reklam

Tasarlama kaygısı ve Konuralp
Han Tümertekin, Arredamento Dekorasyon 1991/11, sayfa 90-91

Konuralp'i öğrencilik yıllarımın başında tanıdım, daha doğrusu Konuralp'in yapılarını. Mimarlık eğitimimin ilk yıllarında Zincirlikuyu'daki Karayolları binaları yeni tamamlanmışlardı. Başta siyah kule olmak üzere, o kompleksi oluşturan yapıların herbirindeki tasarlanmışlıktan çok etkilenmiştim. Yapılaşmanın ve mimarlığın çok büyük bir hızla seyrettiği o yıllarda (1970'lerin ortaları) gerçekleştirilen böylesine düzeyli bir mimarlık örneği karşısında çok umutlandığımı hatırlıyorum. Demek ki, hiç kimse -hele bir devlet kuruluşu- talep etmediği halde, mimarlık yapmayı kafasına koymuş mimarlar vardı bu ülkede. İşte bu nedenle, kendisini tanımayı istedim.

Nişantaşı'ndaki büro eskimiş siyah deri koltuklarından Titio lambaya, Rexel Cumberland boya kalemlerinden Brionvega radyoya kadar son derece seçilerek biraraya getirilmiş nesnelerden oluşmuştu. Yapılarındaki ilk bakışta fazla farkedilmeyen, baktıkça görülen tasarlanmışlık büronun atmosferine de hakimdi. Aralıklarla da olsa, her gidişimde daima mesleki heyecanlarımı dürten bu atmosferde kimi yapılarının tasarım süreçlerine tanıklık ettim, kimi tasarımlarının ilk aşamalarında bulundum. 

Fakat asıl heyecanı, tasarlandıkları gibi gerçekleştirilmiş yapılarını gördüğümde duydum Pek sık görüşmediğimiz için, çoğu yapısının uygulama süreçlerinden habersiz kaldım. Ama, bitmiş olarak yayınlandıklarında ya da kendilerini gördüğümde, bir meslekdaşımın tahmin edebildiğim bütün mücadeleleri vererek bu sonuca varması beni herzaman etkiledi. Konuralp'in yıllar önce projelendirdiği Amiral Bristol Hastanesi Polikliniği çevre duvarlarındaki yağmur su gideri tüm çekicilikleriyle çizimlerde kalıp, o inşaat telaşı içinde hiçbir zaman uygulanmayabilirdi. Oysa, şimdi önünden her geçişimde, çizdiğimiz herşeyi gerçekleştirebileceğimizi, bunu olanaklı kılmanın da bizim işimiz olduğunu söyleyen bir ders olarak duruyorlar.