Hayattaki bu gayrınizamî, entropik kırılgan dönemeci, benden hareketle "köşe"yi dönmesi beklenen işbu yazı üzerinden, dilim kıvırdığınca mimarlık mantığıyla anlatarak, yaza yaza anlamaya çalışarak, yaşadığım eşiğin mimarisini, duygudan hareketle inşa edeceğim bu kelimelerle tasarımlamaya gayret göstereceğim. Dilerseniz buna "introspektif" bir yapı okuması gibi, parfümlü bir kelime de yaftalamamız mümkün.
Eşiğin mimarisi, insanı riskin mimarisi kelimesine sevkediyor. Yaşamı bir risk bütünü olarak kabul ettiğimizde, mevcut riskin yüzdesi, ortaya çıkacak "yaşam mimarisi"nin, veya alegorik gevezelikle "hayat evi"nin de taşıyıcı kolonlarını yavaş yavaş dolduruşa getirmeye başlıyor.
Eğer yaşamınız çok kısa bir sürede değişmeye yakınsa, siz de bunu biliyor konumda iseniz, inşa olunacak muhtemel mevcut yapının da bir nevî "acil ünite" türünden bir göçebelik yansıtabileceği düşünülebilir, buradan.
Eşiğin, yokoluşa ironik biçimde kalıcı bir tutumla yaslanmış bulunması da, bu laf kalabalığına okkalı bir ivme kazandırabilir pekalâ.
Eşikte olmak, birşeyleri göze almak anlamına gelir.
Göze alabildiğince yapısallaştırılmış her nevî eşik, bir fonksiyonu yerine getirmek, ya da bir diğerine kendini siper için sırasını bekler.
Riskler, yapıların gölgesinde olasılıklarla yasak aşk içine girer. Bu yönüyle mimarlık, olasılıkları görünür kılan ilginç bir alandır. Belki de bundan, eşik, yapının dekoltesi, yırtmacı, tahrik unsurudur. Yapı birçok parametreyle aynı anda cebelleşebilir, ya da ona kur yapabilir.
Eşik mevzuundan hallice, misal fırtınası "şimdi"lik hali ile aşağıdaki gibidir: "Yapı" (Dilerseniz buna - metafizik - bir Evrim Altuğ Evi deyip, böbürlenelim,) kapanabilir. "Terkedilebilir", "haczedilebilir", sahibi vefat edebilir...
"Yapı"nın zemini, herşey temelden göze alındığından, ikinci planda tutulmuş olabilir.
"Yapı", manzara, rant, hısım akraba, toplu topsuz konut, devirli devirsiz mülkiyet değil, ilkel bir ekonomi uğruna, barınak niyetine çatılmış olabilir.
"Yapı"nın varlığını, içinde barınan varlığın ‘yapı'ya giriş çıkış serbestisi belirleyebilir.
"Yapı"nın basitliği, ille janjanlı fikrinden değil, hakikatinden de gelebilir.
"Yapı"nın karmaşıklığı, aynı anda birçok riske karşı koymaya çalışıyor olmasından ileri gelebilir.
"Yapı"nın tasarı sahipliği, ona adını veren varlığın değişkenliğiyle özdeştir.
"Yapı", kendi tutarsızlığını kendi kendisi için bir tutarlılık durumu kılabilir.