|
Dost Yitirmek
Baykan Günay
Ankara Koleji sıralarından başlayan kırk küsur yıllık bir dosluk;
Kolej, ODTÜ, Danimarka, futbol, macera, şehircilik, yarışma, proje, meslek,
bilim; son olarak da Doha seferlerini birlikte tattığımız büyük dostumu
yitirdim.
Naimanım Teyze, Semra, Ahter, Şefik (enişte), Ömer, Şule (tanıştığım
sıra ile yazdım) ve Pınar, Çaka, Çağla, Bayça, onlar da en yakınlarını
yitirdiler.
Değerler kolay yaratılmıyor. Titiz, sorgulayan, araştırmacı. En önemlisi
bu toplumun insanı. Bilimi aktarmacılık olarak görmeyen, gerçek bilgiyi üretip
gene ülkesinin hizmetine sunan bir kişiyi bu toplum; ve gerçek bir aydınını
bu Cumhuriyet yitirdi.
Bilimi, o bunu demiş, bunun dediğine göre kalıplarından arındıran, onu
kendi toplumunun gerçeklerine göre yorumlayan, bıkmadan usanmadan gene
toplumun yararına dönüştüren bu insanı bilim dünyamız yitirdi.
Bilimi, bilgi kuramının ötesine taşıyarak meslek alanına sokan ve
uygulamaya dönüştüren Raci'nin Ankara Büyükşehir İmar Dairesi Başkanlığı'nı
yaptığı 1989-1994 deneyiminin planlama sistemimiz içindeki önemini,
gelecekte ülkenin planlama tarihini yazanlar mutlaka uygulayacaklardır. Dolayısıyla
Raci'yi meslek alanımız yitirdi.
Hepimiz Ankara'da yaşıyoruz. Ancak, Ankara'nın kültürünü, yemeğini,
doğasını, tavşanını, keçisini araştıran, tükeneni yeniden yaratmaya çalışan,
gerçek Ankara'lı Raci'yi Ankara yitirdi.
Kimi zaman alevlenerek, kimi zaman hafif zaman hafif istihza ile bildiğini
şaşmadan söyleyen, söyleyen her düşünceyi yeniden yorumlayıp karşısındakini
düşündürten, önüne konulan her projeyi didik didik eden, her şeye karşın
sevecen bir eğitimciyi eğitim dünyası yitirdi.
Bütün bunlara karşın, bilim, meslek, Cumhuriyet, toplum, eğitimci ve öğrenci
Raci'den çok şey öğrendi, çok şey kazandı. Hepimizin başı sağolsun.
|
