Birçok meslek dalında resmi olmayan fakat herkesin uyduÄŸu kurallar vardır. MeslektaÅŸlar iÅŸlerinin sırlarını saklarlar. Ä°ÅŸin içinde deÄŸilseniz bu kuralları bilemezsiniz.

Geçenlerde mimariyle ilgisi olan uluslararası bir çizim - fikir yarışmasının jürilerinden biriydim. Ufak bir jüri idi, üç kiÅŸilik. Yarışmaya 300'ün biraz üstünde katılım olmuÅŸtu. Jüri olmak benim için yeni bir ÅŸey deÄŸildi, ara sıra yapıyoruz, alışkanlık var. Daha önceden içinde bulunduÄŸum jürilerde tespit ettiÄŸim durumlara dayanarak, eli düzgün birkaç tanıdık öÄŸrenci ve mimara, ÅŸakayla karışık, "Bir ÅŸey yollarsanız seçerim" diye vaatlerde bile bulundum!

SaÄŸolsunlar hiçbiri böyle bir torpile tenezzül etmedi ve bende bu tip arazilerin sululuklarında boÄŸulmadım.

Ama, sonunda anlaşıldığı kadarıyla herkesin durumu benimki gibi deÄŸildi. Jüri ekibinden tanıdık bir profesör, seçim saatleri sırasında ısrarla bir düzineye yakın katılıma dikkatimizi çekti durdu. Beni bir bit yeniÄŸi sardı ama belli etmeden o projeleri masaya sürdükçe ben de karşı çıktım. Ä°ÅŸaretlediÄŸi projeler zaten iyi deÄŸildi. Üçüncü jüri üyesinin sempatisini kazanıp profesörün birçok önerisini rafladım...

Kafama takılmıştı bir kere. Åžüphelenmistim. Zira, o jüri üyesinin çalıştığı okulu iyi biliyordum. Profesörün önerdiÄŸi projelerden o okulun kokuları yayılıyordu. Ben içimden "vay" çekerken o da devamlı dayatıp duruyordu.

Ama bende keskin yorumlarımla üçüncü jüri üyesini etkileyip duruyordum. Belki o da benim gibi düÅŸünüyordu. Kafamdaki torpil ithamları tam kelimelere dökülecekken, yönetici arkadaÅŸ duygularımı anlayıp ekrandaki projeyi ve konuyu deÄŸiÅŸtiriyordu.

Neyse, seçim süresi biraz çekiÅŸmeli geçti. Her ne kadar anlaÅŸmasak da, anlaÅŸtığımız konular da vardı. Biz de onları göz önüne alıp, mansiyondan büyük projeleri ikiye bir ve üçe üç oylarla seçtik.

Ä°ÅŸin komik tarafı, baÅŸlangıçta bahsettiÄŸim torpilane durumlar, seçimler yapıldıktan sonra ortaya çıktı...

Tartışmasını yaptığımız, bizim tanıdık elemanın desteklediÄŸi projelerin arkasından hep öÄŸretmenlik yaptığı okulun öÄŸrencileri, tanımaması imkansız olan isimler çıktı. Åžüphelerimde hemen hemen yüzde doksan haklıydım. Tabii ki bu sırada ben de fırsattan istifade bir iki laf sokuÅŸturup dalgamı geçtim. Hoca fazla dayanamayıp tuvalete tüydü...

Ä°ÅŸin aslı bu idi. Ä°yi ki öyle önemli bir yarışma deÄŸildi. Nihayetinde yapılacak bir bina, verilecek bir ihale yoktu.

Ama ne de olsa bir yarışmaydı. Her ay dünyada onlarcası sonuca baÄŸlanıp, binlerce mimarın göz nuru dökerek katıldığı yarışmaların DNA'sını taşıyordu. Ödülleri, web sitesi, kokteyl partisi filan vardı. Jürisi de baÅŸka ÅŸehirlerden oraya uçurulup otellerde ağırlanmıştı.

Her yarışmada torpiller konuÅŸur demiyoruz ama, anlayana saz... Böyle durumların büyük bir olasılıkla birçok yarışmada tekerrür ettiÄŸinden hiç de ÅŸüpheniz olmasın. Mimar olarak bir yarışmaya katılıyorsanız bu durumları göz önüne almanızda yarar olabilir. Tanıdığınız jürilerin yer aldığı yarışmalarda ödül kazanma ihtimalinizin çok daha yüksek olduÄŸunu hiç çekinmeden söyleyeyim.

Siz yine de bir yarışmaya katılacaksanız -ki katılın- o projeye kafa patlatıp saatlerce, günlerce, haftalarca ve bazen olduÄŸu gibi aylarca çalışacak iseniz, bu çarkların bu ÅŸekilde de döndüÄŸünden haberdar olmanızda fayda var.

Bu maalesef, veyahut, na-maalesef böyle.

Sonunda bizim yarışmadan nispeten iyi sonuçlar çıktı diyebilirim. Her yıl tekrarlanan yarışma bu yıl deÄŸisik projelere ön ayak oldu. "Ä°yi" olmayıp da "tanıdık" olan katılımların önü büyük ölçüde kesildi. Zaten torpilliler kolayca anlaşılıyor.

Ama "al gülüm ver gülüm"ün de önüne pek geçilmiyor. Ödüller ortaya saçılıp dağıtılırken adalet her jürinin aklında olmayabiliyor.

Arkadaşlarımın ve tanıdıklarımın yarışmalara katılmayı pek sevmeyen mimarlar olmalarından memnunum...

Aslında yazdıklarımın da pek bir "sır" teşkil etmediği biliniyor...