Orta Çağ’ın Avrupa’sında manastır bahçeleri ve kökleri Pers uygarlıklarına ve kuzeydoğu İspanya’ya yani İslam bahçelerine dayandırılabilecek etrafı duvarlarla çevrili “kapalı bahçeler” (hortus conclusus), peyzaj mimarlığının başlangıcını oluşturuyor. Çiçek tarhları, çeşme ve fıskiyeler, pergolalar ve çeşitli süs ve eğlence araçları, evlere veya şatolara ait kapalı bahçelerin duvarları arkasında gizlenen bahçe elemanlarıydı. Dönemin peyzaj anlayışı, bahçeler dışında diğer alanlarda tasarımı içermiyordu, daha çok sezgisel ve sembolik anlamlar taşıyordu. Kent mekanı düzenlemesi bilincinin rastlanmadığı Orta Çağ, gelecekte yapılacak tasarımları iki şekilde etkiledi: 18. ve 19. yy’larda ortaya çıkacak romantizm akımının temelleri atılmış oldu ve bugün sıkça karşılaştığımız asimetrik kompozisyonların ilk denemeleri, şato ve manastır bahçelerinde yapıldı.
Peyzaj Mimarlığı