Proje Müellifi

Süleymaniye Bölgesi adını 16.yy Kanuni Sultan Süleyman adına Mimar Sinan tarafından tasarlanan Süleymaniye Külliyesinden alır. Bizans döneminde toplanma yeri olarak işlevsellik taşıyan bölge Osmanlı döneminde cami ve külliyelere dönüştürülür. Mahalleler külliye etrafında organik yerleşme alanları halini almıştır. Külliyeler genellikle geometrik akslar çevresinde planlanmıştır. Bu form kendi çevresinde yer alan sokakların ve mahallelerin oluşum şemasını tayin eder.16.yy. da artan nüfus17.yy.da çıkan yangınların oluşması nedeniyle büyük değişime uğramıştır. Bunun sonucu olarak pek çok yapı kâgire dönüşüp Prost planına göre sokaklar genişletilmiştir.19.yy. da askeri gereksinimlerin karşılanması düşünülerek tersane tesisleri kurulmuştur. Bu gelişme bölgede sanayileşme sürecini başlatmıştır.

Süleymaniye bölgesinin analiz aşamasından çıkarılan sonuçlar tasarım kararlarında birer kriter olmuştur. Öncelikle tasarımın bölgenin ihtiyacını karşılayacak yeni bir işlev ve bu işlevin getireceği olumlu etkilerle iyileşme sürecine girmesi baz alınmıştır. İlk olarak bölgede yoğun olarak yer alan imalat,depolama ve günlük ticaret fonksiyonu alan içerisinden arındırılmalıdır.Bunun yerini sosyal hizmet alanları gibi fonksiyonlar konularak eski aile yaşamını sanayileşme yerine getirebilmelidir.Bu yenilenme sürecinde var olan tarihi dokuya uyum sağlayan organik oluşumlu yapılanma söz konusu olmalıdır.Korunmaya değer binalara yaklaşım bu yapıları ezmeyecek biçimde gerek gabariler gerekse kat ve pencere hizalarının sürekliliği ile yapılmalıdır.Süleymaniye cami çevresinde bulunan tarihi yapılar ile olan aksı vurgulanarak kullanıcılar için tarihsel değerler arasında dolaşım ağı sağlayabilmelidir.

Tasarımda kütle oluşumu aynı yapı adasında bulunan medreselerin iç avlulu oluşumuyla devam ettirir şekilde düşünülmüştür. Yapı adasının dış çeperine yaslanarak medrese duvarının devamını sağlar. Böylece çok büyük boşluklar verilerek mahalle dokusuna aykırı düşmeyeceği düşünülmüştür. Yapı oluşturulurken gabariler önemli yer tutar. Medreseler ve korunmaya değer yapılara saygılı bir biçimde yaklaşıp onu ezmeyen ve devam ettiren bir tutum sergilenmiştir.

Ada dışında düz hat boyunca devam eden yapı, hareketliliği iç mekânlarda sağlar. Arazinin eğimli bir yapıya sahip olmasından dolayı mekânlar arası kot farkları yaratılarak kullanıcıya sıkıcı olmayan bir dolaşım sağlar. Oluşturulan avlular yapıda perspektifi arttırarak farklı bakışlar oluşturur.

Malzeme kullanımı bölgenin ahşap ağırlıklı özelliğinden dolayı ahşap-çelik-cam öğeler tercih edilmiştir. Saydamlık korunması gereken bina aralarında ve kış bahçelerinde arttırılarak dışarıdan bakıldığında iç mekân hakkında oluşturulan fikri arttırarak daha tarafsız bir yaklaşım sunar. Üst katta oluşturulan seyir terası; kafe, etkinlik alanı, yazlık sinema işlevleriyle Süleymaniye Camii ve Haliç'e bakan manzaraya sahiptir.

Olabildiğince gözenekli düşünülen yapı açılan sokaklarıyla halk katmanı oluşturur. Adanın yapılanmasında Pervitich haritası referans alınarak o dönemde açık olan Mimar Sinan Caddesi ile Fetva yokuşu arasındaki sokak tekrar oluşturularak eskinin izi sürdürülmüştür. Ortadaki sokak yapı içindeki mekânlara dağılan bir odak noktasıdır. Araştırma merkezi, konferans birimi, müze ve atölyeler buradan beslenir. Medrese ile yapı arasında açılan sokak yapı duvarını halkın anı duvarı olarak kullanabileceği eğlenceli bir işlev haline getirir.