İstanbul’un canı o kadar tatlı ki... Taa Çin’de deprem oluyor, bizimkiler hemen acaba İstanbul’u etkiler mi diye telâşa kapılıyor.

Hakkari’yi, Düzce’yi Çınarcık’ı falan soran yok.

İlle de İstanbul.

Hele Rasathane Müdürü’nün o safiyâne açıklamalarından hemen sonra Çin’de deprem olunca, kimse bunu tesadüfe bağlamıyor. Şüpheler daha da artıyor.

İstanbul’da Rasathane ne zaman kurulmuş?

1576.

Henüz matbaa gelmeden Rasathane kurulması çok ilginç.

Buna rağmen bize deprem kültürü vermediler.

Öyle ki “2 saate kadar deprem olacak” diyerek insanları pekala kandırabilirsiniz.

Aynı insanlar “Yenikapı’dan Yassıada’ya tünel” masalına da inanmışlardı. Hem de 48 yıl önceki imkânlarla.

Mümkün mü?

Güya o tünelden girip, Yassıada’ya ulaşıp, Adnan Menderesi kaçıracaklardı. Yalan’a bakın... Kıyma Makineleri’nden daha büyük yalan.

Biz ne yalanlar gördük.

Sakallı bebek.

Konuşan kedi.

Horozdan hamile kalan kadın.

Hepsini başardık ama deprem kültüründen sınıfta kaldık.

Taşını toprağını bilmediğimiz yerlere binalar diktik. Marmara Fay Hattı’nın tam üstüne Sanayi Bölgeleri kurduk. Çürük gecekondularla oy avcılığı yaptık.

Aklımız başımıza ne zaman geldi?

1999 Depremi’yle.

Geldi de ne oldu?

Hiç.

Şimdi iğne üstünde oturmuş, İstanbul Depremi’ni bekliyoruz.?Biz bunu 60 yıldır bilseydik İstanbul’u belki başka türlü dizayn ederdik. Şehrin mimarisini de magandalara bırakmazdık.

Osmanlı bundan bilmem kaç asır evvel Rasathane kurmuş ama cumhuriyetin uygar görünüşlü devlet adamları, bilimsel gerçeklere hiç önem vermemiş.

- Ey Marmara, dinamitin üstünde oturuyorsun, aklının estiği yere inşaat yapma, fabrika kurma diyen olmuş mu? Hayır.

Bizi niye uyarsınlar? Kendilerine hayırları yok. Mühendis Başbakanlar Bakanlar bile tam Fay Hattı’nın üzerinde ev satın almış.

Uzatmayalım.

Şimdi bize eyvah İstanbul dedirten o kafa, depremden daha vahimdir.

Çin’deki âfet’e üzülmek yerine sadece korkmak, hiç de insani bir duygu değil.