Diyarbakır'ın Lice ilçesinde 34 yıl önce meydana gelen depremin yaraları hâlâ sarılamadı. Lice'yi yerle bir eden sarsıntıda zarar görenler için geçici olarak prefabrik evler kuruldu, kalıcı konutların 3 yılda yapılacağı sözü verildi.

Aradan bir ömür geçti ancak depremzedeler evlerine hâlâ kavuşamadı. Harabeye dönen prefabriklerde yaşam mücadelesi veriyorlar. Onları en çok üzen de Başbakanlık Toplu Konut İdaresi'nin (TOKİ) 2005 yılında kendileri için yaptırdığı konutlara oturamamak. TOKİ, mağdurlar için Diyarbakır-Lice karayolunda inşa ettiği evleri, hibe etmek yerine satma yolunu tercih etti. Ancak kimse satın alamadı. Yol ve su gibi altyapı eksikleri de giderilmeyen binalar, 4 yıldır boş. Kışın çobanlara sığınak olan yeni yapılar da zarar görmeye başladı. Devletin verdiği sözü yerine getirmesini bekleyen depremzedeler, hiç olmazsa bu konutların kendilerine tahsis edilmesini istiyor.

Lice'de 6 Eylül 1975'te yaşanan depremde 2 bin 385 kişi hayatını kaybetti. Bir dağın eteğine kurulu ilçe yerle bir oldu. 8 bin 140 ev ve işyeri kullanılamaz hale geldi. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Afet İşleri Genel Müdürlüğü, depremzedelerin barınması için Hani-Genç yolu üzerine çadırlar kurdu. Kış yaklaşınca bine yakın prefabrik ev yapıldı. 'Geçici' olarak kurulan prefabriklerin yerine 3 yıl içinde kalıcı konutlar inşa edilecekti. Ancak 600 aile hâlâ geçici evlerde oturuyor.

Ferit Can, kanser yapan asbestli borulardan su ihtiyacını karşılayan ve ısınma sorunu bulunan prefabriklerde oturan depremzedelerden sadece biri. Yetkililerin depremin ardından 3 yıl içinde kalıcı konutların yapılacağı sözü verdiğini anlatan Can, "34 yıl önce barakalara geçici olarak yerleştirildik. Her seçim döneminde ilçemizi ziyaret eden siyasetçiler konut sözü verdi ancak bir türlü yapılmadı." diyor. Barakalara deprem döneminde döşenen asbestli borulardan halen su verildiğine dikkat çekiyor. TOKİ'nin yaptığı her bir daire için 105 bin TL istediğini bildiren Can, devlete sitem ediyor: "Yıllardır mağduruz. Bu parayı ödeyecek gücümüz olsa yeni ev yapardık. Bu çileyi çekmezdik. Konut hakkımız ve yapılması gerekiyor. Kimsenin o konutları alma gücü yok."

Prefabrikte oturan Cahide Karaman da bir an önce mağduriyetlerinin giderilmesini istiyor. TEDAŞ'ta çalışan eşini 4 yıl önce kaybeden Karaman, 5 çocuğuyla büyük sıkıntı çekiyor. Hiçbir geliri olmayan talihsiz kadın, "TOKİ'nin konutlarını alma imkânımız yok. Normal ev yaşantısını unuttuk. Bu yapılar hem sağlığımızı hem de psikolojimizi bozdu. Biz de bu ülkenin vatandaşıyız, devleti yanımızda görmek istiyoruz. Çocuklarımızı buradan kurtarın." sözleriyle yardım bekliyor.

Prefabrik konutların ömrü en fazla 20 yıl. 34 yıldır kullanılan evler, küçük bir yağışa bile dayanmıyor. Zaman zaman elektrik çarpması ve yangın gibi kazalar görülüyor. Aynur Bayram, çatıdan sızan yağmurun elektrikle teması sonucu çıkan yangında vücudunun sağ tarafını kaybetmiş. Ancak başka çaresi olmadığı için harabe haldeki konutta yaşamını sürdürüyor.