Tufan değil cinayet dedik..
Hemen telefon çaldı:
Cinayet hafif kalıyor; toplu katliam..

Yağmur bağıra bağıra geldi, sel gümbür gümbür aktı, belediye şaşkın şaşkın baktı..
İşin özeti bu..
Kılıf hazır; yüzyılın felaketi.. Tufan, ne yapılabilir ki..
Tedbir alsaydınız!

İkitelli'deki fabrikalar uyarılsaydı.. Dere yatağına kurulan garajdaki 300 TIR başka yere gönderilseydi.. Yağmur şiddetlenince Basın Ekspres Yolu trafiğe kapatılsaydı..

Ne olurdu?
Bir: Sel bu kadar çok can almazdı..
İki: Belediye Başkanı ve Vali ‘yönetici' olurdu..
Üç: İstanbul, çağdaş kent fotoğrafı verirdi..

Şimdi ne oldu?
Onu da siz söyleyin!..

Vali ve Belediye Başkanı insanları selden nasıl kurtardıklarını, kaç adet iş makinesi gönderdiklerini, kaç helikopter havalandırdıklarını ballandıra ballandıra anlattı..

Başbakan da ‘tebrik ederim' dedi..
Neyi tebrik ettiğini ben anlamadım!..
Hal şöyle..

Belediye otobüsüne biniyorsunuz.. Belediye otobüsü selin göbeğine düşüyor.. Güç bela otobüsün tepesine tırmanıyorsunuz.. Sağanak yağmurda bekleşiyorsunuz.. Canınızı kurtardınız ama zatürre kapıda.. Belediye ekipleri belediye otobüsünün üzerinden sizi kurtarıyor.. Belediye Başkanı böbürleniyor.. Başbakan, belediye otobüsüne bindiği için sele kapılanları kurtaran Belediye Başkanı'nı canlı yayında ‘tebrik' ediyor..

Ne diyelim..
Tebrikler..

Herkes soruyor; bu işin sorumlusu kim?
Biri olmalı..
Aradım taradım, sordum soruşturdum, sonunda buldum..
Fatih Sultan Mehmet..

İki nedenle..
Ya İstanbul'u alıp bize bırakmayacaktı..
Ya da 556 yıl sonra çıkacak sorunları tahmin edip o günden tedbirini alacaktı..

Dereleri ıslah ettirecek, yataklarını koruyacak, yeşile el sürdürmeyecek 1000 yıllık imar planı hazırlatacaktı..
Uzak görüşlü değilmiş.. Ya da tembellik etmiş..