|
Ömer Uluç, Gözler (İyi, Kötü
ve Aşık Gözler) Sergisi
 “Bu sergide hayatla bir benzerlik ve alternatif yaratma arzusu olduğu açıktır.
Sanatçı için, anlatım yollarını ne kadar değiştirirse değiştirsin bir
süreklilik vardır yaptıklarında. Bu bizi sanatçının alternatif şeridine,
onun uzunluğuna, hiç değilse duygu olarak bitmezliğine götürüyor bir
anlamda.
Ben bunu bir tek resim+heykel on, on beş metre gibi uzunluklara vardığında
hissettim, sanki daha uzayabilirdi. Elli metreyi bulan bir photo-mural yaptığımda
da bu yıl. Çok daha uzayabilirdi. Daha çok üç boyutluların,
plexi+serigrafi imajlarının bulunduğu şeridin üzerine benim, hepimizin,
yeryüzünün ve daha da uzakların imajları da gelebilirdi.
Kaç metre? Üç yüz, beş yüz metre, bir, iki kilometre gibi. Sonuçta bütün
yaptıklarımızı yan yana koymalıyız. Ancak o bizi gizli, büyük amacımıza
götürür. Hayata olabildiğince onun ölçülerinde bir alternatif yaratmak...
Onun ölçülerinde olmasa da onun koyuluğunda, onun gibi reel... ancak hayatın
bir aynası olmasın, biri yeterli.
Bu sergide “resim+heykel”e bir de nesne ekledim, “resim+heykel+nesne”
oldu. Bundan sonra “resim+heykel+nesne+bir şey daha+bir şey daha+bir şey
daha” olacak.”
Arkitera
|
