Süleymaniye sokaklarındaki çocuk nüfusunun çokluğu dikkate alınarak, çocukların kendileriyle, hayatlarıyla, arkadaşlarıyla, çevreleriyle, sokakla daha farkındalığı yüksek ve üretken bir ilişki kurmaları amaçlanarak çocuk atölyesi yapmaya karar verildi. Bunun için yapı, oradaki bir ilköğretim okuluna yakın, Süleymaniye’nin topografik ve mimari özellikleriyle görsel zenginliğe sahip, farklı bakış açıları sunan dört sokağın kesiştiği bir yere konumlandı.

Ahşap iskelet taşıyıcı sistem ve farklı kotlarda ahşap döşemeler düşünüldü. Kolonların eğik kullanılmasıyla aşağıda drama, oyun, resim gibi farklı eylemlere geniş alan açılması amaçlandı, diğer kotlardaki döşemeler ise yukarı yanlara çekilebildi. Yana çekilmiş döşemeler, yalnızca korkuluklarla sınırlandırıldı. Böylece içerideki eylemler ve insanlar arasındaki etkileşimin kesilmemesi hedeflendi. Her bir bölüme alttaki büyük alandan uzanan kedi merdivenleriyle ulaşım sağlandı. Bu merdivenlerin bazıları çok uzun olduğundan sirkülasyon için daha konforlu bir çözüm düşünülebilirdi ancak, taşıyıcı sistemle ilişkisi ve genel karaktere uygun olması dolayısıyla böyle bir sistem önerildi. Kolonlar eğik kullanılarak sokakta ve içeride, cepheler boyunca farklı açıların algılanmasına ve içle dışın ilişkilendirilmesine çalışıldı. Her bir döşemenin farklı kota oturmasıyla da yine kolonlar arasındaki farklı alanları kullanmak, bu sayede farklı mekan etkileri elde etmek ve sokakla olabildiğince farklı bakış açılarıyla görsel ilişki kurabilmek amaçlandı. Bu çabaların sonucunda oluşan doluluk ve boşluklar dışarıyla ilişkiyi olabildiğince arttırmak ve içinde eylemlerin gerçekleşebileceği mekanlar oluşturabilmek gibi işlevsel nedenlere hizmet ediyorsa da süreç boyunca imge olarak kuvvetli karakteri olan bir yapı üretmek gibi biçimsel bir kaygı da taşındı.

Ayrıca Süleymaniye’deki işlevsel kaygılarla yapılmış geleneksel yapıların bu projeye büyük ölçüde referans olduğu göz önünde bulundurulursa, bu proje için işlevsellikle, görsel bütünlük çabasının çok da ayrı olmadığı sonucuna.

Gece ve gündüz sokakla ilişkide olabilmek için cam cepheler düşünüldü. Herbir pencerenin açılabilir olması ve güneş kontrol elemanlarıyla içeridekilere iklim ve ışık kontrolünde belli bir özgürlük sağlanması amaçlandı. Güneş kontrol elemanlarıyla istedikleri zaman istedikleri yerde günışığını kesebilmelerinin yanı sıra, içeride yaşayanların, cephenin görünümünde etkin rol oynamaları amaçlandı.

Süleymaniye'de Çocuk Atölyesi