Soruyu garipsemeyin; elbette olabilirler... Ama hem "görev"leri hem de "yaşam"ları buna engeldir.
Her gün imzaladıkları sayısız yazıyı da zaten kendileri değil, "dosya"da kalacak suretleri "paraf"layanlar yazarlar... "Konuşma"larını bile sadece "okuyan" valimiz az değildir... Yazmaya nadiren zaman bulabildiklerinde ise örneğin havaalanında karşılanması gereken birinin "il"e geleceği tutar...
Buna rağmen şiir, öykü, anı hatta roman yazabilen valilerimiz, bir bakıma "mucize"vi yazarlarımızdır...
Peki, ya "destan" yazan valimize ne demeli?..
Bartın Valisi İsa Küçük'ün 2003'te Osmaniye'deyken tanıdığı arkeolog Halet Çambel'e hayranlıkla kaleme aldığı "Halet Abla Destanı" için ne söylenmeli?
Yapıtı kitaplaştıran Arkeoloji ve Sanat Yayınları'dan Nezih Başgelen tanıtım yazısında diyor ki: "Bu coğrafyada destanlar, genellikle erkekler üzerine yazıldı.. şimdi bir kadın... Torosların içinde, kuş uçmaz kervan geçmez dağ başında, Karatepe'ye gönül, Aslantaş'a ömür vermiş, yol kesip köy basmamış, yaşayıp yaptıklarını taşa toprağa, suya ateşe yazmış bir arkeolog... Destanımız, 2800 yıllık insan hayatının, yalnızlığı, mutluluğu ve umudunu bugün de sürdüren bir ömrün öyküsüdür.."
Levent Kültür Merkezi'ndeki "sunum buluşması"na ev sahipliği yapan Beşiktaş Belediyesi Kültür Danışmanı Hasan Özgen şunları ekledi: "Genelde bilim insanları yöneticiler için yazarlar; bu kez bir yöneticinin bilim insanı için kaleme aldığı kitabı kutluyoruz."
Halet Çambel'in yarım yüzyıl önce İstanbul Üniversitesi'nde kurduğu "Prehistorya (tarihöncesi) Kürsüsü"nü yöneten Prof. Dr. Mehmet Özdoğan ise "hocası"nın ilk dersini şöyle aktardı; "60'larda öğrencisi olduğumda ‘acelen var mı' demişti.. anlamını yıllar geçtikçe kavradım; acelesi olan arkeolog olamazdı."
Nitekim Hitit kazılarını 64 yıldır "aralıksız" sürdüren Prof. Çambel'in, köylülerin eğitimlerine ve "geleneksel el sanatlarını geliştirme"lerine de önderliğini, Karatepe Kooperatifi Başkanı Cengiz Cafri şöyle özetledi: "Bizlere okuma yazmadan, tarihi kilimlerimizi yeniden üretmeye ve emeğimizle para kazanmaya kadar her şeyi öğreten ‘Halet Ana'mızdır... Bu kitap, anamızın destanıdır."
Vali İsa Küçük, destanın "adı"nı yaratan "anı"sını anlatırken; "Konuşmak, yazmaktan daha zor" diyerek şunları ekledi: "Adını Osmaniye'nin Kadirli ilçesindeki bir okula vermiştik. ‘Prof. Dr. Halet Çambel İlköğretim Okulu'nun uzun olduğunu, yöre insanının söylediği şekliyle ‘Halet Abla' denilmesini istedi. O zaman yanıt verememiştim; şimdi bu kitapla dileğini yerine getirmiş oluyorum.."
Ve ardından, ceketinin iç cebinde sakladığı destanı "Size kalbimden sunuyorum" diyerek çıkartıp Halet Abla'sına veren İsa Küçük için "korsan" bir konuşma yapan Yaşar Kemal de şunları söylüyordu: "Ben konuşmayacaktım ama duramadım; çünkü ilk kez bir destan, sonradan değil; yazılırken destanlaşıyor... Halet'i ilk gördüğümde 20 yaşında bile değildim. Yaşamı gerçekten destandır. Valiyi tebrik ediyorum..."
İşte destanımızdaki bütün bir 20. yüzyılı kucaklayan dizelerden kısa ama en derin şiirlerden biri... Çambel ile Çakırhan'ın tanışmaları için:
"Ateş ve su / Kaynaştılar
Ateş sönmedi / Su yanmadı
Halet'e Nail oldu / Nail, Halet'e uydu
Bir sevgi doğdu..."
denen destanda, yüzyılın "dayanışma kararı" da şöyle alınıyor:
"Kafamda ışıklı bir dünya var
Dedi Nail
O dünya ikimize de yeter
Dedi Halet..."
(Arkeoloji ve Sanat Yayınları: 0212 249 9226-www.arkeopera)