Fotoğraflar: Chris Gascoigne

Sinem Çetintürk: Profesyonel kariyerinize nasıl başladınız?

Chris Gascoigne: Üniversitede 4 sene fotoğraf eğitimi aldıktan sonra kariyerime mimari ve iç mekan alanında devam etmeye karar verdim. Bunun için birkaç ay bina imajlarından oluşan bir portfolyo hazırladım. Buradan en çok beğendiğim fotorafları seçerek kartpostal haline getirdim ve çeşitli kişilere bunları yolladım. Birkaç hafta sonra fotoğrafları beğenenler benimle iletişime geçerek bu yeni çocuğa bir şans vermek istediler. 

SÇ: Mimari fotoğrafçılıkla ilgilenmeye nasıl başladınız?

CG: Üniversitede stilim daha grafiksel ve heykelsi olarak gelişti, bu da binalara uydu. Bitirme projemde geniş formatlı bir kamera ile iç mekan ve bina çekimleri yer alıyordu. Bu da profesyonel yaşama doğal bir adım olmuştu.

SÇ: Mimari fotoğrafçılığı, fotoğrafçının yorumuyla yapının bir belge haline dönüştürülmesidir. Fotoğrafçının ışığı kullanımı, farklı perspektif açılarıyla yapıya kimi zaman tamamen yeni bir görünüş kazandırılabiliyor. Bununla ilgili yorumlarınız nelerdir? Siz mimari mekanı nasıl yorumluyorsunuz?

CG: Mekanın fotoğraflanması nesneye göre daha zordur. Üç boyutlu bir hacmi alıp düzleştiriyorsunuz, sıkıştırarak şeklini bozuyorsunuz. Bu bir felaket ile de sonuçlanabilir. Bizim fotoğrafladığımız hiçbir zaman mekan değildir. Sadece yarattığımız bir görüntüdür. Binaları tanımlamak için nasıl kelimeleri kullanırsak bizde ışığı kullanıyoruz. Ben hiçbir zaman binanın bende yarattığı hisleri yansıtmaya çalışmıyorum. Sadece gördüğümün tam olarak fotografik görüntüsünü oluşturmaya çalışıyorum. Belki benimki doğru bir yol olmayabilir ama benim tarzım bu şekilde. Ben teknik açıdan bir cerrah gibiyim. Ama bu sadece benim stilim. Herkes bir mekanı kendine göre deneyimler. Ben kendi deneyimimi fotoğrafa aktarıyorum ve insanların bunu sevmesini umuyorum.

SÇ: Mekanı ele aldığınız zaman sizin için o mekan içinde yaşayan insanların mı, mkanı tasarlayan mimarın mı yoksa kendi yorumunuz mu projelerinizde önem taşıyor? Siz mekanı nasıl ele alıyorsunuz? 

CG: Ben mekandan anlam çıkarmaya bakıyorum. Bir binanın bir araya getiriliş yöntemi, işlevi hakkında bir şeyler açıklamaya -ve onu en iyi ifade edecek ışığı bulmaya çalışıyorum. Mekan ve doku hakkında içsel bir duyu alabilmek için sadece dijital makinelerle arşivleme yapabildim. Eğer bir fotoğrafçı çok fazla el ile fotoğrafik düzenlemeler yapıyorsa örneğin lens ile görüntünün oynanması veya garip görünen ışık gibi ben bunu başarısızlık olarak nitelendiriyorum. Benim bir fotoğrafı sindirebilmem ve beni memnun edebilmesi için aklımı kurcalayan birçok kurallar ve teknik engeller var. Bu nedenle mimarların, tasarımcıların ve kullanıcıların düşüncelerini işe katmayı çok istememe rağmen daha çok kendi yorumumu kullanıyorum.

SÇ: Mimarlar için binalarının fotoğrafı çok önemlidir. Düşüncelerinizdeki kavramsal içeriğin gerçeğe dönüşüyor ve bu fotoğraf sayesinde belgeleniyor. Fotoğraf bu yapının tüm dünya tarafından tanınmasını sağlıyor. Bu nokta da fotoğrafçının mimarla ilişkisinden bahsedebilir misiniz? 

