Fevziye Mektepleri Vakfı, geçtiğimiz hafta, davetli bir yarışma sonucunda inşa edilen ve 2007 yılı Mart ayında tamamlanan Erenköy Kampüs Yapılarının kapılarını Arkitera Mimarlık Merkezi’ne açtı. Yapının mimarlarından Haydar Karabey’in önderliğinde yapılan mimari gezi, anaokulu, ilköğretim, lise yapıları ve sosyal-idari merkez ile, Güneş Ailesi tarafından vakfa bağışlanan kampüs arazisinde önceden varolan, tasarıma yön veren ve proje kapsamında yenilenen köşkten meydana gelen yerleşimi kapsıyordu.
Gezinin başlangıç noktasını arazinin karşılıklı iki çeperine dayanmış yapılardan biri olan lise binası oluşturuyordu. Bir ucunda ana giriş, diğer ucunda ise toplantı salonu ile öğrencilerin ders saatleri dışında buluştukları kantin bulunan binada, standart ve özel derslikler, atölyeler, planetaryum uzun koridorun çevresinde konumlandırılmış, bahçe cephesinde ise her iki dersliğin ortasından geçen akslara, iki mekanı birden gözetlemeye yarayan eğitmen kontrol odaları yerleştirilmiş. Dersliklerin dağılımı farklı katlara göre özelleşmiş ve yalnızca kullanıcıların değil ziyaretçilerin de kolayca anlayabileceği net bir şekilde tanımlanmış.
Bahçenin diğer tarafında ve aynı zamanda arazinin diğer çeperinde yer alan ilköğretim binası ise benzer biçimde anaokulu ve sosyal merkez arasına yerleştirilmiş.
Yerleşimin bir diğer girişinde yer alan ve arabayla da ulaşılabilen okul öncesi eğitim binası, lise ve ilköğretimden farklı olarak iki kattan meydana gelen bir yapı. Haydar Karabey, bu binaya girerken, içeriye girmesine izin verilmeyen velilerin çocuklarını kapıya kadar bırakma istekleri doğrultusunda bu tür bir düzenleme yapıldığını belirtiyor. Hemen girişte yer alan karşılama ve bekleme alanlarının ardından, yapının gerçek kullanıcılarına ait, iki kat yüksekliğindeki buluşma alanına ulaşılıyor. Kampüsün geri kalanında sıkça rastlamadığımız bir renk kullanımını, bu mekanı çevrelyen çeşitli yüzeylerde görebiliyoruz. Okul öncesi eğitimin verildiği sınıflar, ıslak hacimler ve bunların yanı sıra atölye, mutfak gibi özelleşmiş derslikler bu mekanı çevreleyecek biçimde 1. katta yer alıyorlar.
Anaokulundan doğrudan ulaşılabilen uzun ilköğretim koridorunun ortasında ise ziyaretçileri yeniden günışığıyla aydınlanan bir galeri boşluğu karşılıyor. Yönetim bölümü ve anaokulundan sonra üçüncü bir renk kullanımı da 3 kat boyunca devam eden bu boşluğun zemininde karşımıza çıkıyor.
Dersliklere ev sahipliği yapan daha özel bu iki kolu birbirine bağlayan üçüncü bölümde ise spor salonları, oditoryum, yemekhane gibi genel işlevleri olan ortak mekanlar yer alıyor. Yapının mimari çizimlerinde görülmeyen ancak kampüs avlusunda yoğun biçimde fark edilen çevre binalara sırt çevirerek ortadaki bahçeye yönelme yaklaşımı, özellikle oditoryum ve yemekhaneyi bahçeden ayıran eğrisel duvarda dikkat çekiyor. Köşk etrafındaki bu tamamlanmamış çemberin tam ortasına yer alan duvarda, bahçenin yeşil dokusunu yansıtan ve bu atmosferin etkisini artıran özel bir cam kullanılmış.
Malzeme seçimindeki özen, elbette yalnızca yukarıda bahsedilen cepheyle sınırlı değil. Tüm mekanları oluştururuken malzemeler bir okul yapısı için gerekli görsel ve işitsel konfor koşulları en iyi şekilde sağlanacak biçimde seçilmiş ve mekanın sürekli kullanıcıları olan okul personeli de bu tespiti doğruluyorlar.
Okul bahçesinde yenen yemekle son bulan bu gezi, Arkitera Proje ve Arkiv’de gördüğümüz başarılı mimari görselleştirme teknikleri ve fotoğraflardan aşina olmamıza karşın, uygulanmış yapıları yerinde görmenin, mekanların içinde olmanın, yapı elemanlarının ve malzemelerinin etkilerini birebir görmenin ne denli önemli bir deneyim olduğunu bizlere hatırlatmış oldu.
Bütün yorumları forumda okuyun!Bütün yorumları forumda okuyun!