Proje Müellifi:
Ahmet Özbilen (ekip başı)
Ali İstikbal

Mimari Açıklama Raporu:
Yarışma konusu olan kapı ve çevresi, üniversite yaşantısının dış dünyayla ilişkisini kuran bütün bir "eşik" gibi düşünülmüştür. Eşik, kavramsal niteliğine bakıldığında her iki noktayı birbirine bağlarken, tarafların da aynası olma özelliğini taşır. Bu demektir ki iki tarafa da aittir ve onların izlerini taşımalıdır. Buradaki sorun, geçiş sürecinin nasıl kurgulanacağı ve iletim süresince nerede, nelerle karşılaşılması gerektiğidir. Her olası durum, farklı bir süreci doğurma potansiyeline sahiptir. Öncelikli olarak yarışma şartnamesi ile yapılan yönlendirmeler doğrultusunda, buradaki olası durum çözümlenmiştir. Sonrasında öngörülen program analizi, tüm bu düşünsel altyapı doğrultusunda yeniden yorumlanmış ve tasarım sürecinin önü açılmıştır. Sözü edilen eşik, tasarımcının zihninde çok farklı mekânsal karşılıklar bulabilecek kadar ucu açık bir tanımlamadır. Tarafımızca yapılmaya çalışılan, bu durumun tüm kampüsün başlangıcı ve bitişiyle tamamlandığı, aykırılık göstermediği bir çözüme ulaşmaktır. Dolayısıyla Yıldız Teknik Üniversitesi'nin yol sınırındaki duvarı, gerektiği ölçüde yükseklikle devam ettirilip, oluşan çizgi bir dikle kesilmiş; bu da bütünün devamında bir çözüm getirdiği gibi eşik gibi bir duruma katı bir kütle üzerinden gidilmesi yolunu açmıştır. Yani istenilen boşluk, katı bir kütlenin içerisinde aranmıştır ve iki zıt durumun birlikteliğiyle, her birinin etkisinin artırılması amaçlanmıştır. Ancak bu durum, eşiğin çeperini bağladığı her iki tarafın izlerin taşıması bağlamında yeterli olmamıştır. Oluşturulan dikliğin strüktürel potansiyeli üzerine durulmuş ve her birinin betonarme taşıyıcılar olmasına karar verilmiştir. Bu dikliği karşılayacak ve arazinin elverdiği şekliyle tüm eşiğin kurgusunun konumlandırılacağı alanın çeperini oluşturacak olan ikinci bir aks, bu dikliğe uyuşmayan ve kendi dikliğiyle strüktürel stabilitesine kavuşturulmuş şekilde tasarlanmıştır. Sürecin başında çözümlenen program analizi, bu iki ana dikliğin arasında konumlandırılmıştır. Aynı zamanda her bir mekân bölüntüsünün de çatıya kadar kesintisiz devam eden betonarme taşıyıcılar olabileceği düşünülmüştür. Bunların yanı sıra oluşan bu iki dikliğin, zıtlıklarıyla da, boşluğun en katıda aranması diyalektiği gibi kendi zıtlıklarıyla farkındalıklarını artırmaları hedeflenmiştir. Ancak tüm bu öneriler her iki tarafın aynası olma durumunu henüz sağlayamamıştır. Bu nedenle tasarlanmış olan ikinci dikliğin ana aksı, doğru boyunca içeride ve dışarıda uzatılmış, dışarıda izinde kurgulanan üst geçit ile son bulmuştur. Bu durum eşiğin aranılan özelliğini sağlamasının yanında, iç-dış ilişkisinin bir sorgusu haline gelmiştir. Her iki tarafa ait olan bu aks kuvvetlenmiş ve geçtiği her yerde farklı nitelikler kazanarak, projenin ihtiyaçlarını karşılamıştır. Bu etkinin kullanıcılarca da hissedilmesi için görsel ilişki hiçbir şekilde kesintiye uğratılmamıştır ve yatay-düşey, kapalı-açık gibi farklılıklarla zenginleştirilmiştir. Tek doğru üzerindeki bu görsel ilişki, eşikle ilgili bahsedilen her iki tarafa aidiyet olgusunu sağlamlaştırmıştır. İşlevsellik açısından rasyonelitenin yakalandığı düşünülen noktada oluşturulan tüm kurgu, arazi eğimi ve diğer çevresel verilerle yeniden ele alınarak, her yönüyle bütüncül bir çözüme yaklaşılmaya çalışılmıştır.
Davutpaşa Ana Giriş Kapısı ve Yakın Çevresi Mimari Proje Yarışması