Orijinal adı Palazzo dell'Esposizione olan şimdiki adıyla İtalyan Pavyonu,1895 yılında inşa edildiğinden beri pek çok tadilat geçirerek genişletildi.
Farklı dönemlerde bienale katılan çeşitli uluslarca inşa edilmiş 26 pavyon daha Gardens'ın çevresinde konumlanıyor. Aalto, Hoffmann, Rietveld, Scarpa ve Stirling gibi tanınmış mimarlarca tasarlanmış pavyonlar kendi içlerinde yirminci yüzyıl mimarisinin bir çeşit antolojisini oluşturuyorlar.
Örneğin bu mimarlardan Carlo Scarpa , 1948-1972 yılları arasında Castello Gardens'da bulunan bir dizi proje üzerine çalışmış. Bunun dışında 1948'de Klee sergisinde olduğu gibi bazı sanatçıların kişisel sergilerinin tasarımcısı olarak da görev almış. 1952 yılında büyük bir yaprağı anımsatan görkemli bir konsol çatının örttüğü bilet ofisi, İtalyan Pavyonu'nun iç bahçesi, 1954 yılındaki Venezuella Pavyonu Scarpa'nın bienal kapsamında yaptığı diğer çalışmalardan.
Gardens'da bulunan diğer pek çok pavyon ünlü mimarlarca tasarlanmış. "Secession" akımının önde gelen isimlerinden Josef Hoffmann, 1934 yılında "Secessionist" özelliklerle Klasizm ve Rasyonalizmin etkilerini birleştirdiği Avusturya Pavyonu'nun tasarımını üstlenmiş.
Basit bir kareden yola çıkılarak özenle tasarlanmış geometrik oranların göze çarptığı Hollanda Pavyonu, 1954 yılında De Stijl akımının öncülerinden Gerrit Thomas Rietveld tarafından gerçekleştirilmiş.
1956 yılında Alvar Aalto tarafından tasarlanan Finlandiya Pavyonu ise Bienalde kullanım amacıyla Finlandiya'da üretilen tamamı ahşap parçalardan bir araya getirilmiş prefabrike bir yapı.
1958 yılındaki 29. Bienal, BBPR Grubu mimarlarından Banfi, Barbiano di Belgiojoso, Peressutti ve Rogers tarafından tasarlanmış Kanada Pavyonu'nun görkemli açılışına tanıklık etti. Dışarıda birbirlerinin içine girmiş bir labirent izlenimi veren bu sergi mekanı BBPR grubunca yaratılmış en iyi tasarımların başında geliyor.
Tüm bu çalışmalardan daha yeni olan James Stirling'in 1991 yılındaki "Kitabevi Pavyonu", aslında 1950 yılında Scarpa tarafından aynı amaçla tasarlanmış, fakat 1980 yılında geçirdiği yangın yüzünden yıkılmış olan ahşap küçük bir yapının yerine inşa edilmiş.
Yabancı ilk pavyon 1907 yılında Belçikalı mimar Léon Sneyens tarafından tasarlanmış. Bienaldeki diğer pavyonlar kronolojik olarak şöyle sıralanıyor (tarih ve mimar ismi):
Macaristan (1909, Géza Rintel Maroti), Almanya (1909, Daniele Donghi) daha sonra yıkıldı ve tekrar inşa edildi (1938, Ernst Haiger), Büyük Britanya (1909, Edwin Alfred Rickards), Fransa (1912, Umberto Bellotto), Hollanda (1912, Gustav Ferdinand Boberg) daha sonra yıkıldı ve tekrar inşa edildi (1953, Gerrit Thomas Rietveld), Rusya (1914 , Aleksej V. Scusev), İspanya (1922, Javier De Luque) cephesi daha sonradan eklendi (1952, Joaquin Vaquero Palacios), Çekoslavakya (1926, Otakar Novotny), Amerika Birleşik Devletleri (1930, Chester Holmes Aldrich and William Adams Delano), Danimarka (1932, Carl Brummer) daha sonra genişletildi (1958, Peter Koch), Venedik Pavyonu ( 1932, Brenno Del Giudice) dekoratif sanatlara adanmış ve 1938yılında genişletilmiş, Avusturya (1934, Josef Hoffmann), Yunanistan (1934, M. Papandréou - B. Del Giudice), İsrail (1952, Zeev Rechter), İsviçre (1952, Bruno Giacometti), Venezuella (1954, Carlo Scarpa), Japonya (1956, Takamasa Yoshizaka), Finlandiya (1956, Alvar Aalto) şimdiki Iceland pavyonu, Kanada (1958, the BBPR Group, Gian Luigi Banfi, Ludovico Barbiano di Belgiojoso, Enrico Peressutti, Ernesto Nathan Rogers), İsveç, Norveç ve Finlandiya (1962, Sverre Fehn), Brezilya (1964, Amerigo Marchesin), Avusruralya (1987, Philip Cox), Kore (1995, Seok Chul Kim ve Franco Mancuso)