CG: Bir proje için harcadığım zaman bir mimarın harcadığının binde biri. Ama fotoğrafçının işi genel olarak mimarınkinden bin kez daha fazla görülüyor. Bu durum fotoğrafçıya büyük bir görev düşüyor. Fotoğrafçının mimarın vizyonunu ve binayı en iyi şekilde sunması gerekiyor. Ben bir mimara bina ile ilgili hayallarinin ne olduğunu soracağım veya konsepti müşteriye nasıl sattıklarını. Ancak çopunlukla anlatılan bir kahramanlık hikayesi oluyor ve siz bunu başarabilirseniz herkes mutlu oluyor.

SÇ: Çalışmalarınızda mimarın talepleri yönlendirici oluyor mu? 

CG: Genellikle benim kendi yorumum, ancak mimar tarafından bilgilendirildikten sonra. Ancak bu sadece bir stil ve belli stiller belli binalara uyuyor.

SÇ: Sürekli çalıştığınız belli mimarlar var mı? İsim verebilir misiniz? 

CG: 19 yıldır profesyonel olarak çalışıyorum. Bu dönemde birçok mimarla beraber çalıştım.

SÇ: Çalışmalarınızı belli bir stili var diyebilir misiniz? Bunu nasl tanımlarsınız? Çalışma yönetminizden bahsedebilir misiniz? 

CG: Benim stilim tamamen dakiklik, kesinlikle ilgili. Fotoğrafın her santimetresinin düşünülmüş olması gerekiyor. Esas kalite bakış ile ilgiliydi. Ben çalışmalarımda en çok gözleme zaman harcıyorum. Kameramı yerleştirecek akla gelmesi zor bir nokta arıyorum. Sayısız fotoğraf çekebilirsiniz ancak belli bakış noktalarından başarılı sonuçlar elde edersiniz. Ben aynı zamanda dengeye de önem veriyorum ve bu tam da geniş formatlı kamera ile sağlanıyor. En iyi imaj belki en kötünün 1 cm uzağında. Ben ilk önce bakıyorum, sonra kompozisyonu oluşturuyorum, sonra bir çekim yapıp üzerinde çalışıyorum. Eğer gerekiyorsa üzerinde ufak değişiklikler yapıyorum.

SÇ: Bir proje için ne kadar zaman ayırmak gerekiyor? 

CG: Ben genelde proje için bir ya da iki gün harcıyorum ve 30 fotoğraf çekiyorum. Çoğu meslektaşım birçok noktadan çekebildikleri kadar çok görüntü kayıtediyorlar. Ancak ben “Az iyidir.” diyorum

SÇ: Mimari fotoğrafçılığı özel teknik araçlar kullanmayı gerektiriyor mu? 

CG: İki sene önce 5x4 inç tabakalı geniş formatlı dijital kamera aldım. Şu anda direkt laptopa çekim yapıyorum. Dijital fotoğrafçılık benim çalışalarımı tamamen değiştirdi. Son iki senede mimari imajları tamamen dönüştürebilen sayısız teknik keşfettim.

Chris Gascoigne Hakkında
Britanya’nın önde gelen mimari ve içmimari fotoğraf sanatçılarından olan Chris Gascoigne, kompozisyon yeteneği ile parlak, dinamik ve anlamlı resimler yaratan kusursuz stilini biraraya getiriyor.

Gelişmiş dijital teknoloji kullanımı ile bütünleşen yapı çevresini fotoğraflama arzusu, müşterilerine gözeçarpan yaratıcı resimler sunmasını sağlamaktadır.

Son 20 yılı aşkın bir süredir, Britanya ve uluslararası platformda aralarında BAA, British Land, British Steel, Bovis Lendlease, BT, CSFB, Simon Condare, DEGW, EMI, Fletcher Priest, Michael Hopkins, Lifschutz Davidson, M&S, MEPC, Oberio Hotels, Richard Rogers, Seagram, Stanton Williams, Virgile and Stone, Virgin Atlantic, Vertu nun da bulunduğu mimari ofisler ve farklı meslek gruplarının biraraya gelerek oluşturduğu şirketlerle, geniş yayım alanına sahip kitap ve dergilerle çalışmaktadır.

Aynı zamanda Londra Fotoğraf Galerisi’nde de eserleri sergilemektedir.

Üstünlük ve tek bir amaçı betimlemek için kendi geliştirdiği ve Ubersteigen adını verdiği yeni bir tekniği kullanıyor.