Fotoğraflar: Wow Turkey
Üç farklı okulun diploma jürilerinin her biri farklı okullardan mezun üç Arkitera editörü tarafından izlendi. Bu yazı dizisinin ikinci bölümünü 14 Haziran 2007 tarihinde gerçekleştirilen Mimar Sinan Üniversitesi, Mimarlık Bölümü, B Sınıfı oluşturuyor.
Prof.Dr. Halit Yaşa Ersoy’un başkanlığını yaptığı jüri, Prof.Dr. Murat Eriç, Doç.Dr. Güzin Kaya, Prof. Nursel Onat, Yard.Doç.Dr. Fevzi Dansık, Yrd.Doç.Dr. Hale Tokay, Yrd.Doç.Dr. Ahmet Tercan’dan oluşuyordu. İstanbul ve Yıldız Teknik Üniversiteleri'nin birden fazla jüri seçenekli sisteminin aksine Mimar Sinan Üniversitesi’nde tüm mimar adayları aynı kurulun değerlendirmesine tabi tutuluyorlar. Buna karşın belirli çalışma alanları ve konularıyla değil kendi belirledikleri proje arazilerinde, otel, kültür merkezi, müze ve stadyum seçenekleri arasından çalışmak istedikleri konu ya da konular üzerine projelerini geliştiriyorlar ve bu nedenle öğrencilerin alan ve konu tercihleri de değerlendirme sırasında önemli bir kriter haline geliyor.
Mimar Sinan Üniversitesi’nde öğrenciler 5 aşamalı bir sistemden geçerek mezun oluyorlar. Bu sistem, 4 jüri değerlendirmesi ve bir eskiz sınavından oluşuyor. Arsa jürisi olarak adlandırılan ilk jüride, farklı arazi ve program önerileri sunularak, ilerki aşamalar boyunca geçerli olacak kararlar alınıyor. İkinci aşama ise, seçilen arazi için oluşturulan önerilerin 1/1000 ve 1/500 ölçeklerde sunulmasını kapsıyor. Ana öneriyle birlikte, farklı alternatifler de jüri sırasında tartışılıyor. Üçüncü jüride yine odak noktası öğrencinin üzerinde yoğunlaştığı projeyken, diğer öneriler de sunumda yer alabiliyorlar. Projenin teslim edilmesiyle birlikte gerçekleştirilen son jüride ise tek proje, jüri üyelerine sunuluyor ve üyeler, jüride de sıkça vurgulandığı üzere, öğrencinin “mimar olmaya hak kazanıp kazanmadığı”na karar veriyorlar.
MSGSÜ jürilerinde, mimar olmanın sorumluluğu oldukça öne çıkan bir tema ve yapılan eleştirilerde sıkça bir mimarın yapması ve yapmaması gerekenlere değinildiği görülebiliyor. Bu nedenle mimar adaylarının paftalarında yaptıkları küçük bir ihmalkarlık ya da karar aşamasında verdikleri ufak hatalar, jürinin projenin geri kalanını değerlendirmek konusunda motivasyonlarını kaybetmelerine neden olabiliyor. Herkesin olabildiğince net ve yapıcı olmaya çalıştığı eleştirilerde, birçok öğrencinin vermiş olduğu emek gözardı edilemeyecek boyutlarda olduğu için zaman zaman gergin anların yaşanması kaçınılmaz oluyor. Özellikle bitirme jürisinden geçer not almanın birden fazla denemeden sonra mümkün olabildiği MSGSÜ gibi bir kurumda, öğrencilerin jüri öncesi heyecanı uzaktan dahi görülebiliyor. Yapılan görüşme sırasında jürinin ortak fikrinin olumlu ya da olumsuz olduğu her ne kadar anlaşılır olsa da, öğrenciler jürinin tavrına bakarak ertesi gün açıklanacak notlar hakkında tahmin yürütmenin oldukça zor olduğunu söylüyorlar. Değerlendirmesi çok uzun ve sancılı geçen bir öğrenci mimar ünvanına hak kazanırken, çok daha kısa zamanda sırasını savan ve fazla negatif eleştiriye maruz kalmayan bir öğrenci ertesi dönem yeniden aynı jürinin karşısına çıkmak zorunda kalabiliyor.
Derya Karadağ’ın İstanbul Teknik Üniversitesi’nde gerçekleşen diploma jürisi hakkında yazdığı yazıdan da anlaşılacağı üzere, burada çok daha ağır bir eleme sistemi uygulanıyor. Karşılaştırmanın bir tarafında İTÜ’de zaman zaman endişe verecek derecede az zorlanarak ve Mimar Sinan’da asla kabul edilmeyecek proje ve sunumlarla mezun olan mimarlar, bir tarafta ise ne kadar iyi bir diploma projesi yapmış olursa olsun henüz lisans eğitimini tamamlamış bir mimarın ne denli “mimar” olduğu ve ne derece sorumluluk alabileceği düşüncesi duruyor. Şu ana kadar gözlemlediğimiz iki okulda da geçerli sistemlerin, lisans eğitiminin sonuna gelmiş bir mimar adayının, iyi bir mimar olma kriterlerini taşıyıp taşımadığını sınamak konusunda ne denli başarılı olduğu tartışılabilir.
Bütün yorumları forumda okuyun!Bütün yorumları forumda okuyun!