New York's genç bir insan, bir göçmen olarak geldiğimde benden önceki milyonlarca insan gibi ilk gördüğüm Özgürlük Anıtı ve Manhattan'ın şaşırtıcı silüeti olmuştu. Bu manzarayı asla unutmadım ve bu projede bu unutamadığım anımı içermektedir.

Projeyi düşünmeye ilk başladığımda, New York, Dünya Ticaret Merkezi arsasının olduğu gibi bırakılması ya da yerine yeniden bina inşa edilmesi konusunda ikiye ayrılmıştı. Birbirinden çok ayrı bu iki konu üzerinde enine boyuna düşündüm. Geleceğe ümitle bakarken, daha önce burada yaşanan olaylar birbiriyle bağdaşmıyordu. Arsaya bakmaya gittiğimde, etrafında yürüyen insanları görünce, onların gücünü hissettim ve onların sesini dinledim. Bu proje burada duyduklarım, hissettiklerim, gördüklerimdir.

Buradaki en heyecan verici olay, saldırıdan kurtulan, bir mühendislik şaheseri olan ve Hudson Nehri'nden korunmak için yapılan kulelerin taştan temel duvarlarıydı. Binanın temelleri sadece trajedinin hikayesini değil hayatın boyutlarını da anlatıyordu. "Ground Zero"nun tam merkezinde geçmişteki anılarımız ve gelecekteki umudumuzu yansıtan bir müzeye ihtiyacımız olduğunu düşündüm. Müze, "Ground Zero"ya her zaman ulaşmamızı sağlayacak girişi vazifesi görecek ve burayı ziyaret etmeye gelenlere yol gösterecekti.

Yaşanan trajik olay sonucu hayatını kaybedenler anısına "Park of Heroes" ve "Wedge of Light" ik büyük kamu mekanı daha tasarladım. Her sene 11 Eylül günü ilk uçağın çarptığı saat olan 8:46 ile ikinci kulenin yıkıldığı saat olan 10.28 arasında güneş bu mekanlarda, cesaretli insanları takdir edercesine hiç gölge yapmadan parlayacak.

Dünya Ticaret Merkezi'nin arsasını ziyaret eden, 4 Milyon'dan daha fazla kişi, duvarların etrafından dikkatlice bakarak olanların trajik boyutunu anlamaya çalışıyorduk. Bende bundan yola çıkarak, yükselen bir yürüyüş yoluyla, anma mekanın etrafını saran bir mekan oluşturdum. Bu sayede herkes sadece "Ground Zero"yu görmeyecek, hayatın yeniden başlamasına da tanık olacak."Dünya Ticaret Merkezi