OMA’nın New York’taki ofisini yürüten Joshua Prince-Ramus buradan ayrılarak kendine yeni bir ofis kuracağını açıkladı. 10 yıllık çalışma sonrasında kendi yoluna gideceğini açıklayan mimar, New York ofisindeki takımını da beraberinde götürecek.

Aslında bu çok sayıda büyük ofisin bir süre sonra karşılaştığı bir durum. Starmimar’ların yanında yetişen genç profesyoneller bir süre sonra kendi isimleri altında çalışmaya karar veriyorlar.
Elbette bu ayrılıkların getirdiği önemli birkaç soru var. Bu tip ayrılıkların hepsi dostça olabilir mi ya da genç profesyoneller akıl hocalarının himayesi dışına çıkabilirler mi ya da şirketin müşterilerinin paylaşımını nasıl sağlayacaklar gibi.

Prince-Ramus New York’taki üç önemli projenin şef mimarıydı; Louisville’deki Museum Plaza, Dallas’taki Dee ve Charles Wyly Tiyatrosu ve California Pasadena’daki Annenberg Bilim ve Teknoloji Merkezi. Mimar bu projelerdeki görevine devam edecek. New York, Ithaca’daki Cornell Kampüsü’ndeki Milstein Salonu projesi’de OMA’da kalacak ve Prince-Ramus takımın bir parçası olarak projeye katılacağı açıklandı.
Prince-Ramus, yeni ofisini ise 1999 yılında OMA’ya katılan Erez Ella ile birlikte kuracak. Ofislerinin isminin ise Ramus Ella Architects veya REX olacağı konuşuluyor.

Rotterdam merkezli ofisin yönetici Koolhaas New York’un her zaman kendine öz bir bağımsızlığı olduğunu ve Ramus’un bu özgürlüğü kendince çok etkileyici ve başarılı olarak götürdüğünü söylüyor.

Koolhaas’ın yanında profesyonel meslek hayatına adım atan birçok mimar daha sonra ayrılarak kendi ofislerini kurmuşlar. Örneğin MVRDV’nin kurucusu Winy Maas, PLOT’un kurucuları Bjarke Ingels ve Julien De Smedt, Foreign Office Architecture’un kurucuları Farshid Moussavi ve Alejandro Zaera Polo, ve Belçika’daki Xaveer de Geyter.

2003 yılında ayrılan Dan Wood OMA’dan ayrılanlar arasında dünya çapına yayılan ve çok iyi işleyen bir network olduğu yorumunu yapıyor. Bunun Koolhaas’ın iyi elemanları işe alma kabiliyetiyle ilişkilendiriyor.

Koolhaas Harvard’da ders verdiği dönemlerde oradaki başarılı öğrencileri ofisine kabul ediyordu. Prince Ramus’ta OMA’daki işe Harvard Üniversitesi’nden mezun olduktan hemen sonra başlamış, bu onun ilk profesyonel deneyimiydi.
1996 yılında OMA’ya katılan Prince-Ramus’un Koolhaas ile ilk ortak işi Universal Stüdyoları’nın merkez binası için olmuştu ancak bu proje hayata geçirilmedi.

Sonrasında 1999 yılında Seattle yaşayan mimarın annesi gazetede okuduğu proje seçim sürecine tüm firmaların kayıt yaptırabileceği haberi üzerine oğlunun Rotterdam’dan Seattle’a çağırdı. OMA’da seçilerek ihaleyi kazandı. Proje 2004 yılında tamamlandığında Prince-Ramus ortaklık statüsüne kavuşmuştu.

Bir süre sonra mimar New York’taki işleri yürütmek üzere Manhattan’a taşındı. Varick Caddesi’ndeki ofisinden, Yeni Dallas Sahne Sanatları Merkezi’nin bir parçası olan 11 katlı tiyatro binasının projesini yürütüyordu. Prince-Ramus aynı zamanda Louisville projesinde de önemli rol üstleniyordu.

Eski bir OMA çalışanı olan Dan Wood, ofisin genç mimarlara müşteri baskısından, popülerlikten ve fatura ödemekten uzak bir çalışma ortamı sunduğunu söylüyor. Ancak Wood, mimarın ayrılma kararını duyduğunda çok şaşırdığını çünkü Prince-Ramus’un büyük işleri alabilmek için kendini OMA’nın bir parçası olarak göstererek kendini pazarladığını söylüyor.
Prince-Ramus, OMA’daki projeleri tamamlandığı zaman kendi yoluna gidebilecek.

Kendi deneyimlerine dayanarak Wood bir geçiş ve sürüklenme dönemi olduğunu ve Ramus’un OMA’nın izlerinden kurtularak kendi estetiğini oturtmasının zaman alabileceğini söylüyor.

Bu arada Koolhaas New York ofisini tamamen yeniden kurmak zorunda kalacak. Koolhass’ın bu ayrılıkları artık olağan karşıladığını ve bunların kendinin genç kalmasını sağladığı söylüyor.