Tijuana yirminci yüzyılın başında tarım ve hayvancılıkla ayakta kalabilen bir kentti. Bölgedeki birkaç bina San Diego’dan getirilen ahşaplar kullanılarak yapılmıştı. Kaliforniya ise o zamanlar, Frank Lloyd Wright ve Greene & Greene’in çalışmaları tarafından temsil edilen Avrupa’nın arts & crafts hareketini yansıtıyordu. Greene kardeşler Kaliforniya’da art & crafts çalışmalarını derin saçaklar, açık - kapalı revaklar ve evin uzantısı olarak verandalarla geliştirirken keşfedildiler.

Sınırdaki konut mimarisi de, başlıca karakteristik özelliklerini korurken diğer yandan basitleştirerek bu dile uyum sağladı. Sınırdan geçerken Meksika halkı için ayrılan bölgede prefabrik arts & crafts tarzı evleri görmek çok şaşırtıcıydı. Evler prefabrik olduğundan beri Tijuana’lı mimarlar tasarımlarını, bu önceden hazırlanan evlerin detaylarıyla sınırlandırmak zorunda kaldılar. 1915 yılında, organizatörlerin “Meksikayı fethedenlerin Yeni İspanya hayali”ni gerçekleştirmek amacıyla düzenledikleri Panama Pasifik Sergisi’nden sonra “İspanyol Uyanışı” stili Meksika’da ve batı kıyılarında yayıldı. Bu mimari akım günümüzde hala Tijuana’da hakim.

1980’lerden sonra, büyük kurumsal mimarisiyle öne çıkan Tijuana Kültür Merkezi’nin çevresindeki geniş bulvarları, otoyolları ve alışveriş merkezleriyle Tijuana’nın Rio bölgesi gelişen modernizmin sinyallerini veriyordu. Bu yeni bölgedeki, şehrin ihtiyaçlarını değerlendirme fırsatı yerine, emlak ofislerinin talepleri doğrultusunda şekillenen mimari doku hala modernist görüşe ihtiyaç duyuyor. Üstelik, Tijuana’daki mimarlık okulları da kentin değişen ihtiyaçlarını anlayan, akademik modeller tasarlama inisiyatifini kullanmıyor. Bu durum genç mimarların çalışmalarında da karmaşıklığa neden oluyor ve gelecek nesillere geliştirilmesi gereken kritik bir sorumluluk bırakıyor.

Bugün Tijuana her yıl sınırı geçen 90 milyon göçmen akınıyla tanınıyor. Şehir, her biri kendi kültürünü bu bölgeye getiren çok sayıda turistle birlikte Meksika ve Latin Amerika’nın her bölgesinden göçmenleri cezbediyor.

Tijuana’daki mimarlık uzun süre özgün dilini aradı ve bu arayış modern işlevsellikle güçlü bağlar kuran mimari anlayışla sonuçlandı. Bu mimari üslupta, karakteristik Meksika motifleriyle modernizm bir arada kullanılıyor. Bunların dışında garaj kapılarının biraraya getirlmesini savunan bir İngiliz mimarın tarzı, Amerikalı bir mimar tarafından tasarlanan organik mimari ve ekolojik olarak araba lastiği kullanımını gerektiren bir mimari anlayış ortaya çıkıyor. Genç mimarların yürüttüğü çağdaş mimarlık hareketi Rem Koolhaas’ın çalışmalarıyla rekabet ediyor. Bu rekabet, Koolhaas’ın iş anlayışından ziyade işlerindeki biçimsel karakteristiklerini içeriyor. Kaliforniya’daki konutsal gelişimin etkisi halen çok güçlü, özellikle de çoklu üretimde ve özel projelerin detaylarının vurgulanmasında. Benzer konulardaki detaylar Tijuana’nın ticari ve konut mimarisinde de örnek alınıyor.

Tijuana, kendisini her gün yeniden keşfeden bir tür deney laboratuvarı, böylece bu şehirdeki mimarlar da güçlü bir kentsel çevre için yeniden oluşturulması gereken disiplinin rahatlığını yaşıyorlar. Burada müşterilerin tasarımsal arzularını yerine getirmek kolayken, kaotik ortamı dönüştürmek için sipariş etmeye veya yeniden kurgulamaya karar vermek de bir o kadar zor.

Tijuana için mimarların dileği, binlerce şehirlinin hayallerini kent ortamında bir araya getirebilmek.