1990 yılında, Çanakkale Savaşları'nın 75. anma yıldönümünün hemen öncesinde, Özal'ın talimatıyla Çamburnu Mevkii'nde bir bina yapılmış ve burası Milli Parklar Müdürlüğü'ne bağlanarak tören dönemi ve sonrasında Tanıtım Merkezi olarak hizmet vermesi sağlanmıştı.

Açılışında bizzat Özal ile birlikte bir sabah kahvaltısı yaptığım bu binanın 2003 yılında önünden geçerken bir harabe haline gelmiş olduğunu yine kendi gözlerimle görmüş ve bu kanaatimi de içeride bir odada oturmakta olan, kimliğini bilmediğim bir zata yüksek sesle açıklamaktan çekinmemiştim.

Aynı yıl olmalı; Milli Parklar Genel Müdürlüğü, Kilya Koyu'nda ilkinden daha mükemmel bir bina yaptırdı ve bunun Ana Tanıtım Merkezi olarak kullanılacağını ilan etti. Eskisi ise, sadece Milli Parklar Müdürlüğü olarak hizmet verecekti...

Bugün Kilya'daki Ana Tanıtım Merkezi, Çamburnu'ndaki eskisi gibi dökülüyor. Sağdaki rölyef duvarının hali içler acısı...

Ana Tanıtım Merkezi, içindeki malzemeyle birlikte özel bir sözleşmeyle bir özel şirkete ihale edildi. Bu ihaleden pek kimsenin haberi olmadı, ama olsun... Nihayetinde işe yarar konuma sokulacaktı. Ancak düşünülen olmadı; bu şirket birçok açıdan hem mekana hem de ilgili insanlara maddi zararlar vererek geçen yıl Merkezi terketti. Bir süre kapalı kalan Ana Tanıtım Merkezi'nin geçtiğimiz günlerde yine sessiz sedasız birtakım işlemlerle, yine özel bir şirkete teslim edildiğini duyduk...

Bu arada, eski Tanıtım Merkezi, yani Milli Parklar Müdürlüğü binası da tadilata sokuldu. Ama ne olduysa oldu; tadilat sırasında eşyaların kaldırıldığı depoda yangın çıktı ve birçok şey yandı. Yanan eşya ve malzemenin değerli olup olmadığı, yangının kasıtlı olup olmadığı, neyin yanıp neyin kurtarıldığını bilen de yok... Milli Parklar müdürü de birkaç hafta önce başka bir yere tayin edildi. Yani, "Huu komşu, oğlun geldi mi?", "Geldi..."

- "Ne getirdi?", "İnci, boncuk..."
- "Kime, kime?", "Sana, bana..."
- "Daha kime?", "Karakediye..."
- "Karakedi nerede?", "Ağaca çıktı..."
- "Ağaç nerede?", "Balta kesti..."
- "Balta nerede?", "Suya düştü..."
- "Su nerede?", "İnek içti..."
- "İnek nerede?", "Dağa kaçtı..."
- "Dağ nerede?", "Yandı bitti, kül olduuuuuu..."

Mayıs ayının başında; bölgede dolaşan dostlar ve duyarlı vatandaşlardan gerek mail gerekse telefon yoluyla aldığım şikayetin haddi hesabı yok. Hepsi de bölgedeki pislikten ve ilgisizlikten şikayetçi... Milli Park yönetimi belli ki 18 Mart ve 25 Nisan yorgunluğunu üzerinden atamamış olmalı... Ya da "müdür yok, amir yok, yan gel yat" pozisyonundalar...

Bugünkü Ana Tanıtım Merkezi'nin çöpleri 6 Mayıs 2008, saat 19.32'de bu durumdaydı. Ve günlerdir de böyle duruyordu. Çöplere bakılırsa, hepsi de Merkez'e ait malzemenin pisliği... Yakın çevre de ortalığa saçılan ve günlerce kaldırılmayan pislikten nasibini alıyor. Her yer pet şişe, ayran kabı, poşet artığı çöpüyle dolu. Bölgeyi baştan sona kaplayan bu plastik çöp pisliğinin tek kaynağı bu Ana Tanıtım Merkezi... Tüm bu pislik, ziyaretçilere kumanya olarak buradan verilen yiyecek artığı...

Bakalım bu "şehit-şüheda turizmi" daha ne kadar sürecek böyle? Beyninde ve kalbinde şehit-şühedaya karşı en küçük bir utanç duymayan bu kara kalabalıklar ne zaman ayağını çekecek bu bölgeden? Atalarının mezarını çiğneyip çöp içinde bırakırken utanç duymayanların bu akını ne zaman bitecek?

Benim tahminim, bu furyanın 2015'e varmadan sona ereceği yolunda... Otobüslerle tabur tabur bölgeye taşınan kuru kalabalıkların da bir sonu var elbette... Bu kuru kalabalıkları bölgeye taşıma dümen-dubarasıyla bu işten kaldırılan milyarların da bir haddi hududu olmalı... O zaman ne olacak hep birlikte göreceğiz?

O gün geldiğinde "Dedeciğim ben geldim" diyenleri, "vatan, namus, devlet için şehit olmaya hazır" olanları arayacağım...