Son zamanlarda, eski bir arkadaşım olan Stanford Kwinter'ı ziyaret etmek için Harvard'a önemli bir ziyaret yaptım. GSD'deki sınıfını göstermek için beni davet etti. Şu günlerde odaklanmış olduğum projeler hakkında konuşmaya başladık: Yenilik ve tasarım araçlarını kullanarak, olabilecek en geniş kitleye ulaşacak yeni bir eğitim projesi başlatmak. Tartışmamız çok heyecanlı geçti çünkü bu bazı öğrenciler için alışılageldik bir şey değildi. Cesur bir öğrenci sesli bir şekilde şikayet etti: "Sizin konuştuğunuz dilden ve ölçekle ilgili saplantınızdan rahatsız oldum. Bu gerçekten gerekli mi?" Cevabım oldukça acımasızdı: "Sizin problemleriniz umrumda değil çünkü onlar gerçek değil. Lüks problemler. Sizin olumsuz olma gibi bir lüksünüz var. Şu anda Malawi'deki insanlar enfeksiyonlardan dolayı acı çekiyorlar ve ölüyorlar. Onların gerçek problemleri var ve bir şeyi biliyorlar: Çözümlere ihtiyaçları var, ölçekler kapsamında...

Olumsuz ve sadece tek bir noktaya odaklanmak şu anda mimarlığı etkileyen kavramlar. Ekonomik sıkıntılardan, güçsüzlüklerden durmadan şikayet edip durmak... Beni ateşe at! Bunlardan birkaçı da yanlış değil. Şu anda bulunduğumuz ekonomik koşullarda, bu piyasada bina inşa etmenin ne kadar zor olduğuna inanmadığımdan ya da mimari hayatı ve kültürel değerleri şekillendiren vatandaşların, hayalleri ve hırslarını desteklemediğimden değil ama beni iki sebep çileden çıkarıyor. Birincisi, mimar olmanın herhangi geçerli bir şikayeti olamaz. İkincisi ise, şu anda Amerika'da kendi kendine olan birçok mimarlık problemi var. Mimarlığın, Dünya nüfusunun büyük bir kısmıyla ilgisi yoktur çünkü mimarlar "olmayı" seçmişlerdir.

Amerika'da mimar olmak gerçekten bu kadar zor mu? Kandahar'da entelektüel bir kadın olmak zor. Çin'de kullanmış ürünlerle yaşamak ve bir çöplüğün içinde çocuk yetiştirmek zor. Malawi'de çocuk olmak ve yolunuzu bulmak zor. Amerika'nın çok nüfuslu hapishanelerinde uyuşturucudan uzak durmak zor. Bu durumlar zor işte. Mimar olmak zor değil.

Yani gerçekten şimdi bir başka mimarın, mimarlığın ne kadar zor olduğunu anlatmasını mı dinleyeceğiz? Hayır. Eğer Harvard'da bir öğrenciyseniz ya da mimarlık yapıyorsanız %1'lik bir önceliğiniz var. Evet, doğru, %1. %1'lik üniversite mezunlarından değil, %1'lik insanlık oranından bahsediyorum. Dünya'nın %1'inden azı yüksek öğrenim gördü. Bakın, %1'likten az bu oranla neler başardık: Milyarlarca insan için sağlık, yiyecek, su, enerji, erişim ve hareketlilik sağlamak. Bu oranla büyük değişimi yarattık. %1'lik bir dilime daha ulaştığımızı bir hayal etsenize. Benim demek istediğim de bu: Mimarların dünyayı şekillendirme, daha iyi, daha güzel ve yaşanılabilir bir çevre yaratma ve insanlığa ulaşma adına inanılmaz bir gücü var.

Eğer bir mimarsanız ve "Hey bu şahane! Şu an insanlık tarihinde çalışmak ve yaşamak adına en güzel, en havalı ve en çılgın dönem!" diyebiliyorsanız ve "Hemen yeni bir şeyler öğrenmem lazım çünkü herşey belirsiz. Dünyada'ki herkesin bu yenilikçi ve güzel yeryüzüne katkıda bulunmak ve bir parçası olmak için bir şeyler yapması lazım," demiyorsanız, söylediklerinizin hiçbirini duymak istemiyorum... Eğer en ufak bir şikyette bulunmak istiyorsanız, sadece durun. Eğer kendinize odaklanmışsanız ve insanlar hakkında "işte oradaki" gibi tanımlar kullanıyorsanız, "bizim işimiz" diyosanız, bunu da duymak istemiyorum. Eğer eleştirel olmak ve negatif olmak arasındaki farkı söyleyemiyorsanız ve bazı şeylere karşı başkaldıran uygulamalar yapıyorsanız, sonra bana gelip "İnsanlar neden beni anlamıyor" diye ağlamayın.

Eğer bir sabah kalktığınızda ve mimarlığın sınırlarını sorguladığınızda, Dünya'yı yeniden tasarlama gücünüzü ve bir sonraki yüzyılda doğacak 4,5 milyar çocuk için neler yapabileceğinizi düşünüyorsanız, hemen birşeyler yapmaya başlayın. Eğer meslektaşlarınız çok popüler olmakla meşgullerse, siz oyuna katılın. Bir sonraki neslin ihtiyaçlarını karşılamakta yüz yüze geldiğimiz sorunları çözmek adına, bu harekete katılın. Eğer mimarlık ve tasarım yöntemlerinin geleceğin şehirleri, hükümetleri, ekolojileri ve ekonomileri için merkezi bir nokta olduğunu anlayabiliyorsanız, o zaman lütfen sesinizi yükseltin! Tartışmalara katılın ve sizi Dünya'nın geri kalanından ayıran kendi sıkıntılarınızı terkedin. Şikayet etmeyi bırakın ve olasılığın devrimine katılın.