Değmeyin keyfimize. İstanbul, 2010 yılında Avrupa'nın 'kültür başkenti' olacak, daha ne olsun. Tarihi, kültürel zenginliğiyle kültür başkentliği, zaten İstanbul'un hakkıydı. Üstüne üstlük, İstanbul'u görücüye çıkaran 'İstanbul 2010 Girişim Grubu' hazırlıklarını dört dörtlük, profesyonelce yapmıştı. Jüriye verdikleri tanıtım kataloğu bile tek başına ipi göğüslememiz için yeterdi. Bizden sonra üç adet A4 dosya sayfasıyla adaylık dosyasını teslim eden Kiev'e bizim tanıtım kitabı örnek gösterilerek "İsterseniz adaylıktan çekilin" denilmişti. Ancak yine de Brüksel'deki jüri önceki gün kararını açıklayana dek, hepimizin içinde korku da vardı, ya siyasi ayak oyununa kurban gidersek! İstanbul'un büyüklüğünden, tarihi, kültürel zenginliği nedeniyle seçmezlerse diye de korkmuştuk. 2010 yılı için kültür başkentliği koltuğuna birlikte oturacağı AB üyesi ülkelerin aday şehirlerini 'Gölgede bırakmasın diye seçilmeyebilir'in endişesiydi bu.
Korktuğumuz başımıza gelmedi.
Almanya'nın Essen, Macaristan'ın Pecs kentiyle birlikte 2010 yılında Avrupa Kültür Başkent'i seçilen İstanbul'la ilgili dün düzenlenen basın toplantısında Başbakan Erdoğan'ı da güldüren soruyu bir meslektaş soruyordu:
"Kültür başkenti olmasının İstanbul'a faydası ne?"
Başbakan Erdoğan da işi tüccar hesabına dökmeden yanıt verdi: "İstanbulumuzu dünyaya kazandıracağız."
İlle de cüzdan hesabını görmek isteyenlere söyleyelim: 2010 yılında en az 10 milyon turistin gelmesi bekleniyor (bu yılın gelenlerin üç katı).
Asıl önemlisi, İstanbul bugünden itibaren Avrupa'da kültür ve sanatla anılacak. "Türkiye, Avrupa kültürünü taşımıyor" diyenlerin ağzı bundan daha iyi nasıl kapatılır? Müzakare sürecinde, Türkiye'ye karşı önyargı besleyen Avrupa kamuoyuna anlatabileceğimiz iyi bir şeyler olacak.
İç faydaları da var: İstanbulluya, İstanbul'un zenginliği gösterilecek. İstanbul, kentsel dönüşüm, şehircilik ve sosyal anlamda kazanımlar elde edecek.
Peki İstanbul ya seçilmeseydi?
Mide bulandıran sinek peydahlanacaktı. Avrupa'nın bizi içine almamak için bahane yarattığının göstergesi olacaktı.
İstanbul, kültür başkenti seçildiği andan itibaren de öğretici olmaya başladı. Mesela, kültür başkenti projesi 'sivil inisiyatif' ile ortaya çıktı, sonra kamu destek oldu. Egemen Bağış anlatmıştı, dosyayı teslim ederken jürin karşısında 'Beykoz bardakları gibi dizilmeleri' karşı tarafı da çok etkilemişti. Brüksel'deki jüri de bugüne kadar sivil inisiyatif, yerel ve kamu yönetim temsilcilerinin el ele tutuşup, şehirleri için büyük bir birlik sergilemesine pek tanık olmamış.
Bu projenin mimarı üç altın isim. Başlıkta ön isimlerini yazdığım üç arkadaşım. AB uzmanı Cengiz Aktar 1985'ten beri kültür başkenti seçen AB'nin bu unvanı, 2000 yılında AB üyesi olmayan ülkelerin kentlerine de vermeye başladığını fark ediyor. İki mimar Arhan Kayar (geçen beş yıl Türkiye'nin tanıtımını yapan dDF'in ortağı) ile İnsan Yerleşimleri Derneği'nin kurucusu Korhan Gümüş'le birlikte İstanbul'u hazırlamaya başlıyorlar. İstanbul Kültür Sanat Vakfı'nın (İKSV) büyük bir özveriyle sahiplendiği, 40'a yakın sicil toplum kuruluşunun destek verdiği projede güçlerini artırmak için yönetim kurulu başkanlığını Nuri Çolakoğlu'na, danışma kurulu başkanlığını da Egemen Bağış'a teslim ediyorlar. İstanbul Vali Yardımcısı Cumhur Güven Taşbaşı, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş ve ekibi, Fatih Belediyesi, Turizm Bakanlığı gibi kamunun da gücünü arkasına alarak İstanbul 2010 Girişim Grubu, İstanbul'a hak ettiği unvanı kazandırdı. Üç altın insanın hayali, sivil, yerel, kamunun el vermesiyle gerçeğe dönüşmüş oldu.
Takip
Bütün yorumları forumda okuyun!Bütün yorumları forumda okuyun!