Marmara Depremi’nde Düzce’de yıkılan bir apartmanda 15 kişi ölmüştü.

Yıkılan apartmanın altında kalarak 25 yaşında ölen Doktor Nesrin Delibaş’ın babası, binanın yapımıyla ilgili kişiler hakkında suç duyurusunda bulunmuştu.

1999 yılında Düzce Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülmeye başlanan dava, bu yıl sonuçlandı: Bilirkişi raporlarıyla hatalı oldukları belirtilen bir müteahhit, bir mühendis ve bir mimar "suç zamanaşımına uğradığı için" herhangi bir ceza almadan kurtuldular.

Bu davanın görülme sürecinde yaşananlar, Türkiye’de adaletin yerine getirilmesi konusunda nasıl sorunlar yaşadığımızı gösteren bir "laboratuvar" gibi.

Mahkeme, önce binanın yapım tarihinin 1985 yılı olması nedeniyle "zamanaşımı" kararı verdi.

Yargıtay, zamanaşımının binanın yapıldığı tarihten değil, yıkıldığı tarihten başlaması gerektiğini belirterek kararı bozdu.Yeniden yapılan yargılamada sanıklar çeşitli hapis ve para cezalarına çarptırıldılar.

Yargıtay, bu kez dava sırasında ölenlerin yakınlarının dinlenmemesi nedeniyle bozma kararı verdi.

Dava yeniden görülmeye başlandığında da aradan geçen 7.5 yılın, suçu zamanaşımına uğrattığı anlaşıldı.

Sonuç: Ölenler öldükleriyle kaldılar, "suç zamanaşımına uğradı" ve binanın hatalı yapımından sorumlu olanlar mesleklerine devam ediyorlar!

Böyle işleyen bir adalet sisteminin, gerçekten adalet dağıtması mümkün mü?

Sistem böyle işlerse, vatandaşların adalet dağıtan kurumlara olan güvenlerinin sarsılmasından daha doğal ne olabilir?

Elbette bu ülkede yaşayan herkesin, adalet kurumlarının siyasetten ve çıkar gruplarının baskısından korunmasının üzerine titremesi gerekiyor.

Ama bu görev en çok da adalet mensuplarına düşmüyor mu?