Mimar Sinan'ın öğrencisi Mimar Hayrettin tarafından 1557 yapılan Mostar, Hırvatlar tarafından tamamen yıkılınca Türk firmalar tarafından aslına uygun olarak tekrar onarıldı.
Bir sonraki gün Travnik ve Jajce'deydik. Dünya mirasları arasına girmek için çırpınan ve doğasıyla bizi büyüleyen bu iki şehiri hem gezdik hem de doyasıya yaşadık. Ülkemizde susuzluk had safaya varmışken ve barajlarımız kuruma noktasına gelmişken doğal su kaynakları ve su değirmenleri ile bize "Dünyada susuz kalacak en son ülke Bosna Hersek" izlenimi veriyordu Travnik ve Jajce. Saray Bosna Krallığı'nın yıkılıp yerine Balkan ülkelerinin kurulması kararının verildiği yer olması özelliğine de sahip olan Jajce'de su sesleri ve doğa insan ömrünü uzatabilecek güzelliğe sahipti.
Her yerden adeta fışkırırcasına akan doğal su kaynaklarında saatlerce yüzen Boşnaklara özenip ayağımızı suya soktuğumuzda ise ayaklarımız adeta buz kesti. Çivi gibi suda 10 saniye durabilmek bile imkansızdı. Avrupa'nın en muhteşem şelalerinden biri doğal kaynaklarıyla meşhur Jajce'de bulunuyor. Vrbas nehrinin Pliva gölüyle birleştiği yerde bulunan şelale görülmeye değer nitelikte. Şelalenin yüksekliği 30 metre iken son savaş sırasında 20 metreye düşmüş. Bunun nedeni ise şelale üzerinde bulunan hidro-elektrik santrallerin bombalanması. Ancak buna rağmen güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş durumda. Jajce'den Bosna Hersek'in 90 kilometre batısında bulunan Merkez Bosna Kantonu'nun başkenti Travnik'teyiz. Osmanlı İmparatorluğu'na devlet adamı yetiştirmesiyle ünlü olduğu için vezirler şehri olarak anılan Travnik'de bir fotoğraf karesine 40 cami sığdığı söylenir. Gerçekten de şehir Osmanlı döneminden kalma sayısız cami ve türbeye sahip. Sokaklarında yaptığımız gezide karşımıza mütevazi ve bir o kadar da dikkat çekici iki katlı bir ev çıkıyor. Binaya biraz yaklaştığımızda bu evin Drina Köprüsü romanıyla Nobel Ödülü almış olan İvo Andiriç'e ait olduğunu anlıyoruz. Evi şu anda hem müze hem de mini restorant olarak kullanılıyor. Evin etrafını şöyle bir gezdikten sonra nehir kenarında bizim için hazırlanan muhteşem yemeğe geçerek kazlarla birlikte ve nehrin serinliğinde bugünü de bitiriyoruz.
Balta girmemiş ormanlarla çevrili bu ülkede geçirdiğimiz yedinci günde ise Bosna'nın en meşhur ve olaylı yerindeydik. Osmanlı'nın Bosna'yı aldığı dönemde Mimar Sinan'ın öğrencisi Mimar Hayrettin tarafından 1557 yılında inşaatına başlanan ve 1566 yılında tamamlanan Mostar yaşanan onca savaşa rağmen oldukça heybetli görüntüsüyle karşımızdaydı. Savaş döneminde Hırvatlar tarafından tamamen yıkılan eski köprü, savaş sonrasında Türk firmalar tarafından aslına uygun olarak tekrar onarıldı. Böylece de tarihe ikinci kez Türkler tarafından yapılmış köprü olarak geçti. Neretva Nehri'nden 24 metre yüksekte 30 metre uzunluğunda, 4 metre genişliğinde olan Mostar Köprüsü, cesur sporcular tarafından yıllarca bir atlama platformu olarak kullanıldı. Geleneğe göre şehrin erkekleri, nişanlılarına cesaretlerini ispatlamak için düğün öncesinde köprüden atlarlardı. Hersek bölgesinin önemli bir şehri haline gelen Mostar, köprüsü ile dünyanın dört bir yanından Bosna Hersek'e turist gelmesini sağlıyor. Bir günü baştan sona geçirdiğimiz Mostar Köprüsü'nde en dikkat çekici olan ise para karşılığı köprüden atlayan gençlerdi.
7 gün boyunca hem doğayı, hem savaşı hem de ilginç dakikaları yaşadığımız Bosna Hersek'teki son günümüzde Sarajevo çarşısına son kez uğruyoruz. Osmanlı döneminden kalma acı kahve takımlarımızı alıyor ve Boşnak böreği ile Peçenge (kuzu çevirmesi)'nin tadına son kez baktıktan sonra acıların ve muhteşem doğanın ülkesi Bosna Hersek'e veda etmek için Sarajevo Havaalanına doğru hareket ediyoruz. 8 günlük gezide akıllarda kalan muhteşem doğa, hiç durmayacak gibi akan nehirler ve savaşın binalarda ve insanların ruhlarında bıraktığı izlerdi. 80 kişilik ekibin İzmir'e dönerken uçakta konuştuğu tek birşey vardı: "Bu ülkeye bir kez daha gelmeliyiz."