Almanya’nın Stuttgart kentinde bulunan Akademie Schloss Solitude'ün bahçesinde, 24 Eylül’e kadar sıradışı banyolar sergilenecek. Tasarımı ve dizaynı SMAQ tarafından yapılan banyoların mimari uygulamasında, Sabine Müller ve Andreas Quednau’nun 1998’de Rotterdam ve Berlin’deki uygulamaları örnek alınmış. SMAQ’un yaratıcılık anlayışı içinde, kentin tasarım ilkelerindeki anlayışta birbiriyle bağlantılı alanlar için sunulan fikirler, mimari projenin olabilirliği açısından bu toplantılarda önemli rol oynuyor.

Ana hedeflerden biri de, çağdaş kentlerdeki düzenlemelerde kullanılan teknolojik gelişmelerle beton desteklere uygulanan eğlenceli ve aynı zamanda kabul edilebilir olan biçimsel değişiklikler, insanların çevreyle yeni ilişkiler kurmasına imkan tanıyacak. Yolların, nakil hatlarının, gaz, telefon, elektrik tellerinin, kanalların ve güvenlik sistemlerinin yerine geçecek olan görünmez sistemlere, insanların yaşam kalitesini etkilemeden rahatça  müdahale edilebilecek.


Genelde karmaşık şehirlerin çözümünde grafik yorumları ve genel tasarım ilkeleri dikkate alınır. 2001’de Burgos’ta düzenlenen 6.Europan Yarışması’nın kazanan çalışması olan Noktalar ve Döngüler (Dots and Loops) projesinde, bir otoyoldan yayılan ses dalgalarının haritası çıkarılarak bir konut bölgesinde bulunan yapıların yerleşim düzeni tanımlandı, ve faaliyetler bu ses seviyelerine göre eğimlendirildi. 

Europan yarışmasında 1.lik ve 2.lik ödülü kazanan projeler dahilinde genel olarak SMAQ projelerine bakıldığında; bu projeleri strüktürleri değiştirildiğinde estetik özelliklerinin azalmasıyla tanımak mümkün. Bir gerçek de şu ki, objeler şekillenmeye ve yapıdaki hileler artmaya başladıkça tasarımda kullanılan çapraz çizgileri okumak bir hayli zorlaşıyor. Boccioni’nin belli kısımlarında paralel çağdaş eğilimlerde görüldüğü gibi, SMAQ’un binalar ve kent planları için hazırladığı projeler karışık sarmal makarnalara benziyor. Bu projelerde alanlar çözülmüş ve belirginleştirilmiş, başlıca merkezler çevreleriyle birlikte fonksiyonları da içine alınarak tanımlanmış.


Müller ve Quednau’nun çalışmalarındaki banyolarda da, küçük çapta aynı mantıkla denenmiş cisimlerin, strüktürel rijitliği ve fiziksel yumuşaklığı aynı özellikte nesnelerle karşılaştırılmış. Yaklaşık 1000 metre uzunluğundaki hortumlar, eğri şeklinde asılı dikey ahşaplardan oluşan yaşam nişleri oluşturmakta kullanıyordu. Bu sarmal burguların güneş ışınlarına maruz bırakılan yumuşak sarmal boru yüzeylerinde büyüme oluyor ve 2 saatte konforlu banyolarda kullanılabilecek suyun ısınması sağlanıyor. Bu eğri sistemler ağında, lamine ahşap platformdan yapılmış kanallı sisteme sahip bir banyo çözülmüş. Banyo bittiğinde su çimleri sulamakta da kullanılabiliyor.

Sonuç olarak kendi içinde fonksiyonları çözülmüş olan bu sistem, irrasyonel elemanların anlamlılığını ortaya koyuyor. David Cronenberg’in filmlerindeki organik ve inorganik arasındaki çaprazlama görüntülerini anımsatan obje, canlı bir ur tarafından kirletilmiş bir mimarlık kalıntısına benziyor.

Kent altyapısında kullanılan bu ilk mimari örnekler, başarıyı anlatıyor, literatürler mühendislik grafiklerinin inşa işlerinde kullanılması gerektiği üzerine değişiyor. SMAQ un çalışmalarıyla katı anlayış kovalanıyor, yönetim bu uygulamaların kullanımına yakın ve eğlenceli tavrıyla çağdaş mimarlığa da katkıda bulunuyor.