere karşı nasıl mücadele edeceklerini Ankara’da tartışmaya hazırlanıyor; neredesiniz ”?..
Aynı mücadeleyi mimarlığa engel sayanlar da bu ulusal buluşmada yeterli çoğunluğu sağlayamıyor olmalılar ki ortalıkta ne tam sayfa gazete ilanları var ne de medyaları...
YEM'in 40.Yıl Katkısı
İşte böylesine tetiklenen ve odayı mimarlık piyasası nın organı sanabilen anlayışın, İstanbul’la birlikte Ankara, İzmir, Bursa, Eskişehir gibi kentlerde de örgütlendiği bir ortamda toplanacak genel kurul, bir bakıma Yapı Endüstri Merkezi’nin (YEM) 10 Nisan’daki 40. kuruluş yılı kutlaması nda başlamıştı .
YEM-Medya Onur Ödülü nün seçici kurulu, mimarlığın emlak eklerindeki resimler olmadığını; hele şu İstanbul seçimlerine yönelik ünlü mimar pohpohlamasının ise mimarlık kültürünü daha da yozlaştırdığını anımsatmak istercesine, bu sanatın aslında bir ulusal uygarlık ölçütü olarak önemsenme si için medyaya yönelik bir de çağrı kaleme almıştı.
Mimarlığın yedi temel sanattan biri olduğu vurgulanan çağrıda, bütün basın organları mimarlık konusunda duyarlılığa davet edilmekteydi.
Hatta Mimarlar Odası’yla birlikte YEM in de gazetecilere yönelik kurslar düzenlemesi, seçici kurulun önerileri arasındaydı...
Çünkü YEM, sadece Yapı dergisiyle değil, aynı özendeki yayın zenginliği, yapı fuarları ve sürekli kültürel etkinlikleriyle, çağdaş mimarlığımızın eylem içindeki okulu gibidir.
Bu başarının mimarı Doğan Hasol dedi ki: 1968 yılında kurulan Yapı-Endüstri Merkezi, dünyada değişim rüzgârları estiren 68 Kuşağındandır...
Nitekim bu tanım ödüllere de yansımıştı. Örneğin Mimarın İlk Tasarım Ödülü , genç yaratıcılıkların ve bunun kanıtlanmasına olanak sağlayan aydın işveren liğin kutsanmasıydı ...
Benzer şekilde Altın Çekül Yapı Ödülü ve Mimari Tasarım Ödülü de yine mimarlık dünyamıza da bulaştırılmak istenen çıkar siyasetine dayalı ayrışmalara karşı YEM’in geleneksel yol gösterici liğini taçlandırmasıydı .
Çünkü şube seçimlerinde karşı karşıya getirilen mimarlar, jürilerde beraber görev yaparlarken, ödül kazananların listesinde yine birlikteydiler. 40. yıl buluşmasının da ortak katılımcıları oldular...
Ulusal Ödüller
Aslında aynı durum, Mimarlar Odası nın genel kurul günlerinde vereceği Ulusal Mimarlık Ödülleri nde de gözleniyor.
Mimar Sinan’ ın anısına 1988’den beri düzenlenen ve ülkenin çağdaş mimarlık birikimlerini de belgeleyen bu ödüllerin 2008 seçici kurul başkanı kim, biliyor musunuz? Mimarlar Odası na Mimarlığı engellemeyin diye muhalefet eden mimarların İstanbul’a başkan adayları ...
Proje ve uygulama dallarında ödüllendirilen mimarlar arasında da aynı muhalefete katılanlar az değil.
Çünkü hiçbir mimar, doğayı, kenti ve kültürü tahrip eden yapılaşmaları tasarlamak istemez. Meslek yaşamındaki bu açmazı aşmaya yönelik ortak mimari çabalar ın kurumsal organı da meslek odasıdır...
Kimi "Özensizlikler"
Peki Mimarlar Odası, geçen 2 yıl içinde bunun için ne yaptı ?
Yanıtını genel kurula bırakırken, kimi dikkat çeken özensizlik lere değinmeden de edemeyeceğim.
Geride kalan dönemdeki, özellikle Türkiye Mimarlık Politikası nı belirleme çalışmalarının, üniversitelerle birlikte ilgili kamu kurumlarınca da sahiplenilmesine yönelik çabalar çok önemlidir; sürmesi gerekiyor..
Ancak bunun, odanın kendi eğitim çalışmalarında da temel alınması gerekmez miydi?
Örneğin, mimarların sürekli mesleki gelişim leri için başlatılan eğitim seminerleri nde aynı politikalar yeterince önemsenmediği gibi, kimi uygunsuz luklar da haksız sayılmayacak eleştirilere neden oldu.
Hem zorunlu hem de paralı gerçekleşen bu seminerler, bazı şubelerde adeta ekonomik katkı aracına dönüştürüldü. Bazılarında da ücretli gezi organizasyonları bile zorunlu eğitimden sayıldı .
Dahası, bazı kentlerde, meslektaşlarının mesafe koydukları kimi mimarların bile seminer hocası yapılmaları; yaşlarını başlarını almış üyelerin benimsemedikleri hocaları dinleyerek mesleklerini yapabilmek zorunda bırakılmaları; 50 yaşını aşmış Mimarlar Odası nı yönetmenin görmüş geçirmiş liğiyle asla bağdaşmadı ...
Yeni dönemde işte bu gibi fırsatçı lıkların yaşanmaması önem kazanırken özellikle dış temasların iç temaslardan dikkat çekecek kadar fazlalaşmasını ise genel kurula katılacak delegelerin değerlendirmelerine bırakıyorum...
Çünkü son AB dayatmaları da gösteriyor ki sorunlarımızı ikide bir yabancılarla görüşerek değil, kendi ulusal değerlerimize ve sorumluluklarımıza öncelik vererek çözebileceğiz...