Herkes kendi ülkesini öyle mi görür bilemem ama bizde tezatların daha yoğun olduğu bir gerçek. Sık sık ‘medeniyetler ittifakı’ için dış seyahatlere çıkan başbakanımızın ülkesinde medeniyetlerin tehdit altında olduğunu görmezden gelmenin adeta belli kuralları oluşmuş.

Ülkede neredeyse hepimiz örneğini Allianoii veya Hasankeyf’te gördüğümüz gibi DSİ görev alanlarındaki tarihi dokunun sular altında kalmasına karşıyızdır. Yine Irak’ın işgalinde yağmalanan müzeler konusunda içi sızlamayanımız yoktur. Yolu Mısır’a uğrayanlarımız piramitlerin Napolyon’un işgal ordularınca atış poligonu olarak kullanılmasına duydukları öfkeyle geri dönerler. Yugoslavya’da yaşanan iç savaş yıllarında soykırım iddiaları kadar tarihi Mostar Köprüsü’nün yıkılması da yüreklerimizi sızlatmıştı.

Peki ne oldu da kendi ülkemizde çatışma alanlarındaki tarihi dokuyu haber değeri olmaktan çıkarttık ve bombalanan, roketlenen bölgeleri salt dağlık alan veya mağara olarak adlandırmaya başladık?

Ne zaman haberlerde ülkemin bombalanan dağlarını, mağaralarını görsem Ersin Alok’un Anadolu’da Kayaüstü Resimleri adlı kitabına uzanır elim. Binlerce yıl öncesinden günümüze uzanan bu resimler Dünya Prehistoryası içinde çok önemli bir yere sahip. Van Trişin Yaylası, Cudi Dağı ilk akla gelenler.

Ne zaman haber spikerlerinin sesi kendi ülkesine düşen bombaların şehvetine kapılsa elim bir Kayaüstü resminin fotoğrafına ilişir. Belki de savaştan kaçan bir Anadolu delikanlısının bin yıllar öncesinde dağlara sığınmış resimleridir dokunduklarım, kim bilir? Yaşadıklarımız daha ne kadar Tolstoy’u haklı çıkaracak? ‘Siz savaşla ilgilenmiyor olabilirsiniz ama o sizinle mutlaka ilgilenecektir’ sözünün bin yıllar sonrasında Anadolu kayaüstü ressamlarını da ilgilendirebileceğini kim bilebilirdi? Evet, barış adına çaba harcamak için bir nedenimiz daha var. Anadolu’nun en önemli prehistorik açık hava arkeolojik alanlarına sahip çıkmak gibi.