|
Calera’daki şapel, alanı mümkün olduğunca daha az değiştirmek istercesine
basit bir geometriye sahip. Çevrenin doğal özelliklerini, rüzgarı ve ışığı
kullanması temelden bir uyum yaratması için düşünülmüş. Şapel, ibadete
gelenleri, içerisinde toplamaya imkan veren davetkar bir biçimde dışa dönük
olarak tasarlanmış.
Mimari tasarımı, zıtlıklarla dolu bir ülkede, hem özel küçük grupların, hem
de büyük sosyal grupların dönüşümlerini birbirleriyle çatışmaya düşmeden bir
simge haline getiriyor.
Bu dingin ve hareketli hacim arasındaki ilişki, iki farklı dünya,
bilinen-bilinmeyen ve aydınlık-karanlık arasındaki geçişi sunuyor.
Kapıların açılmasıyla dinamik ve ruhsal değerleriyle sadece görseli olmayan,
son derece cezbedici, gizemli bir peyzaj gözler önüne seriliyor.
Odak, ölçek ve perspektifteki değişim, şapelin unsurlarının farklı
kullanımlara dönüşümüne imkan sağlıyor. Sunak için tasarlanmış bölüm, koronun
yer alacağı alana, ana nef yan nefe ve hareketli tapınak bir peyzaj elemanına
dönüşebiliyor. Öyleki, sözü edilen tüm unsurların kullanılabilir olması için,
binanın konumu ince bir titizlikle seçilmiş. Malzeme kullanımında da aynı
prensip doğrultusunda çevreye uyumlu olmalarına özen gösterilmiş. Bu nedenle
birbirine geçmiş, cam, çelik ve ahşap, tasarım elemanlarının hareketli
kısımlarını oluştururken, taş sabit ve sert elemanlarda kullanılmış.
Yansıyan havuz, peyzaj düzenlemesineki sert hacimleri yumuşatırken aynı
zamanda yoğunluğu yavaş yavaş azaltan bir vurgu yapıyor.
Künye:
Yapım yılı: 2003 – 2004
Tasarım: Daniel Bonilla
Proje ekibi: Mimar Daniel Bonilla
Mimar Akira Kita
Est. Ana Lucía Cano
Müşteri: Durán Gómez Ailesi
Müteahhit: Mimar Jaime Pizarro
Strüktürel çalışmalar: Eng. Joaquín Fidalgo
Topoğrafik çalışmalar: Eng. Aquiles Arrieta
Fotoğraflar: Lorenzo Fonseca
» Projeye ait fotoğrafları
görmek için tıklayın.
|
