2000’li yılların ilk çeyreğinde, yaygın olarak metropol adıyla da anılan dünya anakentlerinden birinde, İstanbul’dayız. Anakentler, yan yana farklı durumların iç içe varlığına olanak tanıyan, giderek de benzer oluşlara kaynaklık eden, doğurgan, dinamik bir organizmaya benzetilirler.

Bu yıllar, uzun süreden beri görmezden gelinen enerji yönetimi ve buna bağlı küresel ısınma sorununun, sonuçlarının görünürlüğünü, inkâr edilemeyecek ölçüde arttırdığı, önlemler için fırsatların tükendiği yıllardır aynı zamanda. Politika, sermaye, bürokrasi üçgeninde sıkışmış kalmış alınabilecek önlemlerin pek çoğu için yeni stratejiler aranmaktadır. Urbanecopolis projesi, böyle bir ortamda, İstanbul merkezli olarak doğmuştur.

Antroposentrik (insan merkezli) bakış açısının yarattığı yaşam çevrelerinin neden terk edildiği bilgisini unutmadan, insanı, bir yaşam örgüsünün içinde, varlıkların kendine özgü değerlerinin korunduğu bir ağın parçası olarak gören derin çevrebilimsel ilişkilerin, kent mekânının kendi gerçekliğindeki varlığını araştıran bir bakış açısının araştırmalarından biridir.

Urbanecopolis, mikro ölçekte fiziksel sınırların nerede başladığı, nerede bittiği belli olmayan, farklı ölçek, içerik ve tarihselliklerin üst üste yığıldığı bir denetimsiz bir toplam haline gelen bu anakentte, bu birlikteliğin yarattığı yapay doğaya eklemlenerek, yatayda kurulabilecek bir yerleşimi, mikro zeminde yapısallaştırarak düşeyde yeniden örgütleyen bir modeldir. Varoluşunu kendi kendine yeterli yapısal bir durum olmanın ötesine taşıyarak, varlığı ile çevreye katkılar üretecek bir sistem peşindedir. Örgütlenmesini, finansman koşullarını kendi kendine üretebilen ve sürdürebilen Urbanecopolis, farklı bir araya gelişlerinin enerjsini kullanarak dönüştüren, simbiyotik bir yaşam biçimi önerir.

Urbanecopolis projesi, tüm bu bileşenleri ile kentte tek başına hayatını sürdüren, rastgele yan yana gelen bağımsız fonksiyonları, bir araya gelişlerindeki potansiyelleri araştıran simbiyotik ilişki modeli sunar. İlişkileri sistemleştirirken de altları alışveriş merkezleri, üstleri rezidans, ofis ve otel olarak kullanılan, kentsel yapı tiplerini yapamadıkları ve çevresel etkileri ile kritize eder. İletişim ve etkileşimlerin güvenli ve sanal kanallarla üretildiği, konforun bilgiyle değil, teknoloji ile sağlandığı, hangi bedellerle yaşandığı bilgisinden ziyade, daha az sorumluluk duyarak yaşanan, arzular ve sahip olma dürtüsünün ağır bastığı, edilgenleş ilen bir kent yaşantısında, imajlarına uzak olmadığımız görsel, yapısal morfolojileri kullanarak bize olanaklılığı kendi içinde gizli bir dünya sunmaya çalışır. Nesnesini değil, araştırdığı konuları gündeme taşımaya çalışan bir araştırma projesi olarak da kent gerçekliğinin potansiyellerini dert edinir.Urbanecopolis